Πριν από 13.700.000.000 έτη
Η δημιουργία του (δικού μας) σύμπαντος, τοποθετείται σε μια απόσταση 13 δισεκατομμυρίων και 700 εκατομμυρίων ετών πριν.
Νωρίτερα όμως, έγινε δυνατόν να εντοπισθούν και κάποιες από τις πρώτες δημιουργικές ενέργειες τού Θεού, όπως αυτές καταγράφηκαν από τα πειράματα των φυσικών και τις θεωρίες των μαθηματικών:
Μεγάλη Έκρηξη: Αρχή του Χωροχρόνου μας.
Εποχή της Κβαντικής Βαρύτητας: 0,000000000000000000000000000000000000000001 του δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Έκρηξη, το σύμπαν αποτελείται από υποατομικά σωματίδια.
Εποχή του Πληθωρισμού: 0,00000000000000000000000000000000001 του δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Έκρηξη, ο χώρος και ο χρόνος διαστέλλονται ταχύτατα σαν μπαλόνι, και μαζί τους τα σωματίδια.
Σχηματισμός Πρωτονίων και Νετρονίων από τα Κουάρκς: 0,0001 του δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Έκρηξη.
Σύνθεση ατομικών πυρήνων: 3 λεπτά μετά την Μεγάλη Έκρηξη, τα Πρωτόνια και τα Νετρόνια σχηματίζουν ατομικούς πυρήνες, χωρίς όμως Ηλεκτρόνια.
Δημιουργία των πρώτων ατόμων ύλης: 300.000 χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη, η θερμοκρασία του σύμπαντος υποχωρεί αρκετά ώστε να δημιουργηθούν τα πρώτα άτομα ύλης, (Υδρογόνο), όταν τα ηλεκτρόνια αρχίζουν να γυρίζουν γύρω από τους πυρήνες.
Δημιουργία των πρώτων αστέρων, κβάζαρς και γαλαξιών: 1.000.000.000 έτη μετά την Μεγάλη Έκρηξη.
Από την δημιουργία των πρώτων αστέρων και μετά, το Υδρογόνο συντήκεται και με την πάροδο δισεκατομμυρίων ετών, δημιουργεί τα υπόλοιπα 100 περίπου γνωστά στοιχεία της ύλης που υπάρχουν στην φύση. Είναι όμως ακόμα δεσμευμένα στο κέντρο των άστρων.
Ένα ένα, γερασμένα άστρα εκρύγνυνται, και τα υλικά αυτά απλώνονται στο διάστημα ως νεφελώματα.
Η δύναμη της βαρύτητας, συμπυκνώνει εκ νέου τα υλικά αυτά, και από τα υπολείματα τών αρχικών άστρων, σχηματίζονται νέα άστρα, αλλά αυτή την φορά γυρίζουν γύρω τους και πλανήτες που έχουν κάθε είδος ύλης.
Ένα από αυτά τα αστρικά συστήματα επόμενης γενιάς, ήταν και το δικό μας, που άρχισε να σχηματίζεται πριν από περίπου 5.000.000.000 έτη. Φαίνεται παράξενο, όμως η ύλη του σώματός μας κάποτε βρισκόταν μέσα σε κάποιο άστρο!
Στοιχεία από την ανίχνευση του ηλιακού ανέμου στο διάστημα, δείχνουν ότι η περιοχή τού ηλιακού μας συστήματος επηρεάσθηκε από τουλάχιστον δύο εκρήξεις Υπερκαινοφανών αστέρων, οι οποίες συνέβαλαν στην συμπύκνωση της μεσοαστρικής ύλης, δημιουργώντας το δικό μας ηλιακό σύστημα.
Από το σημείο αυτό, αρχίζουμε να μετράμε τις περιόδους εκείνες που οι επιστήμονες ονομάζουν "Αιώνες".
Τους 3 αυτούς "αιώνες", τους ονομάζουμε ως εξής:
τον πρώτο, "Αζωικό" καθώς δεν υπήρχε ακόμα στη γη ζωή, τον δεύτερο, "Κρυπτοζωικό" καθώς η ζωή ήταν ακόμα κρυμμένη στις θάλασσες, και
τον τρίτο, "Φανεροζωικό" καθώς η ζωή άρχισε πλέον να δημιουργείται στην ξηρά, και να μετατρέπεται σε ό,τι γνωρίζουμε σήμερα.
