Home » Άγιο Πνεύμα

OI ΜΑΓΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΙΣ ΒΑΛΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ



• Η Δύναμη του Πνεύματος δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα, ούτε ένα θεωρητικό τίποτα. Είναι μια υπαρκτή και όλο ζωντάνια διανοητική δραστική δύναμη. 

• Η Δύναμη του Πνεύματος δεν είναι τυφλή μηχανική ενέργεια, αλλά έχει κάτι από το χαρακτήρα μιας ζωντανής βούλησης, που αποτελεί μάλλον την αιτία της φυσικής ενέργειας, παρά που ταυτίζεται με αυτήν.

• Δεν υπάρχει ζωή δίχως πνεύμα και Δύναμη Πνεύματος, και δεν υπάρχει Δύναμη Πνεύματος, ή πνεύμα, χωρίς ζωή.

• Το Σύμπαν είναι ζωντανό, κι έχει πνεύμα και Δύναμη Πνεύματος στο κάθε του τμήμα ή μόριο.

• Αυτός που αποδέχεται τη θεωρία της εξέλιξης είναι υποχρεωμένος να πιστέψει ότι το πνεύμα είναι δυναμικό μέσα στην ύλη. 

• Το μικροσκοπικό κύτταρο που πρόκειται να γίνει άνθρωπος περικλείει μέσα του το σπέρμα του πνεύματος.

• Τα στοιχεία του πνεύματος υπάρχουν το ίδιο και μέσα στα χημικά στοιχεία: άνθρακα, οξυγόνο, υδρογόνο, θείο, φώσφορο, νιτρογόνο, σόδιο, ποτάσσιο, χλώριο, που τα βρίσκουμε μέσα στο κύτταρο.

• Η Δύναμη Πνεύματος δεν εκδηλώνεται μόνο στον άνθρωπο και στα ζώα, αλλά και στα φυτά. 

• Τα φυτά φανερώνουν μια ενστικτώδη τάση να εκτελέσουν ορισμένες αναγκαίες πράξεις για την ευημερία τους. Είναι μια νοητική δράση που συνδέεται και συγγενεύει με τη συνειδητή επιλογή και βούληση. 

• Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι τα κύτταρα της οργανικής ύλης διαθέτουν μνήμη.

• Η πνευματική μας δύναμη δημιουργεί μια κίνηση στον αιθέρα που, όπως όλες οι κινήσεις του αιθέρα, μεταφέρεται μακριά και γίνεται αισθητή από εγκεφάλους που βρίσκονται σε αρμονία με το δικό μας. 

• Ο αιθέρας, ή η λεπτή ουσία που καλύπτει το διάστημα, σταθερά πλημμυρίζει με πνευματικά ρεύματα όλων των ειδών και βαθμών, που ξεχύνονται από τα πνεύματα κάθε είδους ανθρώπων. Ερχόμενα σε επαφή το ένα με το άλλο, είτε συνδυάζονται είτε αλληλοεξουδετερώνονται. 

• Η μέση πνευματική κατάσταση των ανθρώπων που ζουν σε μια πόλη ή χώρα δίνει τη “νότα”. 

• Οι άνθρωποι που έχουν αναπτύξει τη δύναμη αντίστασης είναι σχεδόν απρόσβλητοι στα κύματα πνευματικής ενέργειας που φτάνουν έως αυτούς, ενώ όσοι δεν διαθέτουν δύναμη αντίστασης παρασύρονται εδώ κι εκεί, βρισκόμενοι πάντα κάτω από ένα πεδίο υποκίνησης.

• Ο όχλος είναι το επίκεντρο ενός κυκλώνα από πνευματικά ρεύματα, που μοιάζουν με στρόβιλο ή ρουφήχτρα, μ’ ένα δραστικό κέντρο και μια λιγότερο δραστική περιφέρεια.

• Οι πολιτικοί ηγέτες και ρήτορες εκμεταλλεύονται εύστροφα τα συναισθήματα του ακροατηρίου τους, και το ρεύμα του προσωπικού μαγνητισμού και της πνευματικής υποβολής απλώνεται πάνω στα μέλη του Κόμματος, μέχρι να μεταβληθούν σ’ έναν όχλο που διακατέχεται από ορισμένες αλύγιστες ιδέες. 

• Το πρόσωπο που επηρεάζεται είναι πια αδύνατο να συλλογιστεί σωστά, ή με ευστροφία, γιατί η βούλησή του “έχει πάρει άδεια” και η λογική του σαρώνεται από τις επιθυμίες, τις συγκινήσεις και τα αισθήματα που του υποκινήθηκαν, αφού έλλειπε η αντίσταση.

• Περιβάλλετε τον εαυτό σας με μια πανοπλία δύναμης θέλησης, που θα δράσει σαν ασπίδα προστασίας ενάντια στις επιρροές αυτού του είδους και που θα τις στείλει πίσω σ’ αυτούς που τις στέλνουν.

• Αν οι άνθρωποι κατανοήσουν καλά αυτό τον άγραφο νόμο, θ’ αναγκάσουν αυτά τα εγωιστικά πνευματικά ρεύματα να γυρίζουν πίσω σ’ εκείνον που τα στέλνει, μέχρι που να παρασυρθεί αυτός ο ίδιος μέσα στο στρόβιλο που ξεσήκωσε.

Εις την Πεντηκοστήν



ρθόδοξος χει πλήρη συνείδηση πς νήκει σ μία κοινότητα. «Γνωρίζουμε πς ποιος π μς πέσει», γραφε Χομιάκωφ, «πέφτει μόνος του, κανες μως δν σζεται π μόνος του. Σζεται ς μέλος τς κκλησίας, μαζ μ λα τ λλα μέλη της».

Μια αμαρτία χωρίς συγχώρεση





Ο Χριστός αναφέρει αυτή την αμαρτία με τα εξής λόγια: ‘’Πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις˙ και ος εάν είπη λόγον κατά του υιού του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ˙ ος δ’ αν είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι’’ (Ματθ. 12,31-32).

Η ΕΓΕΡΣΙΣ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ



Όπως χτίσατε, λοιπόν, μία εντελώς λανθασμένη θεωρία για την προπατορική αμαρτία, το ίδιο λανθασμένη είναι και η εικόνα γενικώς που έχετε για την αμαρτία. Η Βίβλος διαχωρίζει την αμαρτία ως πτώση από τον Θεό από τις αμαρτίες  λόγω ανθρώπινης αδυναμίας.

Στην πρώτη επιστολή του Ιωάννη υπάρχει ένα μέρος που σας δυσκολεύει πολύ: «Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν μη προς θάνατον, αιτήσει, και δώσει αυτώ ζωήν, τοις αμαρτάνουσι μη προς θάνατον. Έστιν αμαρτία προς θάνατον˙ ου περί εκείνης λέγω ίνα ερωτήση. Πάσα αδικία αμαρτία εστί˙ και έστιν αμαρτία ου προς θάνατον’’ (Ιωαν. Α΄ 5,16-17).

Ο Ιωάννης κάνει διάκριση ανάμεσα στην αμαρτία που οδηγεί στον θάνατο και τις αμαρτίες που δεν οδηγούν σε θάνατο. Ως πιστοί  είστε υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού. Όταν στον επίγειο δρόμο σας ως αδύναμοι προσκυνητές κάνετε καθημερινά μικρά ή μεγαλύτερα λάθη, πρόκειται για αμαρτίες για τις οποίες θα δώσετε λόγο χωρίς όμως να σταματήσετε να είστε υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού. Αν εντούτοις γυρίσετε την πλάτη προς τον Θεό, είτε επειδή δεν πιστεύετε, είτε επειδή αρνείστε την Ύπαρξή Του ζώντας σαν να μην υπάρχει Θεός, αυτή είναι αμαρτία λιποταξίας. Είναι η αμαρτία μέσα από την οποία αποχωρίζεστε την Βασιλεία του Θεού, περνώντας στο βασίλειο των κακών, εχθρικών προς τον Θεό δυνάμεων. Είναι θανάσιμη αμαρτία. Και ο Θεός που έδωσε σε κάθε άνθρωπο ελεύθερη θέληση, δεν επεμβαίνει ποτέ με βία στις ελεύθερες αποφάσεις των πλασμάτων του, δεν κάνει κάτι για να τον μεταπείσει. Καθένας πρέπει να βρει την Σωτηρία αποφασίζοντας ελρα, μόνος του.

Το ότι μπορούν οι άνθρωποι να επιστρέψουν και δεν εμποδίζονται με βία από τον Εωσφόρο, το χρωστούν στον Σωτήρα. Αυτός τον νίκησε αναγκάζοντάς τον να αφήνει ελεύθερους όσους μετανιώνουν για την πτώση τους και θέλουν να επιστρέψουν στον Θεό. Ήταν ο ίδιος, ο Πρώτος, που κατέβηκε στους νεκρούς της κόλασης, δίχως εκείνος να ανήκει  στους πεπτωκότες. Ήταν επίσης ο πρώτος που ανέβηκε από τον Άδη στον Ουρανό. Προηγουμένως δεν μπορούσε κανένα από τα πνεύματα του βάθους να ανέλθει. Όποιος κατέβαινε μια φορά στον Άδη δεν μπορούσε να ανέβει πλέον στα Ύψη. Η επιστροφή του Χριστού από τον Άδη ήταν η πρώτη Ανάσταση εκ των νεκρών. Αυτό το αναφέρει πολλές φορές ο Παύλος στις επιστολές του. Έτσι γράφει στους Εφεσίους (4,9): «Το δε ανέβη τι εστίν ει μη ότι και κατέβη εις τα κατώτερα της γης;» Εννοεί τις σφαίρες της κόλασης. Βρίσκονται χαμηλότερα από την γήινη σφαίρα. Και στους Κολοσσαείς γράφει (2,15): «Απεκδυσάμενος τας αρχάς και τας εξουσίας εδειγμάτισεν εν παρρησία, θριαμβεύσας αυτούς εν αυτώ». Εννοεί τις δυνάμεις της κόλασης που πολέμησε, αφού κατέβηκε μαζί με τις Ουράνιες Λεγεώνες και τις υπερνίκησε αναγκάζοντας με την νίκη Του τον αρχηγό τους τον Εωσφόρο να αφήσει ελεύθερους εκείνους που δεν ήθελαν πλέον να παραμείνουν υπήκοοι του βασιλείου των νεκρών. Σ’ αυτό αναφέρεται ο Παύλος στην επιστολή του: «Συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι, εν ω και συνηγέρθητε δια της πίστεως της ενεργείας του Θεού του εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών. Και υμάς, νεκρούς όντας εν τοις παραπτώμασι και τη ακροβυστία της σαρκός υμών, συνεζωοποίησεν υμάς συν αυτώ, χαρισάμενος ημίν πάντα τα παραπτώματα…» (Κολοσ. 2,12-13). Οι Κολοσσαείς, στους οποίους γράφει ο Παύλος, ήταν και αυτοί άλλοτε πνευματικά νεκροί και υπήκοοι του Εωσφόρου. Αλλά αργότερα πίστεψαν στον Χριστό και στην Βασιλεία του Θεού. Με αυτή τους την πίστη ανήκαν στο Χριστό και συμμερίζονταν μαζί Του την Βασιλεία του Θεού. Όταν αναφέρει εδώ για τον Χριστό, εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών, δεν σημαίνει ότι ήταν πνευματικά νεκρός, αλλά ότι είχε κατέβει στο βασίλειο των πνευματικά νεκρών και βρισκόταν αποχωρισμένος, τουλάχιστον εξωτερικά, από την Βασιλεία του Θεού. Επομένως ο Χριστός ήταν σε αυτές τις σφαίρες όμοιος με πνευματικά νεκρό, αν και δεν ήταν ο ίδιος πνευματικά νεκρός. Εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών σημαίνει ότι ο Θεός του έδωσε την εξουσία να νικήσει τις δυνάμεις του βασιλείου των νεκρών, οδηγώντας Τον έτσι πίσω στη Βασιλεία της Ουράνιας Ζωής.

Η Έγερσις λοιπόν και η Ανάστασις εκ των νεκρών δεν έχει τίποτα να κάνει με έγερση του ανθρώπινου σώματος. Κατά τον Ιππόλυτο Ρωμανό (πρεσβύτερο και αντιπάπα από το 217-235), το Αποστολικό Σύμβολο της Πίστεως στον 7ο στίχο έλεγε: «Credis in Spiritu Sancto et sanctam Ecclesiam et carnis resurrectionem?” Δηλαδή, «Πιστεύεις εις το Άγιο Πνεύμα και εις την αγίαν Εκκλησίαν και εις την ανάστασιν της σαρκός;»

Και το προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά την παρηγορητική Αλήθεια, ότι όλοι οι πνευματικά νεκροί, μαζί και ο Εωσφόρος, θα επιστρέψουν πίσω στον Θεό. Ο Παύλος δίνει την ορθή διδασκαλία όταν λέει: «Σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν» (Κορινθ. Α΄ 15,44). Οι σημερινοί Χριστιανοί όμως, ως Ανάσταση εκ νεκρών εννοούν μιαν ανάσταση του ανθρώπινου σώματος, ένα ξαναφτιάξιμο του ανθρώπινου σώματος. Όλα αυτά όμως είναι μεγάλα λάθη. Διότι η Ανάσταση του Χριστού από τους νεκρούς είναι, επαναλαμβάνω, μόνο η επιστροφή Του από το βασίλειο των πνευματικά νεκρών, η επιστροφή Του από τον Άδη, από την κόλαση, όπου είχε κατέβει ως Πνεύμα. Το αποστολικό Σύμβολο της Πίστεως το εκφράζει με τα λόγια: «Και την τρίτη ημέρα αναστάντα εκ των νεκρών». Ίσως θα ήταν πιο σαφές αν έλεγε: «Και την τρίτη ημέρα επανελθόντα εκ των νεκρών».
 
Η έκφραση ανάστασις εκ νεκρών σας είναι τόσο δυσνόητη, επειδή με την λέξη νεκρός εννοείτε μόνο τον γήινο θάνατο και σκέφτεστε μόνο πτώματα, μνήματα και νεκροταφεία. Στην Βίβλο, η λέξη θάνατος σημαίνει τον αποχωρισμό από τον Θεό και νεκροί είναι τα πεπτωκότα πνεύματα.


ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΚΑΘΑΡΣΗΣ



Το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας είναι προεισαγωγικό, είναι Έργο Κάθαρσης και προετοιμασίας. Είναι το Έργο της ενσυνείδητης Κάθαρσης του ανθρώπου.

ΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ 1Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΜΑΤΡΙΞ


Για όποιον γνωρίζει από θρησκείες, είναι εύκολο να διαπιστώσει, ότι οι σκηνοθέτες της κινηματογραφικής ταινίας Matrix, που βγήκε στους κινηματογράφους το 1999 , έχουν ενσωματώσει στην ταινία αυτή, ένα πλήθος στοιχείων, από διάφορες θρησκείες, θεωρίες και απόψεις. Είναι τόσο ευρεία η γκάμα των θρησκειών στις οποίες γίνεται συμβολική αναφορά μέσα από την ταινία αυτή, που θα χρειαζόταν ένα βιβλίο για θιχτούν μόνο περιληπτικά όλα αυτά τα στοιχεία. Γι' αυτό εδώ θα περιορισθούμε μόνο στους Χριστιανικούς συμβολισμούς που υπήρξαν στην πρώτη ταινία του Μάτριξ. Έτσι, όλοι οι Ματριξ-όφιλοι, θα θυμηθούμε την παλιά ταινία, και θα παρακολουθήσουμε τη δεύτερη έτοιμοι να εντοπίσουμε όλα όσα θέλουν να μας «περάσουν» οι σκηνοθέτες της μέσω κάποιων συμβολισμών για τον Χριστιανισμό.

Ας αρχίσουμε από το όνομα του Νήο, του ήρωα της ταινίας. Το όνομά του, σημαίνει: «νέος», «καινούργιος». Σημαίνει όμως και: «Ένας», αν το αναγραμματίσουμε. (neo - one). Και φυσικά η ταινία μας δίνει το κλειδί για τις έννοιες αυτές. Ο Νίο είναι μια Μεσσιανική φιγούρα, ισοδύναμη με τον Ένα και μοναδικό σωτήρα, τον Ιησού Χριστό. Γι' αυτό και το: «ένας».
Το κλειδί μας το δίνει ο φίλος του που έρχεται στο σπίτι του στην αρχή του φιλμ, για να αγοράσει παράνομα κλιπάκια, και λέει: «Αλληλούια, είσαι ο Σωτήρας μου, είσαι ο δικός μου Ιησούς Χριστός», προλέγοντας έτσι το ρόλο του Νήο στην ταινία. Και φυσικά στο πλαίσιο αυτό, έρχεται και η λέξη: «νέος», καθώς αυτός είναι η ελπίδα για τον νέο κόσμο, τον απαλλαγμένο από τους εχθρούς του ανθρώπου.

Με τον ίδιο τρόπο, ο Μορφέας, λέει κάποια στιγμή στον Νήο στην ταινία, ότι στην αρχή υπήρχε άλλος ένας σαν κι αυτόν που μπορούσε να αλλάξει το Μάτριξ ελευθερώνοντας πολλούς ανθρώπους. Και ότι κάποιος άλλος σαν κι αυτόν, θα το έκανε στο μέλλον. Εδώ γίνεται σαφής αναφορά στον Αδάμ, που απέτυχε να φέρει τον παράδεισο στη γη, και στη θέση του ήρθε «ο δεύτερος Αδάμ», ο Χριστός.

Το πρώτο όνομα του Νήο, (στον κόσμο του Μάτριξ), είναι «Thomas», δηλαδή «Θωμάς». Και το όνομα αυτό, με την αναφορά του στον ορθολογιστή μαθητή του Χριστού, δείχνει την απιστία που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος πριν αποδεχθεί την αλήθεια του Θεού. Βλέπει τα πράγματα ορθολογιστικά, και θέλει για όλα αποδείξεις. «Να βάλει το δάχτυλό του στα τραύματα της σταύρωσης» για να πεισθεί. Μόλις όμως πείθεται, είναι έτοιμος να πεθάνει για την αλήθεια, όπως τελικά πέθανε και ο Θωμάς.

Ο Νήο, γεννιέται στην ταινία σε μια «τεχνητή μήτρα», που μας θυμίζει τη θαυματουργική γέννηση του Χριστού, χωρίς τη σεξουαλική επαφή. Γιατί στην ταινία, όλοι γεννιούνται σε τεχνητές μήτρες που «καλλιεργούνται» από μηχανές. Οπότε και ο Νήο, έχει ασεξουαλική γέννηση.

Όπως ο Χριστός είχε έναν πρόδρομο, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, έτσι και ο Νήο έχει τον Μορφέα, (συμβολικό όνομα από τον θεό του ύπνου της μυθολογίας), που οδηγεί τον Νήο να ξυπνήσει από την παραίσθηση του Μάτριξ. Είναι αυτός που τον αναγνωρίζει ως τον Μεσσία, και τον συστήνει στους «μαθητές του», δίνοντάς του τη θέση του στην ηγεσία της ομάδας.
Ο Μορφέας μαζί με τον Νήο και την Τρίνιτυ (Ελληνικά «Τριάδα»), είναι σαφής συμβολισμός της Αγίας Τριάδος, (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα), που κατευθύνουν όλη την ταινία. Η Τρίνιτυ μάλιστα, σε ρόλο «Αγίου Πνεύματος», πνεύματος αγάπης, δυνάμεως και ζωής, δίνει με την αγάπη της στον Νήο την ανάσταση από τον θάνατό του στον κόσμο του Μάτριξ. Και όπως ο Χριστός έμεινε τμήματα τριών ημερών νεκρός και αναστήθηκε, ο Νήο μένει στην οθόνη νεκρός για 3 λεπτά, και ανασταίνεται, σε μια νέα ζωή, όπως ο Χριστός. Με σώμα πλέον «αφθαρσίας», που κατευθύνει τους φυσικούς νόμους του Μάτριξ, όπως ο Χριστός υπερέβη την φθαρτή φύση και αναστήθηκε άφθαρτος, για να νικήσει τους εχθρούς του.

Όμως για να πεθάνει, χρειάστηκε και εδώ ένας «Ιούδας». Είναι ο προδότης «Σάιφερ» (cypher = μηδενικό, κρυπτογραφία, μηδέν, αλλά θυμίζει και Lucifer = Εωσφόρος). Αυτός προδίδει τον Μορφέα, με αμοιβή αντί για τα 30 αργύρια, «μια μπριζόλα». Λέει στον πράκτορα Σμιθ: «Γνωρίζω ότι η μπριζόλα αυτή δεν υπάρχει», αλλά την απολαμβάνει στον τεχνητό κόσμο του Μάτριξ, και λέει μάλιστα ότι «η άγνοια είναι πηγή ευδαιμονίας». Ζητάει τις ανέσεις του ψεύτικου αυτού κόσμου, για να προδώσει, και να μείνει με άγνοια ευτυχισμένος σε έναν ψεύτικο κόσμο. Και φυσικά όπως ο Ιούδας, χάνει και αυτόν τον κόσμο, και τον αληθινό.

Ο ίδιος ο κόσμος του Μάτριξ, είναι ένας κόσμος παραισθήσεων. Οι άνθρωποι ζουν και κινούνται σε αυτόν, χωρίς να υποψιάζονται την πραγματική «ψεύτικη» κατάστασή του. Όπως ακριβώς η Χριστιανική πίστη, μιλάει για τον κόσμο αυτόν που «παρέρχεται», και για τον νέο, τον πραγματικό που περιμένουμε. Και όπως στον κόσμο του Μάτριξ υπάρχουν και διοικούν «αόρατα» οι μη βιολογικές μορφές ζωής οι μηχανές ως εχθροί του ανθρώπου, έτσι και στον αληθινό κόσμο, διοικούν αόρατα οι δαίμονες, και χρησιμοποιούν τους πράκτορές τους (πράκτορας Σμιθ), για να διευθύνουν τον κόσμο κατά τα δικά τους συμφέροντα, κατά τα λόγια του Χριστού για «τον άρχοντα του κόσμου τούτου». Και όπως ο Νήο ήλθε για να καταστρέψει τον κόσμο του Μάτριξ, έτσι και ο Χριστός ήλθε να «καταστρέψει τα έργα του Σατανά».

Οι μηχανές στο Μάτριξ «απομυζούν» για δικό τους συμφέρον την ενέργεια και τη ζωή των ανθρώπων του Μάτριξ, δίνοντάς τους μια ψεύτικη ευδαιμονία. Ομοίως, οι δαίμονες, απομυζούν απολαύσεις από τους ανθρώπους, καταστρέφοντας τις ψυχές τους, δίνοντάς τους ψεύτικη και προσωρινή «δόξα», «χρήμα», «ηδονή», κλπ. Ένα πραγματικό Μάτριξ.

Όμως δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι να ξεφύγουν από το Μάτριξ. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να αντικρούσουν την φοβερή πραγματικότητα. Θέλουν σαν το Σάιφερ να ζουν στον ψεύτικο κόσμο μας. Δεν πιστεύουν και γελοιοποιούν τους Χριστιανούς όταν τους λένε ότι «το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται». Και μένουν προσκολλημένοι στον υλιστικό και χωρίς «πίστη» κόσμο που έχουν φτιάξει στη φαντασία τους με τη βοήθεια των δαιμονικών τους αφεντικών. Όταν τους δίνουν το «κόκκινο και το μπλε χάπι», δεν θέλουν όλοι το κόκκινο που θα τους οδηγήσει στο «ξύπνημα». Προτιμούν να μένουν στο όνειρο, παρά να αντιληφθούν το μέγεθος του εφιάλτη στον οποίο είναι έτσι κι αλλιώς μπλεγμένοι.

Όταν μυείται με το κόκκινο χάπι, ο Νήο ξυπνάει στο υγρό του κουκούλι σαν ένας Νέος άνθρωπος, κάτι που θυμίζει τη μύηση του βαπτίσματος, ειδικά τη στιγμή που αναδύεται από το νερό. Έχει πεθάνει για τον παλαιό κόσμο, και γεννιέται (αναγεννιέται με το βάπτισμα) σε έναν νέο. Όμως ο νέος κόσμος, δεν είναι τόσο φανταχτερός όπως ο παλιός. Τον περιμένουν αγώνες, και «έρημος», όπως λέει ο Μορφέας: «Καλώς ήρθες στην έρημο του πραγματικού». (Οποίος έχει διαβάσει το γνωστό βιβλίο «Γεροντικό», καταλαβαίνει πως "Έρημος" δεν είναι τόπος, αλλά τρόπος. Σημαίνει ερήμωση, δηλ θεραπεία, από τα πάθη μας μέσω των μυστηρίων (Θ. Κοινωνία - Εξομολόγηση) και εντατικού ασκητικού αγώνα. Ακόμα και η Ομόνοια μπορεί να γίνει "Έρημος").

Από τη στιγμή εκείνη ο Νήο, καθώς προχωράει στην εκπαίδευσή του, (ανάλογη με τη Χριστιανική εκπαίδευση στην πάλη κατά των δαιμόνων), μαθαίνει να έχει πίστη, και να ξεπερνάει με την πίστη τους «φυσικούς νόμους» αυτού του παλιού κόσμου, όπως οι άγιοι υπερβαίνουν τους νόμους της φύσης του κόσμου μας και θαυματουργούν. Και όπως ο Νήο βλέπει πίσω από τον πλασματικό κόσμο τους κώδικες του Μάτριξ, έτσι και οι άγιοι, όταν ανοίξουν τα μάτια τους, βλέπουν πίσω από τον κόσμο μας «τους λόγους των όντων», και μπορούν έτσι να χειρισθούν την ίδια την υφή του κόσμου μας, αφήνοντας τους άλλους έκθαμβους με τις θαυματουργικές τους δυνάμεις. Και στις δύο περιπτώσεις, και στο Μάτριξ, και στον κόσμο μας, τον βασικό ρόλο γι' αυτό έχει η πίστη (στο Θεό , οχι στον εαυτό!) , κατά τα λόγια του Χριστού: «αν έχετε πίστη(στον Θεό) ως κόκκον σινάπεως, θα πείτε στο βουνό να μετακινηθεί και αυτό θα μετακινηθεί», και κάθε θεραπεία που έκανε, έλεγε: «αν πιστεύεις (πως μπορεί ο Θεός) μπορείς (να θεραπευθείς)». Η Χριστιανική έννοια της πίστης είναι διαφορετική στον Χριστιανισμό απ' ότι στις ανατολικές Θρησκείες. Σε αυτές διδάσκεται πίστη στον εαυτό, δηλαδή αυτοθέωση, ενώ στον Χριστιανισμό, πίστη στον Θεό. Ο Θεός , βέβαια, δεν περιορίζεται απ'την πίστη μας. Την ζητάει ,όμως , ως σύμβολο/απόδειξη της συγκατάθεσης του ανθρώπου στην Θεϊκή πράξη. Ο Χριστιανικός Θεός είναι τόσο ταπεινός, που μας ζητάει να του επιτρέψουμε να ενεργήσει. Τέτοιο σεβασμό στην προσωπικότητα μας έχει.

Όπως στο Μάτριξ υπάρχει η «Σιών», το τελευταίο καταφύγιο των ανθρώπων από τους εχθρούς τους, έτσι και στην πραγματικότητα, υπάρχει κατά την Αγία Γραφή, η «Νέα Σιών», η Εκκλησία. Και όπως στην ταινία η Σιών κινδυνεύει από τις μηχανές, έτσι και η Εκκλησία (=όχι το κτήριο, αλλά η θεραπευτική Θεανθρώπινη ένωση, όπως εκφράζεται μέσω του Αγίου Πνεύματος απ' τις συνόδους και τους Αγίους) , βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο των εχθρών της. Πιθανόν η λέξη να σημαίνει: «ακρόπολις», αλλά δεν είναι σίγουρη η ετοιμολογία της λέξης. Η πρώτη φορά που αναφέρεται η λέξη στην Π.Δ., είναι ένα φρούριο των Ιεβουσαίων (Β΄ Σαμουήλ 5/ε΄ 6-9). Αργότερα καταλήφθηκε από τον Δαυίδ, και έγινε γνωστή ως «πόλις Δαυίδ» (Α΄ Βασιλέων 8/η΄ 1). Την εποχή εκείνη, βρισκόταν σε μια μακριά λοφοσειρά που άρχιζε από τα Νότια του Ναού και ήταν κατάλληλη για άμυνα. Η έκτασή της ήταν περίπου ίση με τις ακροπόλεις άλλων οχυρών πόλεων της περιοχής. Όταν ο Δαυίδ ενέβασε εκεί την «Κιβωτό της Διαθήκης», ο τόπος αυτός απέκτησε ιερή σημασία. Όταν αργότερα ο Σολομών μετέφερε την «Κιβωτό της Διαθήκης» στην κορυφή του όρους (λόφου) Μοριά, αυτό ονομάστηκε από τότε με το όνομα «Σιών». Με τη λέξη αυτή, ονομαζόταν επίσης και ολόκληρη η Ιερουσαλήμ. Μάλιστα, ο όρος απέκτησε την έννοια της «Εκκλησίας του Ισραήλ».

Ομοίως, στην Καινή Διαθήκη, ο όρος αποκτάει πλέον την έννοια της Εκκλησίας, και μάλιστα με την προσθήκη της λέξης: «Καινή» (καινούργια), (Καινή Ιερουσαλήμ). Έτσι εφαρμόζονται πλέον οι προφητείες της Π.Δ. για τη «Σιών», όχι στο έθνος Ισραήλ, αλλά στην Χριστιανική Εκκλησία, που είναι ο «Καινούργιος Ισραήλ», δηλαδή ο καινούργιος λαός του Θεού, που αντικατέστησε τον παλιό, όταν αυτός σταύρωσε τον Χριστό. Αλλά στην ταινία, υπάρχει μια πλήρης αντιστροφή της έννοιας. Ενώ η Σιών της Αγίας Γραφής εμφανίζεται στην Κ.Δ. στον ουρανό, στην ταινία εμφανίζεται κάτω από τη γη. Ενώ στην Κ.Δ. είναι «παρθένα αγνή», στην ταινία οι κάτοικοί της επιδίδονται σε «όργια» σε δημόσιο χώρο. Ενώ στην Κ.Δ. φωτίζεται από τον Θεό, στην ταινία παίρνει την ενέργειά της από τη γη. Τα μόνα κοινά, είναι η ονομασία και ο κίνδυνος από τους εχθρούς.