ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β' - β':9 - β':13 (β':9) "Εξεύρω τα έργα σου και την θλίψιν και την πτωχείαν, (είσαι όμως πλούσιος,) και την βλασφημίαν των λεγόντων εαυτούς ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλά συναγωγή του Σατανά." UBS - "οίδα σου την θλίψιν και την πτωχείαν" : Σε αυτή την εκκλησία τα "έργα " παραλείπονται σύμφωνα με τα αρχαία χειρόγραφα. Ο Κύριος εστιάζει την κατάσταση στη θλίψη του λαού Του, λόγω των διωγμών, αλλά και στη φτώχεια για τους ίδιους λόγους. Λόγω της πίστης τους εκδιώχθηκαν, έχασαν περιουσίες, βασανίστηκαν και δεν είχαν τη δυνατότητα να εργαστούν για τον Κύριο, όπως κάνουμε εμείς σήμερα. Δεν ήταν καιρός για μεγάλες ευαγγελιστικές εξορμήσεις. Ο Κύριος απλώς ζητούσε να κρατηθούν στην πίστη. Δεν είχε τίποτα το αρνητικό να πει γι' αυτή την εκκλησία. Είπε μόνο να έχουν τα μάτια τους στραμμένα σ' Εκείνον. Βλέπουμε την αγάπη του Θεού για το λαό Του, καθώς γνωρίζει μέχρι ποιο σημείο μπορούσαν να αντέξουν και να ανταπεξέλθουν στη δοκιμασία (Α' ΚΟΡ. ι':13). "είσαι όμως πλούσιος" :
(ΙΑΚ. β':5) "Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί, Δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς του κόσμου τούτου, πλουσίους εν πίστει, και κληρονόμους της βασιλείας, την οποίαν υπεσχέθη προς τους αγαπώντας αυτόν;"
Οι Σμυρναίοι, πνευματικά ήταν πλουσιότεροι από εκείνους που διέθεταν εξουσία και υψηλές κοινωνικές θέσεις. Αυτοί που είναι ψηλά στον κόσμο αυτό, είναι φτωχοί στη βασιλεία του Θεού. Αυτά που οι άνθρωποι θεωρούν σπουδαία, για το Θεό είναι βδέλυγμα (Α' ΚΟΡ. α':27). "την βλασφημίαν των λεγόντων εαυτούς ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλά συναγωγή του Σατανά." Στο κατά Ιωάννη (ή':37-44) ο Ιησούς ελέγχει τους Ιουδαίους, οι οποίοι έλεγαν ότι είναι παιδιά του Αβραάμ. Τους λέει καθαρά ότι δεν είναι παιδιά του Αβραάμ, διότι αν ήταν, θα καταλάβαιναν ότι Αυτός ήταν ο Υιός του Θεού.
(ΙΩΑΝ. η':44) "Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου, και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττετε."
Ο Παύλος μας δείχνει ποιοι είναι οι αληθινοί Ιουδαίοι. Είναι εκείνοι, που εσωτερικά έχουν ταπεινωθεί και η καρδιά τους επιθυμεί την παρουσία του Κυρίου. Έχουν διαχωρίσει τους εαυτούς τους από την αμαρτία και τον κόσμο και είναι λαός αφιερωμένος για να εξαγγέλουν τις αρετές του Θεού. (ΡΩΜ. β':28-29) "Διότι Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος, ουδέ περιτομή η εν τω φανερώ, η γενομένη εν σαρκί, αλλ' Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή η της καρδίας κατά πνεύμα, ουχί κατά γράμμα, του οποίου ο έπαινος είναι ουχί εξ ανθρώπων, αλλ' εκ του Θεού." (ΡΩΜ. θ':6-8) "Αλλά δεν είναι δυνατόν ότι εξέπεσεν ο Λόγος του Θεού. Διότι πάντες οι εκ του Ισραήλ, δεν είναι ούτοι Ισραήλ. Ουδέ διότι είναι σπέρμα του Αβραάμ, διά τούτο είναι πάντες τέκνα. Αλλ' εν τω Ισαάκ θέλει κληθεί εις σε σπέρμα.Τουτέστι, τα τέκνα της σαρκός, ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται διά σπέρμα." Ο Παύλος μας δείχνει ποιοι είναι οι αληθινοί Ισραηλίτες. Στην προς Γαλάτες επιστολή (δ':28-29) βλέπουμε τον ίδιο πνευματικό Ισραήλ.
Στη Σμύρνη υπήρχαν Ιουδαίοι που είχαν εχθρικό πνεύμα απέναντι στο Ευαγγέλιο, όπως είχαν απέναντι στον Ιησού. Συναγωγή σημαίνει, συνάθροιση ή συγκέντρωση. Μέσα απ' αυτή την ομάδα ο διάβολος σήκωνε ανθρώπους ή και ολόκληρες ομάδες να παρεμποδίσουν το έργο του Θεού. Αυτό δεν έγινε μόνο στη Σμύρνη, αλλά σχεδόν παντού, όπου υπήρχαν Ιουδαίοι (ΠΡΑΞ. ιγ':4,5, ιδ':2, ιζ':5, ιη':6, κε':7).
Πάνω σ' εκείνους τους διωγμούς υπήρξαν χριστιανοί που φοβόνταν να ομολογήσουν το όνομα του Ιησού και πάνω στις πιέσεις αρνούνταν τη θεότητα του Ιησού και ορισμένες άλλες βασικές αρχές. Οι χλιαροί και οι συμβιβασμένοι προκαλούσαν τους άλλους χριστιανούς, που ήταν έτοιμοι να δώσουν και τη ζωή τους. Επηρέαζαν και πλανούσαν τα αφιερωμένα παιδιά του Θεού. Η απόκριση του Ιησού σ' αυτή την εκκλησία είναι το παρακάτω εδάφιο: (β':10) "Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης, ιδού, ο διάβολος μέλλει να βάλη τινας εξ υμών εις φυλακήν, διά να δοκιμασθήτε, και θέλετε έχει θλίψιν δέκα ημερών. Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώση τον στέφανον της ζωής." "Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης ... διά να δοκιμασθήτε" Ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε το φόβο, που είναι ικανός να αλλάξει τη σχέση μας με τον Κύριο είναι, να γνωρίσουμε και να βαδίσουμε μέσα στην αγάπη του Ιησού. Όπως μας λέει ο Ιωάννης, η τελεία αγάπη έξω διώκει το φόβο. Αυτή η αγάπη ανθίζει, καθώς γνωρίζουμε τον Κύριο. Η σάρκα θέλει να προφυλάξει την άνεση και ευκολία της. Θα πρέπει να ζούμε μέσα στο Πνεύμα το άγιο για να μπορούμε να εκπληρώσουμε το θέλημα του Θεού. Μέσα στην παρουσία του Κυρίου δεν υπάρχει φόβος και οι διωγμοί και οι απειλές δεν είναι ανυπέρβλητα εμπόδια, αλλά δόξα γι' αυτούς που δοκιμάζονται (Α' ΠΕΤΡ. α':6-8). Μέσα στο Λόγο του Θεού έχουμε πολλές αναφορές που δείχνουν ότι θα χρειαστεί και τη ζωή μας να δώσουμε για τον Ιησού. Ίσως μέσα στην άνεσή μας αυτό να το ξεστομίζουμε με ευκολία, όπως το έκανε ο Πέτρος και λίγο αργότερα στη δοκιμασία απέτυχε παταγωδώς. Όταν όλα πηγαίνουν όπως θέλουμε, έχουμε την εντύπωση ότι η πίστη μας είναι μεγάλη. Θα χρειαστεί να περάσουμε από δοκιμασία για να δούμε τι πραγματικά υπάρχει μέσα μας (ΛΟΥΚ. ιβ':4, Α' ΠΕΤΡ. γ':13-18, ΙΩΑΝ. ις':33). "και θέλετε έχει θλίψιν δέκα ημερών" : Τι δηλώνουν οι δέκα ημέρες; Η σημασία σύμφωνα με το συμβολισμό του αριθμού δέκα είναι ότι θα υποστούν μία πλήρης ημερών δοκιμασία με διωγμούς σ' αυτόν τον κόσμο. Θα υποστούν ολοκληρωτικό διωγμό, διότι ο αριθμός δέκα σημαίνει πληρότητα απ' αυτόν τον κόσμο. Αρκετοί σχολιαστές λένε ότι το δέκα έχει να κάνει με δέκα Καίσαρες που εξαπόλυσαν τους διωγμούς. Αν όμως κοιτάξεις την Ιστορία της εκκλησίας εκείνης της περιόδου, θα δεις ότι υπήρχαν περισσότεροι από 10 Καίσαρες που εναντιώθηκαν στους χριστιανούς. Έτσι αυτό δεν μπορεί να τεκμηριωθεί. Θα αναφέρουμε μερικά σημεία μέσα στο Λόγο του Θεού που μας δείχνουν ότι ο αριθμός 10 συμβολίζει κοσμική πληρότητα.
(ΓΕΝ. κδ':55, λα':7) Ο Ιακώβ λέει στο Λάβαν ότι τον εξαπάτησε 10 φορές, δηλ. ολοκληρωτική εξαπάτηση. (Α' ΣΑΜ. α':8) Ο Ελκανά μιλάει στη στενοχωρημένη και θλιμμένη Άννα. "Δεν είμαι εγώ εις σε καλήτερος παρά δέκα υιούς;" Σαν να της λέει ότι μπορεί να μην έχει γιους, αλλά εκείνος είναι καλύτερος από όλους τους γιους του κόσμου.
(ΙΩΒ ιθ':3) "Δεκάκις ήδη με ωνειδίσατε ..."
(ΔΑΝ. α':20) Ο Δανιήλ ήταν δέκα φορές σοφότερος από τους μάγους και τους σοφούς της Βαβυλώνας. Με άλλα λόγια ήταν σοφότερος από όλους τους μάγους του κόσμου. (ΑΠΟΚ. ιγ':1) "δέκα κέρατα" : Συμβολίζουν την πλήρη ισχύ των 10 βασιλέων και του Αντίχριστου πάνω σ' αυτό τον κόσμο. Επίσης: (ΑΠΟΚ. ιζ':10-12).
Ο άνθρωπος έχει δέκα δάκτυλα στα χέρια, που δείχνουν τα έργα του και δέκα δάκτυλα στα πόδια, που δείχνουν το βάδισμά του. Μαζί έχουμε τον πλήρη άνθρωπο πάνω σ' αυτόν τον κόσμο.
"Γίνου πιστός μέχρι θανάτου" : Η πίστη θα πρέπει να είναι πολύ μεγάλη στο λαό του Θεού, διότι θα δοκιμαστούν με θάνατο. Υπάρχουν στιγμές, που ο θάνατος του πιστού είναι αναγκαία μαρτυρία μέσα στο σχέδιο του Θεού. Ο Κύριος γνωρίζει τι ακριβώς πρέπει να γίνει μέσα σε κάθε χρονική περίοδο και σε κάθε κράτος ή πόλη, ώστε να εκπληρωθεί το θέλημά Του και να ετοιμαστεί η Νύμφη στην τελική μορφή της. Σήμερα ιδιαίτερα σε μουσουλμανικές ή κομμουνιστικές χώρες οι εργάτες του Θεού χρειάζεται να μαρτυρήσουν με τη ζωή τους. Είναι ένα ευώδες θυμίαμα μπροστά στο θρόνο του Θεού, που θα χρησιμοποιηθεί κατά τον τρόπο που Εκείνος θέλει (ΑΠΟΚ. η':3).
Εμείς μπορούμε να ζούμε σε μία ελεύθερη χώρα, αλλά πρέπει να γνωρίσουμε παρομοίως ένα θάνατο για να μπορεί να αυξηθεί ο καρπός του Πνεύματος στη ζωή μας. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σωστά με τον Κύριο, αν δεν σταυρώσουμε τη σάρκα μας με τα πάθη και τις επιθυμίες της. Ο δρόμος για τον ουρανό περνάει μέσα από αυτή την άρνηση του εαυτού μας. Μη νομίζουμε ότι, επειδή δεν έχουμε διωγμούς και δεν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή μας, τα πράγματα είναι ευκολότερα για μας. Το μονοπάτι έχει το ίδιο όνομα : θάνατος στη σάρκα. Ο θάνατος της "σάρκας", ενώ το φυσικό σώμα ακόμα ζει, είναι δυσκολότερος και πιο επώδυνος από να σκοτωθεί το φυσικό σώμα. "και θέλω σοι δώση τον στέφανον της ζωής" : Ο στέφανος δεν ήταν κάποιο βασιλικό στέμμα ή ένα χρυσό διάδημα. Ήταν ένα απλό στεφάνι, ενδεχομένως από κλαδί ελιάς, όπως έκαναν στους Ολυμπιακούς Αγώνες με τους νικητές. Συμβολίζει τη νίκη, αλλά και τον ίδιο τον Ιησού. Ο Λόγος του Θεού μας παρουσιάζει τον Κύριο, σαν τον κλάδο και το βλαστό (ΗΣΑ. ια':1, δ':2, ΙΕΡ. κγ':5). Θα ντυθούμε τον Κύριο με όλη Του τη μεγαλοπρέπεια!
Εκείνος που θα μείνει μέχρι το τέλος, θα νικήσει (ΜΑΤΘ. κδ':13, ΦΙΛ. β':12,13, ΑΠΟΚ. ιβ':10,11). Η εκκλησία των Σμυρναίων δεν ελέγχεται από τον Κύριο σε κανένα θέμα! Δεν υπάρχουν προειδοποιήσεις, νουθεσίες, ή υπενθύμιση κάποιων λαθών. Δεν χρειάζεται να μετανοήσουν για κάτι. Το μόνο που χρειάζονται είναι η πίστη, η οποία είναι απαραίτητη στη μαρτυρία τους. Είναι ένα σπουδαίο μάθημα για μας. Πάνω σε διωγμούς και πιέσεις ο Κύριος δεν απαιτεί να παράγουμε έργο ή να κοιτάμε τις διακονίες. Το μόνο που ζητάει είναι να σταθούμε ασυμβίβαστοι, καθαροί, νικητές για το όνομά Του. Αυτή η στάση είναι ένα μεγαλύτερο έργο από κάποια μεγάλη και έντονη δραστηριότητα μέσα και έξω απ' την εκκλησία. (β':11) - "Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας, Ο νικών δεν θέλει αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου." Η νίκη, όπως τη βλέπει ο κόσμος, είναι διαφορετική από τη νίκη, με τον τρόπο που τη βλέπει ο Θεός. Έχουμε την τάση να νικάμε με δικούς μας τρόπους και τεχνικές, τα οποία αρχίζουν και σταματάνε στη σάρκα. Η νίκη του Θεού έρχεται ακριβώς με τον αντίθετο τρόπο από εκείνο του κόσμου. Νικάς, όταν παραδίνεις τη σάρκα σου. Με άλλα λόγια, η νίκη είναι θάνατος. Ο Ιησούς θριάμβευσε, καθώς παραδόθηκε στο σταυρό. Παράλληλα διεσκόρπισε και συνέντριψε τον εχθρό από κάθε άποψη. Στα μάτια του κόσμου φάνηκε νικημένος, όμως σ' αυτά του Θεού ήταν ο μεγάλος, ένδοξος και μόνος νικητής. Στην προς ΡΩΜ. η':35-39, ο Παύλος μας δίνει να καταλάβουμε τι σημαίνει νίκη με τον τρόπο του Κυρίου. Αναφορά για τον δεύτερο θάνατο έχουμε στην Αποκάλυψη (κ':5-6, 14-15, κα':8). Στο τελευταίο εδάφιο έχουμε το Θάνατο και τον Άδη να ρίχνονται στη λίμνη του πυρός. Δηλ. έχουμε το δεύτερο θάνατο ή διαχωρισμό. Ο πρώτος θάνατος-διαχωρισμός είναι όταν διαχωρίζεται το πνεύμα από το νεκρό σώμα. Ο δεύτερος θάνατος είναι ο διαχωρισμός του πνεύματος αυτή τη φορά, από το Δημιουργό, από τον οποίο προήλθε το πνεύμα του ανθρώπου. Αυτό που λέει ο Ιησούς στην Εκκλησία είναι ότι πολλοί θα αδικηθούν από τον πρώτο θάνατο. Θα γευθούν το σωματικό θάνατο, αλλά θα γνωρίζουν και θα περιμένουν μία ένδοξη ανάσταση. ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΩΝ ΣΜΥΡΝΑΙΩΝ 1. Έχουμε ενθάρρυνση, καθώς βλέπουμε την πιστότητα των μαρτύρων εκείνης της εποχής. Πάντα υπάρχει πιθανότητα να χρειαστεί να μαρτυρήσουμε για τον Κύριο, όπως γίνεται με διάφορους εργάτες Του σε όλον τον κόσμο. Ζητάει να έχουμε την ίδια αφιέρωση, σαν να επρόκειτο να μαρτυρήσουμε. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε πολύ κοντά στην αρπαγή και η επιβίωσή μας εξαρτάται από την επαγρύπνηση και εγρήγορση που θα επιδείξουμε. Μόνο με πλήρη αφιέρωση θα αποφύγουμε τις παγίδες για να μας πάρει τελικά κοντά Του. Είναι επιτακτικό να μάθουμε να παραχωρούμε τους εαυτούς μας στον Κύριο, αφήνοντας τη θρησκευτική και τυπική στάση που συνήθως αποκτάμε, όταν ζούμε σε μία ελεύθερη και ευχάριστη χώρα. Είναι σκληρότερο να αφιερωθούμε στον Κύριο πλήρως σε καιρό ειρήνης, από το να μαρτυρήσουμε με τη ζωή μας σε καιρό διωγμών. Η πάλη με τη μέριμνα και το φρόνημα του αιώνος τούτου είναι ικανή να μας καταβάλλει, αν δεν προσέξουμε. Ίσως χρειαστεί κιόλας να ξοδέψουμε όλη την ενεργητικότητά μας κατά του κοσμικού φρονήματος και ρεύματος που τείνει να αποκοιμίσει και να αδρανοποιήσει και τον πιο ενεργητικό χριστιανό. Αυτή η καθημερινή πάλη είναι σκληρή και επίπονη. 2. Ίσως σε μερικές περιοχές πάνω στη γη να κυριαρχεί η φτώχεια και η οικονομική κατάρρευση, όπως στην Αργεντική τα τελευταία χρόνια. Αυτό θα είναι η αιτία για μία μεγάλη αναζωπύρωση, που θα ελκύσει χιλιάδες ψυχές στο σταυρό του Χριστού. Πλήθη ανθρώπων θα έρχονται με δάκρυα στα μάτια να ζητούν συμφιλίωση και αποκατάσταση με το Θεό. Ο Κύριος χρησιμοποιεί κάθε αδυναμία στον άνθρωπο ή στο κοινωνικό σύστημα που υπάρχει για να αγγίξει καρδιές. 3. Όταν ο Κύριος λέει "μη φοβού" (εδ.10) απευθύνει μήνυμα σε αγίους, που έχουν σοβαρά προβλήματα. Θέλει να μάθουμε να βαδίζουμε στο Λόγο Του και να υπερνικούμε το κακό διά του αγαθού. Να μην είμαστε εκδικητικοί και ανυπόμονοι, αλλά να αναπαυόμαστε στη δίκαια κρίση του Ιησού, ανεξάρτητα από τα γεγονότα και τις αδικίες που λαμβάνουν χώρα γύρω μας. 4. Η πιστότητα σε θάνατο αμείβεται με ένδοξη ανάσταση και στέφανο δόξας. 5. Είναι αμοιβή για όλους τους αγίους όλων των εποχών όταν δεν αδικείσαι από το δεύτερο θάνατο. Μπορεί εξωτερικά να ήταν φτωχοί, αλλά εσωτερικά έκαιγε μία φλόγα αφιέρωσης και πίστης. Αυτή είναι μία εντυπωσιακή αντίθεση με την επόμενη εκκλησία που θα εξετάσουμε, διότι αυτή ουσιαστικά ήταν ελεύθερη από διωγμούς και οι πνευματικοί καρποί που παρήγαγε ήταν σαφώς διαφορετικοί. Είδαμε ότι η παρούσα χριστιανική περίοδος χαρακτηριζόταν από διωγμούς. Μήπως αυτό δεν γίνεται και προσωπικά στον καθένα από μας; Γνωρίζεις τον Κύριο στην Έφεσο, όπου ανθεί η πρώτη αγάπη. Αμέσως μετά ο διάβολος θα προσπαθήσει να αποτρέψει την εξάπλωση της βασιλείας στην καρδιά σου με διωγμούς (Σμύρνη). Αν δεν τα καταφέρει με τον παραπάνω τρόπο, θα χρησιμοποιήσει ένα διαφορετικό τρόπο, αυτόν που θα δούμε στην αμέσως επόμενη περίοδο. Είναι ο συμβιβασμός. Όταν σταθείς στους διωγμούς, πρέπει να περάσεις και την επόμενη δοκιμασία και καλείσαι να μείνεις στερεός και άθικτος από κάθε είδους συμβιβαστική διδασκαλία. Πόσους χριστιανούς γνωρίζουμε που στάθηκαν θαυμαστά σε διωγμούς συγγενών και φίλων. Περνώντας αυτή η περίοδος απογοητευθήκαμε βλέποντάς τους να νικώνται από στοιχεία του κόσμου. Είναι κρίμα να κερδίζουμε μία μάχη, η οποία μας κόστισε αρκετά και να μην προσέξουμε καθόλου τη δεύτερη μάχη και να χάσουμε τα πάντα εκεί. Η περίοδος της Περγάμου είναι η είσοδος για συμβιβαστικά, ειδωλολατρικά στοιχεία στην εκκλησία. Αυτό θα κορυφωθεί στην αμέσως επόμενη περίοδο των Θυατείρων, όπου βρισκόμαστε στους σκοτεινούς αιώνες, όταν η Εκκλησία κυριολεκτικά δηλητηριάστηκε και κατακερματίστηκε από ψευδοδιδασκαλίες. (β':12) "Και προς τον άγγελον της εν Περγάμω εκκλησίας γράψον, Ταύτα λέγει ο έχων την ρομφαίαν την δίστομον την οξείαν," Αυτή η περίοδος αρχίζει το 313 μ.Χ. όταν ανακηρύχθηκε η Ανεξιθρησκεία από τον Κωνσταντίνο και διήρκησε μέχρι το 606 μ.Χ., όπου ανακηρύχθηκε ο πρώτος Πάπας και έχουμε την αρχή της Παπικής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Εδώ μπαίνουν τα θεμέλια για να αναπτυχθεί η καθολική εκκλησία, αλλά και η ορθόδοξη μαζί της και να καταλήξουν όπως τις βλέπουμε σήμερα. Πέργαμος σημαίνει υπεργαμία, δηλ. πολλοί γάμοι. Ο συμβολισμός εδώ είναι ότι η εκκλησία σ' αυτή την περίοδο παντρεύτηκε τον παγανισμό και τις διάφορες ειδωλολατρικές δοξασίες, μέσα από τις σκοπιμότητες του Κωνσταντίνου και που επέτρεψαν οι εκκλησιαστικοί ηγέτες και πατέρες. Ήταν μία περίοδος συμβιβασμού και πνευματική φτώχειας. Ο Πέτρος μας λέει ότι ο διάβολος είναι ένα λιοντάρι που βρυχάται, αλλά εδώ είναι ένα φίδι που εξαπατά με τις διδασκαλίες της πλάνης προκαλώντας συμβιβασμούς στη ζωή των πιστών. Ο διάβολος δεν μπορούσε να καταστρέψει την Εκκλησία με τους διωγμούς της προηγούμενης περιόδου και τώρα τη δηλητηριάζει εκ τω έσω με παγανιστικές λατρείες, οι οποίες φορούν μάσκες χριστιανικής ευσέβειας. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ Ήταν αρχαία πόλη στη Μικρά Ασία κοντά στην αρχαία Τροία. Μέχρι τον 2ο αιώνα ήταν η πολιτική πρωτεύουσα της Ασίας. Ήταν γεμάτη ειδωλολατρεία και συναγωνιζόταν με την Έφεσο στους ναούς. Είχε ναό για κάθε μεγάλο θεό και πολλοί προσκυνητές την επισκέπτονταν κάθε χρόνο. Αποτελούσε τον κύριο τόπο της λατρείας του αυτοκράτορα, η οποία ήταν υποχρεωτική. Ο αυτοκράτορας λατρεύονταν ως θεός και η ποινή γι' αυτούς που δεν τον λάτρευαν ήταν θάνατος. Υπήρχε ένας μεγάλος βωμός για το Δία, αλλά και τον Ασκληπιό, τον οποίο λάτρευαν έχοντας ως έμβλημα τη μορφή ενός φιδιού περιτυλιγμένου σε μία ράβδο. Ο σατανάς πήρε την έδρα του από τη Βαβυλώνα και τη μετέφερε στην Πέργαμο. Είχε τη δεύτερη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του κόσμου, μετά την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο Μάρκος Αντώνιος πήρε όλους τους τόμους της βιβλιοθήκης της Περγάμου και τους μετέφερε στην Αίγυπτο ως δώρο στην Κλεοπάτρα. Η πόλη δεν είχε εμπορικό χαρακτήρα, αλλά διέθετε ένα φημισμένο Πανεπιστήμιο Ιατρικής. Παράλληλα, παρήγαγε αρώματα, βάλσαμο, κεραμικά και χαλιά.
Η περγαμηνή, ως γραφική ύλη, ήταν πολύ ανώτερη από τον αιγυπτιακό πάπυρο, διότι κατασκευαζόταν από δέρματα ζώων. Από την πόλη πήρε το όνομα της και η περγαμηνή. Η λατρεία του Ασκληπιού εισήχθη από την Επίδαυρο τον 3ο π.Χ. αιώνα από κάποιον Αρχίαν, ο οποίος ίδρυσε και το πρώτο Ασκληπιείο εκεί, αφού μετέφερε το σύμβολο του θεού, τον ιερό όφη. Όπου υπήρχε Ασκληπιείο, ήταν απαραίτητος και ο όφις για τη λατρεία. Σήμερα το σύμβολο αυτό χρησιμοποιείται από τα Ενωμένα Έθνη για τη θεραπεία των εθνών, καθώς και από τον Ιατρικό Σύλλογο. "ταύτα λέγει ο έχων την ρομφαίαν την δίστομον την οξείαν" - Ο Ιησούς αποκαλύπτεται με αυτόν τον τρόπο στην εκκλησία, διότι ήταν περίοδος έντονου συμβιβασμού, του οποίου τα επακόλουθα θερίζουμε και στις μέρες μας. Οι ρίζες που μπήκαν εκείνη την εποχή έχουν γίνει ένα τεράστιο δέντρο στις μέρες μας, όπου ανάμεσα στα κλαδιά του κατοικούν τα δαιμόνια και οι διδασκαλίες που παρασύρουν τους άνθρώπους στην απώλεια. ΜΑΤΘ. ιγ':31-32 Φιλοσοφίες και ειδωλολατρείες κρύφτηκαν στα κλαδιά του δέντρου της Εκκλησίας.
Ο Ιησούς είπε ότι θα έρθει και θα πολεμήσει εναντίον του ψεύδους με τη δίστομη μάχαιρα, που είναι ο καθαρός και λαμπρός Λόγος του Θεού. Ο Λόγος Του θα διαχωρίσει τη σαρκικότητα με αυτό που είναι πνευματικό και γνήσιο (ΑΠΟΚ. α':16 ΕΒΡ. δ':12).
Η ρομφαία επίσης φανερώνει την εξουσία με την οποία ο Κύριος θα κρίνει τους ανθρώπους εκείνους, που ενσωματώθηκαν στο σύστημα της ψευδοεκκλησίας. (β':13) - "Εξεύρω τα έργα σου, και που κατοικείς, όπου είναι ο θρόνος του σατανά, και κρατείς το όνομά μου, και δεν ηρνήθης την πίστιν μου, και εν ταις ημέραις εν αις υπήρχεν Αντίπας ο μάρτυς μου ο πιστός, όστις εφονεύθη παρ' υμίν, όπου κατοικεί ο Σατανάς." Η λέξη "έργο" στο αρχαίο κείμενο παραλείπεται. : "οίδα που κατοικείς, όπου ο θρόνος του σατανά.". Ο Ιησούς λέει, με άλλα λόγια ότι, η εκκλησία κατοικούσε στο θρόνο του διαβόλου, στο κέντρο μιας αμαρτωλής και ασεβούς θρησκευτικής εξέλιξης και μεταβίβασης από την καθαρότητα στην ειδωλολατρική ακαθαρσία. Ο θρόνος του σατανά εγκαθιδρύθηκε σε όλη την εκκλησιαστική περίοδο στο όνομα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Ρώμη.
Ο διάβολος μέσω αυτού του προσωπείου κατάφερε να εισέλθει στο λαό του Θεού και να πετύχει το σχέδιό του ως ένα βαθμό. Ο επίσκοπος της Ρώμης αυξανόταν σε ισχύ και επιρροή μέχρι που αναγνωρίστηκε σαν τον αρχηγό και ηγέτη όλης της εκκλησίας.
Δεν έχουμε πολύ φως γι' αυτή την περίοδο της Ιστορίας, διότι η επίσημη εκκλησία απαγόρευε να δημοσιεύονται διάφορα έργα, διότι πολύ εύκολα τα χαρακτήριζαν αιρετικά. Έχουμε λίγες πληροφορίες που μας λένε ότι, οι εκκλησίες γνώριζαν αρκετά για την ανθρώπινη και θεϊκή φύση του Ιησού. Η υγιής διδασκαλία επιβίωνε ιδιαίτερα ανάμεσα σε κοινούς ανθρώπους. Γι' αυτό ο Κύριος αμέσως παρακάτω λέει ότι, παρόλ' αυτά εσύ "κρατείς το όνομά μου". Ήταν περίοδος που γίνονταν πολλές συζητήσεις για το όνομα και τη φύση του Θεού. Άρχισαν να ανατέλλουν ένα σωρό θεωρίες και απόψεις για το ποιος είναι ο Ιησούς, όσον αφορά τη σχέση Του με τον Πατέρα και με το Άγιο Πνεύμα.
Εκείνοι που κρατούσαν το όνομά Του, δεν ήταν οι επίσημα ααυτοαποκαλούμενοι χριστιανοί, αλλά εκείνο το υπόλοιπο που παρόλο το συμβιβασμό και τις ειδωλολατρικές αναμείξεις, κράτησαν σταθερά την αφιερωμένη σχέση τους με το Θεό. Άρχιζαν να μπαίνουν και άλλα πρόσωπα στη λατρεία των εκκλησιών και το όνομα του Ιησού εκτοπιζόταν σιγά-σιγά (ΠΡΑΞ. δ':12, ΜΑΤΘ. α':21). Η δευτερεύουσα αναφορά σ' αυτό το εδάφιο γίνεται για τη λατρεία του όφη του Ασκληπιού. Η Γραφή μας λέει ότι ο όφις είναι σύμβολο του σατανά. Ο Ιησούς Χριστός παίρνει παραβολικά αυτό το σύμβολο για να αναφέρει την κατοικία του σατανά, γιατί από τη λατρεία του όφη (του αρχαίου) άρχισε η εκκλησία να πορνεύει. Στις αρχαίες φιλοσοφίες το έχουν ως σύμβολο ζωής, γονιμότητας, θεραπείας. Είναι η διαστροφή του σατανά για να διαφημίσει το όνομά του.
Ο θρόνος του σατανά εδραιώθηκε (μεταφορικά) τον καιρό της Ρωμαιοκαθολικής και Βυζαντινής Εκκλησίας (313-606). Κατάργησαν την ιεροσύνη και τα πέντε χαρίσματα της διακονίας και ο αυτοκράτορας έγινε εκκλησιαστικό ηγέτης (Εκκλησιαστική Ιστορία Στεφανίδη σελ. 149, παρ.11).
Η Ιστορία μας λέει ότι οι επίσκοποι των πόλεων άρχισαν να βλέπουν σε εξουσίες και έτσι άρχισαν να υπάρχουν τίτλοι και αξιώματα, όπως μητροπολίτες, αρχιεπίσκοποι κ.α. που δεν υπάρχουν μέσα στο Λόγο του Θεού. (Εκκλησιαστική Ιστορία Στεφανίδη σελ. 99 παρ.7) "και δεν ηρνήθης την πίστιν μου, ... όπου κατοικεί ο Σατανάς." :
ΑΝΤΙΠΑΣ : Προέρχεται από τη σύνθετη λέξη "Αντί-πας", που σημαίνει "αντίθετος με όλους". Η παράδοση μας λέει ότι ο μάρτυρας αυτός πέθανε με επώδυνο θάνατο στην πόλη της Περγάμου. Ο Ιησούς χρησιμοποιεί το όνομα αυτού του ανθρώπου για να δείξει ότι υπήρχαν άνθρωποι εκείνοι την εποχή, που χρειάστηκε να αντισταθούν σε όλη τη ροή των συμβιβασμών που πλαισίωναν την Εκκλησία.
Σήμερα ζούμε τις μέρες των εύκολων και άνετων για μας χριστιανικών διδασκαλιών, όπου όταν πηγαίνεις μία ή δύο φορές την εβδομάδα στην εκκλησία και αν έχεις κάποια διακονία, νομίζεις ότι γίνεσαι υπερ-πνευματικός και ο Κύριος υποχρεούται να σε αμείψει. Η καθαρότητα του Λόγου πολύ εύκολα μπορεί να σπιλωθεί, λόγω των πολλών και περίεργων διδασκαλιών που κυκλοφορούν σ' όλη τη γη. Εμείς, αν χρειαστεί, πρέπει να σταθούμε ενάντια σε όλα εκείνα τα ρεύματα, που ονομάζονται χριστιανικά, αλλά στην ουσία είναι ένα διαφορετικό πνεύμα. Η δύναμη της πλάνης των τελευταίων ημερών θα είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη της εποχής της Περγάμου. Σήμερα η Εκκλησία πρέπει να είναι ένας Αντίπας ενάντια σε κάθε είδους πλάνη.
Με το όνομα "Αντίπας" μπορεί να μην εννοεί μόνο ένα συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά ένα σύνολο ανθρώπων που αγωνίστηκαν ενάντια στο ψέμμα, δεν συμβιβάστηκαν και προσπάθησαν να κρατήσουν την καθαρότητα και λαμπρότητα του Ευαγγελίου διά μέσω των γενεών. |
ΜΕΛΕΤΗ ΕΔΑΦΙΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β' - β':14 - β':17 |
|
(β':14) "Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι έχεις εκεί τινας κρατούντας την διδαχήν του Βαλαάμ, όστις εδίδασκεν τον Βαλάκ, να βάλη σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ, ώστε να φάγωσιν ειδωλόθυτα και να πορνεύσωσιν." Η αναφορά γι' αυτή την αποπλάνηση των Ισραηλιτών, που τους οδήγησε σε ειδωλολατρία διά μέσω του Βαλαάμ, προφήτη του Θεού βρίσκεται στο βιβλίο των Αριθμών (κε':1-9 και λα':16). Εκεί βρίσκεται το περιστατικό, κατά το οποίο ο Ισραήλ εξαπατήθηκε και κατέληξε να λατρεύουν το Βάαλ. Πολλοί Ισραηλίτες μοίχευσαν και ο Κύριος τους έκρινε με μία πληγή. Τότε πέθαναν 24.000 άνθρωποι. Ο προφήτης Βαλαάμ ήταν άνθρωπος του Θεού, ο οποίος έπεσε σε συμβιβασμό, καθώς η καρδιά του δεν ήταν τελείως ευθεία και καθαρή μπροστά στον Κύριο. Αυτό που μας λέει εδώ ο Λόγος του Θεού δεν βρίσκεται γραμμένο στο περιστατικό που αναφέρει το βιβλίο των Αριθμών. Εδώ στο εδάφιο της Αποκάλυψης ο Ιησούς μας λέει πως ο Βαλαάμ δίδαξε το Βαλάκ, βασιλιά του Μωάβ να βάλει σκάνδαλο μέσα στο λαό του Ισραήλ. Ο Θεός προσθέτει μία επιπλέον αποκάλυψη για το πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα και ο Ισράηλ βρέθηκε να παντρεύεται Μωαβίτισσες και αυτές με τη σειρά τους να τους οδηγούν σε ειδωλολατρικές τελετουργίες.
Ο Βαλάκ φοβόταν ότι ο λαός Ισραήλ θα πλησίαζε επικίνδυνα και θα έκανε επίθεση στο Μωάβ. Κάλεσε ένα προφήτη, το Βαλαάμ να καταραστεί το λαό Ισραήλ με μία προφητική εξαγγελία για να καταστραφούν. Ο Βαλαάμ είπε στο Βαλάκ ότι θα πει αυτό που θα του δώσει ο Θεός. Αυτό που τελικά έγινε, ήταν να βγουν κατά εξακολούθηση ευλογίες από το στόμα του προφήτη για τους Ισραηλίτες. Ο Βαλάκ κουράστηκε απ' όλη αυτή την ιστορία, διότι είχε δωροδοκήσει τον προφήτη και απαιτούσε κάτι ουσιαστικό για να βλάψει τους Ισραηλίτες. Η Αποκάλυψη μας πληροφορεί ότι ο Βαλαάμ δεν μπόρεσε να τους καταραστεί, διότι ο Θεός τους είχε ευλογήσει. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, αν τους έβαζαν να αμαρτήσουν, τότε θα προκαλούσαν την κρίση του Θεού και θα πετύχαιναν το σκοπό τους.
Ο Ιησούς μας λέει ότι υπάρχουν άνθρωποι στην εκκλησία, που κρατάνε τη στάση του Βαλαάμ και προσπαθούν να κάνουν το λαό του Θεού να αμαρτήσει, διότι φοβόνταν την έκταση που είχε πάρει η αληθινή εκκλησία του Ιησού. Έβλεπαν ότι συνεχώς εξαπλωνόταν και αυξανόταν και τίθονταν σε κίνδυνο οι δικές τους θέσεις. (ΑΡΙΘΜ. κε':1-3) "Και έμεινεν ο Ισραήλ εν Σιττείμ. Και ήρχισεν ο λαός να πορνεύη μετά των θυγατέρων Μωάβ, αίτινες προσεκάλεσαν τον λαόν εις τας θυσίας των θεών αυτών, και έφαγεν ο λαός, και προσεκύνησε τους θεούς αυτών. Και προσεκολλήθη ο Ισραήλ εις Βέελ-φεγώρ, και εξήφθη η οργή του Κυρίου κατά του Ισραήλ." Βλέπουμε τα αποτελέσματα της διδαχής του Βαλαάμ. Έβαλαν γυναίκες να κάνουν τα γλυκά μάτια στους Ισραηλίτες. Εκείνοι δελεάστηκαν από την περιποιημένη ομορφιά τους, σε αντίθεση με τις δικές τους γυναίκες που είχαν σκληραγωγηθεί στις δύσκολες συνθήκες της ερήμου. Προκάλεσαν τη σάρκα τους και αμέσως μετά άρχισαν να παντρεύονται τις ειδωλολάτρισσες, κάτι που ο Θεός είχε απαγορεύσει. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα. Αμέσως μετά, άρχισαν να παίρνουν μέρος σε λατρείες των Μωαβιτών και έτσι η αμαρτία έφτασε στο πλήρες, για να κινηθεί ο Θεός με κρίση κατά του λαού Του. Αρχίζουμε με μια ματιά και προχωράμε σε "επιτρεπτό" από το Θεό γάμο. Σιγά - σιγά ο λαός κατέβαινε τα σκαλοπάτια του συμβιβασμού, ο οποίος κατέληξε σε πλήρη αποξένωση από τον Κύριο (ΙΑΚ. α':13-14). Όμως να, τι λέει ο Λόγος του Θεού γι' αυτό. (Α' ΚΟΡ. ι':21) "Δεν δύνασθε να πίνητε το ποτήριον του Κυρίου και το ποτήριον των δαιμονίων, δεν δύνασθαι να είσθε μέτοχοι της τραπέζης του Κυρίου και της τραπέζης των δαιμονίων." (ΤΙΤ. β':11-12) "Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας, και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι." Η πνευματική πορνεία που έλαβε χώρα στην εποχή της Περγάμου ήταν η απονομή λατρείας στη Μαριάμ, στον Πάπα και στους διάφορους ηγέτες της εκκλησίας. Αποδιδόταν προσευχή σε άλλα πρόσωπα εκτός του Ιησού κλπ. Μία άλλη εφαρμογή του συνδυασμού Βαλαάμ - Βαλάκ είναι ότι ο Βαλάκ αντιπροσωπεύει πολιτικούς ηγέτες και ιδιαίτερα τον Κωνσταντίνο. Ο τελευταίος ήταν εκείνος που προσπάθησε να παντρέψει το χριστιανισμό με τις παγανιστικές δοξασίες της εποχής του για να έχει το κράτος του ενωμένο, χωρίς φασαρίες και επεισόδια ανάμεσα σε χριστιανούς και ειδωλολάτρες. Πολύ έξυπνα είπε να σταματήσει τους διωγμούς και όλοι θα γίνονταν χριστιανοί. Όσοι δήλωναν χριστιανική πίστη, έπαιρνα αμοιβή χρήματα και ρουχισμό. Χρησιμοποιούσε τους εκκλησιαστικούς ηγέτες της αληθινής Εκκλησίας, διότι πολλοί απ' αυτούς διψούσαν για δόξα και εξουσία. Κατάλαβε ποιο ήταν το ευαίσθητο σημείο τους και το εκμεταλλεύτηκε κατάλληλα. Ωφελημένοι βγήκαν και οι μεν (Κωνσταντίνος - Βαλάκ) και οι δε (εκκλησιαστικοί ηγέτες - Βαλαάμ). Οι τελευταίοι κράτησαν και σιγούρεψαν την υψηλή τους θέση, η οποία ενισχύθηκε τώρα ακόμη περισσότερο και επιπλέον άρχισαν να γεμίζουν και με πλούτο. Η επιρροή τους αυξανόταν και βλέπουμε σήμερα από που πηγάζει η πολιτική εξουσία της επίσημης Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ρίζα φυτεύθηκε εκείνες ακριβώς τις ημέρες που περιγράφουμε. (Β' ΠΕΤΡ. β':15) "αφήσαντες την ευθείαν οδόν του Βαλαάμ υιού του Βοσόρ, όστις ηγάπησε τον μισθόν της αδικίας, ηλέχθη όμως διά την ιδίαν αυτού παρανομίαν, άφωνον υποζύγιον, με φωνήν ανθρώπου λαλήσαν, εμπόδισε την παραφροσύνην του προφήτου." (ΙΟΥΔ. 11) "Ουαί εις αυτούς, διότι περιεπάτησαν εις την οδόν του Κάιν, και χάριν μισθού εξεχύθησαν εις την πλάνην του Βαλαάμ, και απωλέσθησαν εις την αντιλογίαν του Κορέ." Πρέπει να πούμε ότι πολλοί απ' αυτούς τους εκκλησιαστικούς ηγέτες που ενέδωσαν στο σχέδιο του Κωνσταντίνου ήταν άνδρες αναγεννημένοι, παιδιά του Θεού και χάριν αισχρού κέρδους πούλησαν την πίστη τους για να κερδίσουν επίγεια δόξα. Άρχισαν καλά, αλλά στη συνέχεια η διαφθορά δηλητηρίασε το πνεύμα τους μέχρι που ο διάβολος τους χρησιμοποίησε για να εισαγάγει το δηλητήριο της ειδωλολατρείας μέσα στην αληθινή εκκλησία. Γι' άλλη μια φορά βλέπουμε ότι το κακό προκαλείται από ανθρώπους της πίστης. Ο Ιωάννης πολύ αποκαλυπτικά μας πληροφορεί ότι, "εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών, διότι, εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μείνει μεθ' ημών, αλλά εξήλθον, διά να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών" (Α' ΙΩΑΝ. β':19).
Στις σημερινές μέρες το πρόβλημα είναι ανάλογο. Πολλοί που θα αγαπήσουν την επίγεια δόξα, θα χρησιμοποιηθούν από τον πονηρό για να κλέψουν ψυχές από την εκκλησία και να περάσουν ένα μήνυμα που στην ουσία εξασθενεί το Λόγο του Θεού και ενδυναμώνει τον παράγοντα άνθρωπο. Είναι σπουδαίο να διακρίνουμε εργάτες, κατά πόσο κοιτάζουν να προωθήσουν τον Ιησού ή μέσα από το πρόσχημα της διακονίας τους να προωθούν τους εαυτούς τους και τα πιστεύω τους. (β':15) - "Ούτως έχεις και συ τινάς κρατούντας την διδαχήν των Νικολαϊτών, το οποίον μισώ." Οι Νικολαίτες, όπως είχαμε δει στην προηγούμενη εκκλησιαστική περίοδο, ήταν εκείνοι που κατακτούσαν πνευματικά το λαό του Θεού και ασκούσαν εξουσία πάνω του. Στην παρούσα περίοδο έχουμε να κάνουμε με την ίδια διδασκαλία, αλλά σε μια δυνατότερη και εντονότερη μορφή. Οι Νικολαίτες, πιθανόν να ήταν άνθρωποι μέσα από την εκκλησία, που ζητούσαν να εξυψώσουν τους εαυτούς τους σε θέσεις, που ο Θεός δεν είχε καθιερώσει. Από τη θέση αυτή εξουσίαζαν το ποίμνιο, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι όλη αυτή η κίνηση ήταν ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, το οποίο έχει παρερμηνεύσει το Λόγο του Θεού, έχει ξεφύγει από τα βιβλικά πρότυπα και ο Ιησούς δεν δοξάζεται στο επίπεδο που θα έπρεπε.
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν εκκλησίες, όπου το πρεσβυτέριο ή ο ποιμένας είναι σε μία τόσο υψηλή θέση, ώστε το υπόλοιπο ποίμνιο, μόλις που διακρίνεται κάπου στο βάθος πνευματικά. Δημιουργούν μία τεχνητή απόσταση και όλη η κατάσταση αυτή δημιουργεί λίγους "υπερ-πνευματικούς", που νομίζουν ότι ο Θεός τους έχει χορηγήσει το Πνεύμα Του σε άφθονη ποσότητα σχεδόν αποκλειστικά σε κείνους, και πολλούς αμιδρά πνευματικούς, οι οποίοι χωρίς την καθοδήγηση των υπερ-πνευματικών θα χαθούν. Αυτό το πνεύμα δημιουργεί περισσότερο παθητικότητα στο Σώμα του Χριστού, παρά ενεργείται κάποιο χρίσμα για να εξαπλωθεί το Ευαγγέλιο με το σωστό τρόπο. Σιγά - σιγά οι ποιμένες θεοποιούνται, διακρίνοντας μέσα από τα λόγια και τη στάση του ποιμνίου ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι περιτυλιγμένοι με μια "θεϊκή" αύρα και κανένας δεν μπορεί να τους αγγίξει. Η πίστη του εκκλησιάσματος εξαρτάται από την συμπεριφορά του ποιμένα και λιγότερο από την προσωπική σχέση με τον Ιησού. Γι’ αυτό, όταν πέσει ο ποιμένας, τα πρόβατα χάνουν την επαφή με τον Σωτήρα τους. Η τάση της σάρκας να επιδειχθεί, φανερώνεται μέσα από τέτοιους "ηγέτες". Εκκλησίες που οικοδομούν μία τέτοια κοινωνία, είναι καταδικασμένες να αποτύχουν, διότι τα σκάνδαλα θα γίνουν καθημερινό πρόβλημα. Επιπλέον όποιες νέες ψυχές μπουν μέσα σ' αυτή την εκκλησία, δεν μαθαίνουν να αποκτήσουν μία δυνατή και στενή σχέση με τον Ιησού, αλλά η παρεμβολή του παράγοντα "ποιμένα" είναι τόσο δυνατή, που στερεί την ουσιαστική ωρίμανση του πιστού. Ο απόστολος Παύλος περιγράφει την κατάσταση αυτή στην επιστολή προς Γαλάτας. (ΓΑΛ. δ':17) "Δεικνύουσι ζήλον προς εσάς, ουχί όμως καλόν, αλλά θέλουσι να σας αποκλείσωσι, διά να έχητε σεις ζήλον προς αυτούς." Μέσα από την εκκλησία της Καινής Διαθήκης δεν διακρίνουμε καμία σχέση τέτοιου είδους μεταξύ ηγεσίας και ποιμνίου. Αντιθέτως υπήρχε μία οικειότητα, επικοινωνία και ομορφιά και ήταν ακριβώς αυτή η κατάσταση που έκανε τους άπιστους να αγαπήσουν το Χριστιανισμό και να εισχωρήσουν στην κοινωνία των άγιων. Την εποχή της Περγάμου λοιπόν, άρχισαν να εισχωρούν λανθασμένες αρχές πάνω στο θέμα της εξουσίας και της ηγεσίας σε σχέση με το έργο του Θεού, αλλά και τους υπόλοιπους πιστούς. Επίσκοποι εξουσίαζαν με τον καιρό και κυβερνούσαν ουσιαστικά πάνω από ολόκληρες κυβερνητικές περιφέρειες. Ο επίσκοπος Ρώμης ισχυριζόταν ότι ήταν πάνω απ' όλους τους άλλους επισκόπους και ότι ο Θεός τον έθεσε εκεί να είναι κεφαλή ολόκληρης της Εκκλησίας. Κερδίζοντας εξουσία πάνω στους ανθρώπους μέσα σ' αυτή την κατάσταση του συμβιβασμού και της ψευδοδιδασκαλίας, τα κίνητρα των ηγετών ήταν μόνο να ελέγχουν το εκκλησίασμα και η Εκκλησία απομακρυνόταν με γρήγορους ρυθμούς από τη βιβλική βάση των αποστόλων. Οι άνθρωποι δεν οδηγούνταν στον Ιησού για να βρουν συγχώρηση και αιώνια ζωή, αλλά έμπαιναν μέσα σε ένα ξερό, θρησκευτικό κατεστημένο. Εκεί λίγοι προσπαθούν να επιβληθούν ολοκληρωτικά πάνω τους υπόλοιπους πιστούς.
Η Ιστορία μας λέει ότι, υπήρχαν άνθρωποι που αντιστέκονταν σ' αυτή τη διεφθαρμένη κατάσταση. Όμως το θρησκευτικό σύστημα των λίγων εξουσιαστών επεκτεινόταν, λαμβάνοντας μια μορφή ευσέβειας, αλλά αρνούνταν τη δύναμη του Θεού. (β':16) "Μετανόησον, ει δε μή, έρχομαι προς σε ταχέως, και θέλω πολεμήσει προς αυτούς με την ρομφαίαν του στόματός μου." Ο Κύριος είναι ζηλωτής με τον οίκο Του και η κρίση πάνω σ' αυτούς τους ανθρώπους θα είναι μεγάλη. Δεν θα έρθει να αποδώσει δικαιοσύνη ααπλώς, αλλά ο ζήλος Του θα τον κάνει να κινηθεί ταχέως. Η λέξη αυτή μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι το θέμα αυτό για τον Κύριο, ο οποίος απεχθάνεται το συμβιβασμό του λαού Του με κοσμικά μέτρα και σταθμά.
Λέει να μετανοήσει όλη η εκκλησία και όχι μόνο εκείνοι που περιγράφονται ως Νικολαϊτες. Για να έρθει η αποκατάσταση και η καθαρότητα μέσα στην εκκλησία, δεν αφορά μόνο την ηγεσία, αλλά όλων των πιστών, μηδενός εξαιρουμένου. Δεν είναι σωστό να καθόμαστε και να περιμένουμε ατέλειωτα χρόνια, μέχρι να μετανοήσει εκείνος ή εκείνοι που έχουν διαπράξει κάποιο σοβαρό λάθος. Ο καθένας έχει μεγάλη ευθύνη να αντισταθεί και να ελέγχει τα λάθη, τις αμαρτίες και τους συμβιβασμούς που εισχωρούν μέσα στην εκκλησία από διάφορους αδελφούς. Ο Παύλος μας λέει : (ΕΦΕΣ. ε':11) "Και μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε." Πρέπει να έρθουμε σε αντιπαράθεση με όποιες ψευδοδιδασκαλίες ή ψευδαποστόλους, όποιο κόστος κι αν έχει αυτή η αναμέτρηση. Αν το στόμα μας παραμένει κλειστό και δεν αντιδρούμε, αυτομάτως είμαστε συνένοχοι και συμβάλλουμε με εκείνους που προσπαθούν να διαβάλλουν την εκκλησία και να καταστρέψουν τις ψυχές. Αν κλείνουμε τα μάτια μας, αυτό δείχνει ότι προτιμούμε την ησυχία και την άνεσή μας και δεν θέλουμε να σταθούμε για τον Ιησού και να πρεσβεύσουμε τον καθαρό Λόγο Του. Θα έρθει να πολεμήσει εκείνους με τη ρομφαία του στόματός Του. Είναι η κρίση που θα αποδοθεί και θα χάσουν την αιώνια ζωή και σωτηρία. Θα χαθούν και αυτοί μαζί με τους άδικους μέσα στη λίμνη του πυρός. (β':17)- "Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας, Εις τον νικώντα, θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη από του μάννα του κεκρυμμένου, και θέλω δώσει εις αυτόν ψήφον λευκήν, και επί την ψήφον όνομα νέον γεγραμμένον, το οποιον ουδείς γνωρίζει ειμή ο λαμβάνων." Ο Ιησούς υπόσχεται αμοιβή σε καθένα που θα αντισταθεί και θα μείνει άγιος μέσα σ' αυτή την επίθεση του εχθρού. Η αμοιβή θα είναι διπλή. Θα φάνε από το κρυμμένο μάννα και θα λάβουν μία λευκή ψήφο, όπου θα αναγράφεται το νέο όνομα. 1. Εκείνο τον καιρό υπήρχαν άνθρωποι που προσπαθούσαν μέσα από τις εκκλησιαστικές συνόδους να δηλητηριάσουν το Σώμα του Χριστού. Προσπαθούσαν με αυτή την "κρυμμένη ζύμη" να καταστήσουν όλο το φύραμα ένζυμο, κάτι που τελικά έγινε σε μεγάλο βαθμό (ΜΑΤΘ. ις':6-12, Α' ΚΟΡ. ε':6).
Ο Κύριος τώρα λέει στο λαό Του ότι θα τους δώσει το δικό Του κρυμμένο μάννα, το οποίο δίνει σε όποιον Εκείνος θέλει. (ΜΑΤΘ. ια':27) "Πάντα παρεδόθησαν εις εμέ από του Πατρός μου, και ουδείς γινώσκει τον Υιόν, ειμή ο Πατήρ, ουδέ τον Πατέρα γινώσκει τις, ειμή ο Υιός, και εις όντινα ο Υιός να αποκαλύψη αυτόν." Το μάννα αυτό είναι αιώνιο, άφθαρτο και δεν αλλοιώνεται, όπως ακριβώς το μάννα που βρισκόταν μέσα στην Κιβωτό της Διαθήκης. Ο Ιησούς λέει ότι θα τρέφεσαι και να ζεις μέσα στον Ιησού πάνω στον ουρανό. Το μάννα υπήρχε μέσα στην Κιβωτό, όπως η αλήθεια υπάρχει μέσα στον Ιησού. Η ουράνια τροφή είναι κρυμμένη από τον κόσμο και αποκαλύπτεται, καθώς εισερχόμαστε στα Άγια διά του αίματος του Ιησού.
Ο Ιωάννης, στο κατά Ιωάννη (ς':48-56) μας δείχνει ότι, το κρυμμένο μάννα είναι ο ίδιος ο Κύριος. (ΙΩΑΝ. ς':51) "Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον έγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου." Την είσοδο για την αιώνια ζωή την έχεις όταν τρέφεσαι και χορταίνεις από την παρουσία του Κυρίου. Όχι όταν φουσκώνεις από γνώση, αλλά όταν ο Κύριος έρχεται στη ζωή σου, αγγίζει την καρδιά σου, σε ελευθερώνει από χαιρεκακίες, ζήλειες κ.λπ και σε αλλάζει κυριολεκτικά. Η γνώση από μόνη της δεν έχει τη δύναμη να αγγίξει τα σαρκικά προβλήματα, αλλά απλώς τα σκεπάζει με ένα έντεχνο τρόπο. Πολλοί χριστιανοί έχουν σταματήσει στη γνώση και δεν νιώθουν άνετα, όταν κοιτάζουν τη ζωή τους και βλέπουν ότι παραμένουν αγχώδεις, στενόκαρδοι και νευρικοί. Απορούν, γιατί δεν νιώθουν χαρά και δεν υπάρχει ειρήνη, ενώ ξέρουν ένα σωρό πράγματα μέσα από την Αγία Γραφή. Η είσοδος στον ουρανό δεν περνάει από την πύλη που λέγεται γνώση, η οποία είναι ευρύχωρη και εύκολη. Περνάει από μία στενή και τεθλιμμένη πύλη, που λέγεται συντριβή και ταπείνωση, διότι εκεί θα έρθει να κατοικήσει η παρουσία του Κυρίου. Εκείνη την εποχή ο γνήσιος Λόγος του Θεού είχε βυθιστεί και πνιγεί μέσα στις σκοπιμότητες και στα βρώμικα κίνητρα των ηγετών. Το μάννα είχε σκεπαστεί με τις πονηρές πράξεις των ανθρώπων. Εκείνοι όμως που θα συνεχίζουν να διψούν για το πρόσωπο του Κυρίου, για αγιασμό και αναζωπύρωση, θα δοθεί φως και ευλογία. 2. Τους υποσχέθηκε μία λευκή ψήφο ή πέτρα. Υπάρχουν αρκετές πιθανότητες, για το τι θα μπορούσε να είναι αυτή η ψήφος και μπορεί να είναι όλες αυτές οι πιθανότητες σ' αυτή την αμοιβή. α') Θα μπορούσε να είναι μία αναφορά στα ουρείμ και θουμμείμ (ΕΞΟΔ. κη':30 ΛΕΥ. η':8). Προφανώς εκεί πάνω ήταν εγχαραγμένο το όνομα ΓΙΑΧΒΕ, που σημαίνει, Αυτός είναι. Αυτές οι πέτρες ήταν τοποθετημένες στο επιστήθιο της αρχιερατικής στολής του Ααρών και τοποθετούνταν στο μέρος της καρδιάς. Έδειχνε ότι ο Κύριος πρέπει να είναι μέσα στην καρδιά σου. Ο Ιησούς λέει "θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλη της καρδίας." Ο Ιησούς είναι ο μέγας αρχιερέας κατά την καρδιά του Πατέρα και ακολουθούμε εμείς. Ήρθε στο όνομα του Πατρός Του και το ίδιο όνομα θα χαραχθεί και σε μας. Σε σχέση με το όνομα που θα λάβουμε "το οποίον ουδείς γνωρίζει ειμή ο λαμβάνων", έχουμε αναφορές στην Αποκάλυψη (γ':12, κβ':4, ΗΣΑ. ξβ':2, ξε':13-15).
Το όνομα αυτό είναι προσωπικό, όπως προσωπική είναι η σχέση του καθενός μας με τον Κύριο. Σύμφωνα με την αφιέρωσή μας και την καρδιά μας προς τον Ιησού μας, δημιουργούμε μία ξεχωριστή και ιδιαίτερη σχέση μ' Αυτόν. Δηλ. κάθε πιστός έχει μία προσωπική αποκάλυψη και σχέση με τον Πατέρα. Άλλος δίνει περισσότερο από την καρδιά του και έχει μια πιο οικεία και ευλογημένη σχέση με το Θεό. Ανάλογα με αυτή τη γνωριμία και κοινωνία, θα εξαρτηθεί η δόξα που θα λάβουμε, αφού θα έχουμε αρπαγεί και θα είμαστε κοντά Του (Α' ΚΟΡ. ιε';23, 41).
Αυτό το νέο όνομα είναι η ιδιαίτερη δόξα και η ευλογία που θα πάρει καθένας από μας και είναι μόνο για το άτομο εκείνο. Η κοινωνία του πιστού με τον Πατέρα είναι μία πολύ ιδιαίτερη σχέση και έτσι το όνομα θα το γνωρίζει μόνο ο λαμβάνων. Κάθε παιδί έχει μια ιδιαίτερη σχέση και γνώση για τον πατέρα του. Ο πατέρας των παιδιών με τη σειρά του τρέφει μία ιδιαίτερη και προσωπική αγάπη και στοργή για καθένα από τα παιδιά του. Αυτή η αγάπη μπορεί να προσωποποιηθεί με κάποιο όνομα, δίνοντάς της υπόσταση και χαρακτήρα.
Ο Ιησούς άλλαξε το όνομα του Σίμωνα σε Πέτρο. (ΜΑΤΘ. ις':17-18) "Και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν προς αυτόν, Μακάριος είσαι, Σίμωνε υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ' ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. Και εγώ δε σοι λέγω, Ότι συ είσαι Πέτρος. ..." Βλέπουμε ότι άλλαξε το όνομα βάσει μιας αποκάλυψης, μίας κατανόησης που έχει να κάνει με τη φύση του Ιησού. Όσο περισσότερο πλησιάζεις τον Κυριο, τόσο ενδοξότερο θα είναι το νέο όνομα που θα λάβεις. Όσο ανοίγουμε τον εαυτό μας, τόσο επιτρέπουμε στον Κύριο να χαράζει τη φύσηΤου και το χαρακτήρα Του στο πνεύμα μας. Το αποτέλεσμα θα χαρακτηριστεί από ένα όνομα. (Δες αλλαγή ονόματος Σαούλ σε Παύλο). β') Μία άλλη πιθανότητα είναι ότι, η λευκή αυτή ψήφος μπορεί να αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο κάποιος άνθρωπος αθωώνεται ενώπιον του δικαστηρίου. Ο ένοχος λάμβανε μαύρη ψήφο και ο αθώος λευκή. Όταν οι δικαστές πρόσφεραν γνώμη καταδίκης, έριχναν μέσα σ' ένα δοχείο μαύρες πέτρες.
Αυτή η εικόνα μας διδάσκει λοιπόν ότι, ο Ιησούς είναι ο μόνος Δεσπότης και Δικαστής του σύμπαντος. Θα μας δώσει τη λευκή ψήφο, αθωώνοντας μας παντελώς από την αμαρτία, εφόσον μετανοούμε και μένουμε πιστοί με καθαρή καρδιά μέχρι τέλους. γ') Επίσης, μπορεί να έχει την έννοια της πρόσκλησης σε κάποιο επίσημο τραπέζι. Την εποχή εκείνη χάραζαν το όνομα του προσκεκλημένου πάνω σε ένα κομμάτι άσπρο μάρμαρο. Αυτή την πρόσκληση την έδειχναν για να τους επιτραπεί η είσοδος στο τραπέζι. Έτσι ο Κύριος στέλνει και στον καθένα από μας πρόσκληση και μας καλεί στο ουράνιο δείπνο για να έχουμε κοινωνία για πάντα μέσα στην παρουσία Του.
Μας καλεί με ένα νέο όνομα, όπως νέο όνομα έδωσε στον Ιακώβ, ονομάζοντάς τον Ισραήλ. Μ' αυτό τον τρόπο μεταβίβασε τον άνθρωπο από τη βασιλεία της σαρκικότητας και της δύναμης του εγώ σε μία άλλη βασιλεία, όπου κυρίαρχος δεν είναι ο άνθρωπος και οι ικανότητές του, αλλά ο Θεός του Ισραήλ. ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ 1. Είδαμε ότι η Πέργαμος ήταν εκεί, που ήταν ο θρόνος του σατανά. Η εξουσία πηγάζει και ασκείται από το θρόνο. Από το θρόνο εξαρτάται η έκβαση των γεγονότων. Στην Πέργαμο πολλοί χριστιανοί ενέδωσαν και συμφώνησαν στη θεμελίωση της ρωμαιοκαθολικής ψευδοεκκλησίας.
Σήμερα, αυτό το έργο συνεχίζεται με στόχο μία παγκόσμια διακυβέρνηση, μία παγκόσμια "εκκλησία", για να μπορέσει ο Αντίχριστος να βασιλεύσει κατά τον τρόπο που μας περιγράφει ο Λόγος του Θεού. Ο σπόρος της σημερινής κατάστασης μπήκε εκείνες τις ημέρες και γίνεται όλο και ισχυρότερο, προσπαθώντας να επηρεάσει και τους αφιερωμένους χριστιανούς.
Στις μέρες μας πολλοί ηγέτες εκκλησιών προσπαθούν να επεκτείνουν την εικόνα και τη φήμη τους, λέγοντας ότι μ' αυτόν τον τρόπο προωθείται και σπείρεται ο Λόγος του Θεού. Προσπαθούν να συμμετέχουν σε πολιτικοκοινωνικά προβλήματα των χωρών τους, όχι όμως με τον τρόπο που δίδαξε ο Ιησούς. Θέλουν να δείξουν μία εικόνα κοινωνικότητας και βοήθειας προς το συνάνθρωπο, ξεχνώντας να καυτηριάσουν την αμαρτία και το συμβιβασμό. Με τον καιρό βυθίζονται σ' αυτές τις δραστηριότητες με το πρόσχημα ότι προσπαθούν να δείξουν την αγάπη του Ιησού, ενώ αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι δείχνουν μία ανθρώπινη αγάπη, που δεν έχει σχέση με την αγάπη του Ιησού.
Η αγάπη του Ιησού θέλει να σώσει τον αμαρτωλό από την κόλαση, ενώ η αγάπη του ανθρώπου προσφέρει μία εγκόσμια ειρήνη, που βοηθάει την αμέλεια, το συμβιβασμό και εν τέλει οι ψυχές χάνονται, εφόσον δεν υπάρχει ο απαραίτητος έλεγχος. Το φρόνημα του κόσμου και του Αντίχριστου καταπνίγει τέτοιου είδους κινήσεις χωρίς να καταλαβαίνουν ότι έχουν μεταβάλλει τη δύναμη του Ευαγγελίου σε μία ιδεολογία, θρησκεία, σε μία αδύναμη φιλοσοφική φλυαρία, που δεν είναι ικανή να σταθεί και να ελέγξει την αμαρτία, αλλά ούτε και να αγγίξει τις καρδιές των ανθρώπων για να σωθούν. Με τον καιρό αφομοιώνονται και ενσωματώνοντια σε κοσμικά πρότυπα, έχοντας χάσει το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, το οποίο αντικατέστησαν με μία κοσμική εύνοια και με ανθρώπινες φιλοφρονήσεις τονίζοντας το "καλό" τους έργο. Τελικά εξυπηρετούν τα σχέδια των πολιτικών ηγετών, λόγω της φήμης που αποκτούν δίπλα τους.
Αυτά περιέχει η "Πέργαμος" των ημερών μας και ο Κύριος μας καλεί να σταθούμε κόντρα στο σύστημα και στο φρόνημα αυτό του κόσμου ελέγχοντας κάθε έργο πονηρό με την αγάπη του Ιησού χωρίς να κοιτάζουμε με φόβο και τρόμο, μήπως χάσουμε την "αξιοπρέπειά" μας και το καλό μας όνομα μέσα σ' αυτή την κοινωνία. Ο ίδιος ο Αντίχριστος θα αποκαλυφθεί σε κάποιο μέτρο, ενώ η Εκκλησία είναι ακόμα κάτω στη γη. Το σύμβολο του φιδιού που χρησιμοποιούσαν στην Ιατρική Σχολή της Περγάμου, το βλέπουμε να χρησιμοποιείται σήμερα από τον ΟΗΕ. Μπορούμε να καταλάβουμε ποιος διοικεί και εξουσιάζει τους ηγέτες του κόσμου αυτού. Παράλληλα όμως, υπάρχει και ο λαός του Θεού. Με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να στέκεται ενάντιος σε όλη αυτή τη διαφθορά και αμαρτία. Ο Κύριος μας λέει να σταθούμε άγιοι και καθαροί. Θα απολαύσουμε την αιωνιότητα μ' Αυτόν. Μας καλεί να σταθούμε όπως ο Αντίπας κόντρα στο ισχυρότερο όπλο του σατανά, το συμβιβασμό. Θα σταθούμε αντιμέτωποι, όχι μόνο με τα στοιχεία του κόσμου, αλλά και με το φρόνημα πολλών χριστιανών, οι οποίοι θέλουν να κηρύττουν ένα Ευαγγέλιο ανεύθυνο, ελαφρύ, χωρίς ιδιαίτερη μετάνοια.
Η προσοχή μας πρέπει να στραφεί για να διακρίνουμε "χριστιανική" ψευδοδιδασκαλία, που οδηγάει τους χριστιανούς σε μία άνετη, εύκολη, ανέμελη, επικίνδυνη κατάσταση, ώστε να μην είναι καθόλου δύσκολο να αμαρτήσουν. 2. Ένα άλλο δίδαγμα που παίρνουμε από αυτή την περίοδο, είναι η διδαχή του Βαλαάμ προς το Βαλάκ για τον τρόπο με τον οποίο θα έρθει αμαρτία στο λαό Ισραήλ. Προσέξτε:
Ο "Βαλάκ" θα πάει σε χριστιανούς και μέσα απ' αυτούς θα προσπαθήσει να διαβάλλει όλο το χριστιανικό κόσμο. Πιο επικίνδυνοι γιά τους αφιερωμένους χριστιανούς είναι οι συμβιβασμένοι χριστιανοί, παρά η αμαρτία η ίδια που βασιλεύει στη Βαβυλώνα. Στο όνομα της παγκόσμιας ειρήνης και "ενότητας" προσπαθούν να αποσπάσουν τους πιστούς από το στόχο τους και την αφιέρωσή τους. Θέλουμε την ειρήνη και τη χαρά, αλλά όχι με τον τρόπο που το επιζητούν οι κοσμικοί ηγέτες. Ο Ιησούς είπε ότι, δεν ήρθε στον κόσμο για να φέρει ειρήνη, αλλά μάχαιρα (ΜΑΤΘ. ι':340)
Στο κατά Λουκά (ιβ':49) αναφέρεται μία πολύ αγαπημένη μου έκφραση: "Πυρ ήλθον να βάλω εις την γην". Δεν είμαστε εδώ για να προωθούμε ειρηνευτικά σχέδια, αλλά για να ελέγξουμε τον κόσμο περί αμαρτίας. Κοιτάξτε πώς το αναφέρει ο Ιωάννης. (ΙΩΑΝ. ιε':8-11) "Και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης, και περί κρίσεως, περί αμαρτίας μεν, διότι δεν πιστεύουσιν εις εμέ, περί δικαιοσύνης δε, διότι υπάγω προς τον Πατέρα μου, και πλέον δεν με βλέπετε, περί δε κρίσεως, διότι ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη." Ο Κύριος μας θέλει να μένουμε ξεχωριστοί μέσα στον πονηρό αυτό αιώνα. Ο Ιησούς είναι εκείνος που θα φέρει τη δική Του ειρήνη μέσα από τη δυναμική μαρτυρία της Εκκλησίας και θα τελειοποιηθεί κατά τη δεύτερη έλευσή Του. Αυτό είναι το μάθημα μέσα από την ιστορία του Βαλάκ. 24000 Ισραηλίτες πέθαναν από το σπαθί του αγγέλου της κρίσης. Ανάλογα στις μέρες μας θα λάβει χώρα η μεγαλη αποστασία, την οποία ο Παύλος μας αναφέρει στη Β' Θεσσαλονικείς. Θα λάβει χώρα πριν έρθει η μέρα του Κυρίου και πολλοί θα χάσουν την αιώνια ζωή, διότι πολλοί προσκολλήθηκαν και πλανήθηκαν από διάφορα "ευαγγέλια" και ψευδοδιδασκαλίες και χωρίς να το καταλάβουν έγιναν μέρος αυτού του συστήματος. 3. Το τρίτο δίδαγμα είναι το νέο όνομα που μας περιμένει. Μας λέει να συνεχίσουμε να Τον εκζητάμε, να Τον επιθυμούμε και να Τον γνωρίσουμε καλύτερα σε προσωπικό βέβαια επίπεδο. Κάθε μέρα ο Ιησούς είναι έτοιμος να μας αποκαλύπτει και ένα μέρος από την άπειρη δόξα Του. Το όνομα του κάθε πιστού δείχνει και υποδηλώνει τη φύση και τα χαρακτηριστικά Του. Αυτά με τη σειρά τους διαμορφώνονται από το Πνεύμα του Κυρίου, καθώς εμείς επιτρέπουμε να εργαστεί στην καρδιά μας. Όσο ο Κύριος αποκαλύπτεται σε μας, αυτή καθαυτή η αποκάλυψη οικοδομεί και αλλάζει το χαρακτήρα και τη φύση μας. Όσο εμείς επιτρέπουμε στον Κύριο να αγγίξει τα ενδόμυχα της καρδιάς μας, θα είναι σε θέση να μας δοξάζει με ένα νέο όνομα, που δεν θα έχει να κάνει με κοσμικά στοιχεία, ή με την πεσμένη, ανθρώπινη φύση, αλλά με αιώνια, άπειρη, λαμπρή δόξα. |
ΜΕΛΕΤΗ ΕΔΑΦΙΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β' - β':18 - β':23 |
|
(β':18) "Και προς τον άγγελον τον εν Θυατείροις εκκλησίας γράψον, Ταύτα λέγει ο Υιός του Θεού, ο έχων τους οφθαλμούς αυτού ως φλόγα πυρός, και οι πόδες αυτού είναι όμοιοι με χαλκολίβανον," Η περίοδος της Θυάτειρας ήταν περίπου από το 606 μέχρι το 1517. Ο παγανισμός άρχισε να κυριαρχεί μέσα στο σώμα της Εκκλησίας και το 1517 άρχισε η Μεταρρύθμιση από το Μαρτίνο Λούθηρο. Από τη χρονιά εκείνη ο Θεός θα έδειχνε ένα ολοένα και δυνατότερο φως πάνω στο κόσμο αυτό. Η λέξη "Θυάτειρα" έχει μάλλον δύο έννοιες. α') Γυναικεία κυριαρχία και, β') Θυγατέρα της Τύρου. Ο Ιησούς σ' αυτή την εκκλησία αποκαλύπτεται σαν:
1) Ο Υιός του Θεού. Στην Αποκάλυψη (α':13) μας αποκαλύπτεται ως ο Υιός του ανθρώπου, δείχνοντας ότι είναι ο μεσίτης και το παράδειγμα για μας. Εδώ όμως είναι ο Υιός του Θεού. Έχει την εξουσία, την πληρότητα, τα χαρακτηριστικά του Πατέρα και ενεργεί κατά το θέλημά Του (ΜΑΤΘ. κη':18)
Στη Θυάτειρα υπήρχε ναός του Απόλλωνα, όπου λατρευόταν ο θεός Ήλιος. Επίσης, στην περίοδο αυτή ο Πάπας διακηρύττει βλάσφημα και αισχρά ότι είναι σαν θεός για τους ανθρώπους και ήταν ο απεσταλμένος από το Θεό για να είναι σαν το Χριστό πάνω στη γη. Υποστήριζε ότι είχε εξουσία πάνω στον ουρανό, στο καθαρτήριο και στην κόλαση. Γι' αυτό ο Ιησούς αποκαλύπτεται σαν τον Υιό του Θεού, για να δείξει ότι Εκείνος είναι ο μόνος αληθινός Θεός, ο μόνος που έχει εξουσία στη γη και τον ουρανό. 2) Είχε τους οφθαλμούς ως φλόγα πυρός. Τα μάτια Του διακρίνουν και βλέπουν αυτή τη διαφθορά της Εκκλησίας. Είναι βλέμμα κρίσης, αλλά και δικαιοσύνης. Υποστήριζαν ότι ο Απόλλωνας ήταν ο θεός του φωτός, αλλά ο Ιησούς μας λέει ότι Εκείνος έχει το φως της ζωής, τη φλόγα που κατακαίει, διότι είναι πυρ καταναλίσκον. 3) Μας λέει ότι έχει πόδια όμοια με χαλκολίβανο. Με τον ίδιο τρόπο αποκαλύπτεται και στο πρώτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης. Το χαλκολίβανο ήταν ένα κράμα χαλκού, το οποίο όταν ήταν σε ρευστή μορφή, είχε ένα λαμπερό λευκό χρώμα. Ο Ιησούς πάνω σ' αυτή τη γη κρατήθηκε καθαρός και λαμπερός. Απέφυγε τα μολύσματα του κόσμου και της διαφθοράς των ανθρώπινων δοξασιών. Το καθαρό Του βάδισμα δείχνει τον τρόπο που εμείς πρέπει να βαδίζουμε. Όπως Εκείνος θα κρίνει αυτό το σύστημα, έτσι κι εμείς έχουμε την υποχρέωση και αποστολή με την καθαρότητά μας να κρίνουμε κάθε υποκρισία και ψευτιά, ιδιαίτερα όταν αυτά λαμβάνουν χώρα μέσα στο σώμα του Χριστού. Ιδιαίτερη θα είναι η κρίση Του πάνω στους ανθρώπους, που διακήρυτταν ότι είναι διάδοχοι του Χριστού, αλλά αμάρταναν συνεχώς, οδηγώντας τις ψυχές στην κόλαση. Όλοι οι μεγιστάνες, πάπες, πατριάρχες, που χρησιμοποιούν το Ευαγγέλιο σαν μέσο άσκησης εξουσίας, είτε θρησκευτικής, είτε πολιτικής, θα δώσουν λόγο την ημέρα εκείνη στο βήμα του Χριστού Θ Υ Α Τ Ε Ι Ρ Α - ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ Θεμελιώθηκε από το Μέγα Αλέξανδρο, μετά τη νίκη του κατά των Περσών και την κατάκτηση της Μικράς Ασίας. Η πόλη ήταν σταυροδρόμι, χτισμένη σε μία πεδιάδα μεταξύ δύο ποταμών. Η σπουδαιότερη θεότητα που λατρευόταν στη Θυάτειρα ήταν ο Απόλλωνας, λατρεία που άφησαν οι Μακεδόνες κατά τη διέλευσή τους από την πόλη αυτή. Επίσης, βρέθηκαν επιγραφές, που αναγραφόταν και το όνομα της θεάς Άρτεμης.
Είχε συντεχνίες βαφής ενδυμάτων, βυρσοδεψίας, κατασκευής χαλιών, αγγειοπλαστικής και μεταλλουργίας. ΠΡΑΞ. ις':14 Η Λυδία που πίστεψε στο κήρυγμα του Παύλου, ήταν πωλήτρια πορφύρας και καταγόταν από τη Θυάτειρα. Ήταν η πρώτη που πίστεψε σ' εκείνη την πόλη.
Η πόλη των Θυάτειρων συνδέεται εδώ με την Τύρο και την Ιεζάβελ. Η τελευταία ήταν πριγκίπισσα της Τύρου και της Σιδώνος. Ο πατέρας της Εθβάαλ ήταν βασιλιάς της Σιδώνας (Α' ΒΑΣ. ις':29) Η Τύρος και η Σιδώνα ήταν συγγενικές πόλεις και η Ιεζάβελ ήταν ιέρεια και στις δύο. Αυτή είχε εισαγάγει στον Ισραήλ τη λατρεία της Αστάρτης και του θεού Ήλιου.
Επί των ερειπίων των αρχαίων Θυατείρων είναι χτισμένη η σημερινή τουρκική πόλη, Ακσιχάρ. (β':19) "Εξεύρω τα έργα σου, και την αγάπην, και την διακονίαν, και την πίστιν, και την υπομονήν σου, και τα έργα σου, και τα έσχατα ότι είναι πλειότερα των πρώτων." Σ' εκείνη τη σκοτεινή περίοδο υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν κι εργάζονταν για τον Κύριο. Μας πληροφορεί ο Λόγος ότι είχαν αγάπη για τον Κύριο. Δεν ξεχάστηκαν μέσα στον κόσμο, αλλά διατήρησαν τα σωστά κίνητρα για να παράγουν τα σωστά έργα. Δεν έπεσαν στην παγίδα της αυτοδικαίωσης ή του νομικισμού ή της σωτηρίας μέσω των έργων. Γι' αυτή την αγάπη ο Κύριος έλεγξε την Έφεσο. Μέσα στο σκοτάδι αυτό στην καρδιά τους άναβε το φως της πίστης. Είχαν την πεποίθηση ότι θα αμειφθούν αν κρατήσουν τον Ιησού σφικτά κοντά τους. Συνέχιζαν να κοιτάζουν στο Θεό, παρόλο το συμβιβασμό και τη διαφθορά που υπήρχε γύρω τους. Συνέχιζαν να διακονούν, να προσφέρουν το χρόνο τους, αλλά και υλικά αγαθά για το έργο του Θεού. Όλα αυτά τα έκαναν με υπομονή. Το βάρος το άφησαν στα πόδια του Κυρίου και εργάζονταν με τον ελαφρύ ζυγό που δίνει ο Κύριός μας. Αυτή η αφιερωμένη εκκλησία είχε σαν αποτέλεσμα να ευαρεστήσει το Θεό και να έχουν έργα, που είναι κατά την καρδιά Του. Τα τελευταία έργα τους θα είναι περισσότερα από τα πρώτα. Μέσα από αυτή την παιδεία του Κυρίου θα ωριμάσουν, θα ανδρωθούν και θα αποκτήσουν το στέρεο και καθαρό βάδισμα και παράλληλα, θα προσφέρουν τον πολύτιμο καρπό στον Κύριο. "Οίδα σου τα έργα" (αρχαίο κείμενο) : Είναι σαν να λέει ότι, βλέπει την αγνή καρδιά τους και γνωρίζει ότι αυτά που κάνουν, τα κάνουν μόνο γι' Αυτόν. Μπορεί να μην είναι έργα μεγάλης απήχησης και έκτασης, αλλά είναι έργα ευωδίας και λατρείας, μικρά για τον άνθρωπο, αλλά τεράστια για το Θεό. "έργα" : Συμβολίζουν πνευματικό κόπο και μόχθο. Μπορούμε να φανταστούμε το βαθμό της αφιέρωσης αυτών των λίγων, αλλά αφιερωμένων χριστιανών, αν αναλογιστούμε το βαθμό της διαφθοράς που κυριαρχούσε στους κόλπους της εκκλησίας. Δεν κοιτούσαν τι κάνει ο χριστιανός που μένει δίπλα τους, αλλά οι πράξεις καθορίζονταν από τη στενή τους επαφή με το Πνεύμα του Θεού. Εμείς, πολλές φορές ταραζόμαστε και ενοχλούμαστε, όταν βλέπουμε αδελφούς που γνωρίζουμε για αρκετό καιρό, να συμβιβάζονται και σιγά - σιγά η ζωή τους να παίρνει μία διαφορετική κατεύθυνση, που αν δεν προσέξουμε, μπορεί να παρασύρει κι εμάς. Αν δεν έχουμε ρίξει την άγκυρά μας στο λιμάνι της παρουσίας του Κυρίου, χωρίς να το καταλάβουμε, τα ανεπαίσθητα και ύπουλα ρεύματα των διαφόρων ψευδοδιδασκαλιών θα μας παρασύρουν σε ένα ωκεανό προβλημάτων. "την αγάπην" : Είναι η αγάπη της αυτοθυσίας για τον Ιησού και η υπηρεσία στο σώμα Του. Δεν παγιδεύτηκαν σε κανενός είδους κοσμικό πειρασμό, αλλά έκαναν πράξη αυτό που ακόμα και στις μέρες μας είναι σπάνιο. Την περίοδο των Ισαύρων (δυναστεία Βυζαντινών αυτοκρατόρων) έλαβε χώρα η εικονομαχία. Αφαίρεσαν τις εικόνες, αντιπαρατέθηκαν με τους πάπες και τη θρησκευτική εξουσία και αμέσως ήρθε ευλογία στο βυζαντινό κράτος. "την πίστιν" (ΕΒΡ. ια':6) Πίστευαν ότι μισθαποδότης στα έργα τους θα είναι ο ίδιος ο Θεός και όχι η εύνοια του κόσμου. "την διακονίαν" : Αναφέρεται περισσότερο στην υπηρεσία πάνω σε βιοτικά ζητήματα, όπως βλέπουμε στο 6ο κεφάλαιο των Πράξεων, όπου η Εκκλησία έκλεξε επτά διακόνους για να αναλάβουν το θέμα των συσσιτίων. Η διακονία έχει διαφορετικό χαρακτήρα και υπόσταση από τα έργα που αναφέραμε προηγουμένως. Είναι και αυτές πράξεις, αλλά περιορίζονται σε ένα διαφορετικό επίπεδο. "την υπομονήν σου" : Ότι υπέμεναν και έμεναν κάτω από ένα βαρύ ζυγό, δεν έμεινε απαρατήρητο από τον Κύριο. Ταπεινώθηκαν και κουβαλούσαν το φορτίο τους υπομονετικά πιστεύοντας στην ανταπόδοση. "και τα έσχατα ότι είναι πλειότερα των πρώτων" : Η περίοδος αυτή είναι περίπου 200 χρόνια, από το 800 μέχρι 1000 μ.Χ. Η πρώτη περίοδος περιλαμβάνει τις πιο σκοτεινές ώρες του Παπισμού, οι οποίες ήταν γεμάτες διαφθορά και αμαρτία. Όσοι ήταν τεμπέληδες, πήγαιναν στα μοναστήρια για να γίνουν καλόγεροι, λαμβάνοντας μέρος σ' ένα διεφθαρμένο σύστημα. Το ίδιο συνέβαινε και στη δεύτερη περίοδο, όπου ο αυτοκράτορας ήταν και αρχιερέας, με τον τίτλο PONTIFEX MAXIMUS. Η περίοδος αυτή χαρακτηριζόταν από ανεξέλεγκτη παπική και πατριαρχική εξουσία, όπου ιδιαίτερα οι πάπες ασκούσαν εξουσία πάνω στα βασίλεια του κόσμου. Την εποχή εκείνη ο κόσμος ήταν γεμάτος από μάγους και μάγισσες και πολλοί Χριστιανοί καίγονταν με την κατηγορία της μαγείας. Ο ισχυρότερος Πάπας ήταν ο Ιννοκέντιος ο Γ' (1198-1216). Αποκαλούσε τον εαυτό του αντιπρόσωπο του Θεού και Υπέρτατο Άναξ της Εκκλησίας και του κόσμου. Είχε το δικαίωμα να ανεβοκατεβάζει βασιλείς και ηγεμόνες και τα πάντα, είτε στον ουρανό, είτε στη γη, ήταν υποκείμενα στον "αντιπρόσωπο του Χριστού". Υπέταξε την πολιτεία στον έλεγχο της Εκκλησίας. Οι βασιλείς της Γερμανίας, Αγγλίας και Γαλλίας και ουσιαστικά όλοι οι μονάρχες της Ευρώπης υπάκουαν στη θέλησή του. Έφερε κάτω από τον έλεγχό Του, ακόμα και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία, δεν υπήρξε άνθρωπος που να άσκησε μεγαλύτερη εξουσία και ισχύ. Διέταξε δύο σταυροφορίες, θέσπισε το δόγμα της μετουσίωσης, υιοθέτησε τη μυστική εξομολόγηση, απαγόρευσε τη μελέτη της Αγίας Γραφής από μετάφραση. Υπήρχε μόνο η λατινική μετάφραση στη διάθεση των κληρικών. Διέταξε την εξολόθρευση των "αιρετικών", τη σφαγή των Αλβιγινών. Οι Αλβιγινοί ήταν πιστοί της Νότιας Γαλλίας, της Βόρειας Ισπανίας και της Βόρειας Ιταλίας, που κήρυτταν κατά της ανηθικότητας του κλήρου, των προσκυνημάτων, της λατρείας των αγίων και των εικόνων, απέρριπταν τον κλήρο, θεωρούσαν σαν δογματικό κανόνα μόνο την Αγία Γραφή και ζούσαν μια ζωή αγιασμού. Επιπλέον οργάνωσε την Ιερά Εξέταση.
Το θεσμό τον τελειοποίησε ο μεθεπόμενος Πάπας, ο Γρηγόριος ο Θ'. Το όργανο αυτό ήταν αρμόδιο για την ανακάλυψη και τιμωρία των αιρετικών. Λειτουργούσε σαν εκκλησιαστικό δικαστήριο και έπαιρνε πληροφορίες όποτε χρειαζόταν από οποιονδήποτε. Ο ύποπτος μπορούσε να υποβληθεί σε βασανιστήρια και η διαδικασία ήταν μυστική. Ο Ιεροεξεταστής καταδίκαζε τον ύποπτο και ο κατάδικος παραδιδόταν στην κοσμική εξουσία για την εκτέλεση της διά πυρός θανατικής ποινής του ή της ισόβιας κάθειρξης. Η περιουσία του θύματος δημευόταν και την μοιραζόταν Εκκλησία και Πολιτεία. Ο θεσμός της Ιεράς Εξέτασης "άνθισε" μετά τον περιβόητο Πάπα Ιννοκέντιο Γ'. Αργότερα η Ιερά Εξέταση έγινε ένα από τα κυριότερα όργανα που χρησιμοποίησε ο Παπισμός στην προσπάθειά του να καταπνίξει τη Μεταρρύθμιση. Λέγεται ότι σε μια περίοδο 30 χρόνων (1540-1570) έχασαν τη ζωή τους περίπου 900.000 πιστοί στον πόλεμο που έκανε ο Πάπας για να εξοντώσει του Βαλδέσιους, οι οποίοι ήταν πιστοί στη Νότια Γαλλία και Βόρεια Ιταλία, παραπλήσιοι με τους Αλβιγίνους, αλλά όχι ταυτόσημοι. Φανταστείτε ιερείς και μοναχούς να διευθύνουν με άκαρδη σκληρότητα και απάνθρωπη θηριωδία βασανιστήρια και κάψιμο ζωντανών ανθρώπων, αθώων ανδρών και γυναικών και όλα αυτά στο όνομα του Χριστού και στην εκτέλεση διαταγών του "αντιπροσώπου" Του. Υπήρχαν παντού άνθρωποι που αγαπούσαν το Λόγο του Θεού, κρατούσαν τους εαυτούς τους καθαρούς και έκαναν έργα αγάπης και μετάνοιας ενώπιον του Κυρίου. Αυτές οι προσπάθειες για μεταρρύθμιση έλαβαν χώρα σε πολλά μέρη της Ευρώπης, με πρωταγωνιστές τον John Wycliffe, John Huss, Savonarola κ.α. Σ' αυτούς είναι που απευθύνεται ο Ιησούς στην τότε εκκλησιαστική περίοδο. Βέβαια, έχουμε και ανάλογες περιπτώσεις στην παρούσα χρονική περίοδο, διότι η περίοδος των Θυατείρων σε ένα συγκεκριμένο βαθμό επιβιώνει και λειτουργεί και σήμερα. (β':20) "Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι αφήνεις την γυναίκα Ιεζάβελ, ήτις λέγει εαυτήν προφήτιν, να διδάσκη και να πλανά τους δούλους μου εις το να πορνεύωσι και να τρώγωσιν ειδωλόθυτα." Στο εδάφιο αυτό ο Ιησούς προειδοποιεί την Εκκλησία Του. "έχω όμως κατά σου ολίγα" : Στο αρχαίο κείμενο δεν υπάρχει η λέξη "ολίγα". "Αλλά έχω κατά σου ότι άφεις την γυναίκα Ιεζάβελ ..." Είναι το μοναδικό πράγμα, στο οποίο εναντιώνεται ο Κύριος σ' αυτή την εκκλησία. "αφήνεις την γυναίκα Ιεζάβελ" : Η Θυάτειρα την ανεχόταν και την άφηνε να κάνει εκείνο που ήθελε.
"Ιεζάβελ" σημαίνει "χωρίς σύζυγο, χωρίς συγκάτοικο". Νομίζει ότι έχει σύζυγο, αλλά δεν έχει. Η Καθολική Εκκλησία για πολλά χρόνια υποστήριζε ότι η Μαριάμ δεν είχε σύζυγο και δεν έκανε άλλα παιδιά, εκτός του Ιησού, κάτι που υποστηρίζει και η Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα.
75 χρόνια μετά τη βασιλεία του Σολομώντα ο Αχαάβ, βασιλιάς του Ισραήλ, παντρεύτηκε την Ιεζάβελ, κόρη του Εθ-βάαλ, βασιλιά της Σιδώνας. Α' ΒΑΣ. ις':31 Ο Εθβάαλ ήταν ιερέας της θεάς Αστάρτης, η οποία ήταν θεότητα γένους θηλυκού και την αποκαλούσαν βασίλισσα του ουρανού. Ο Ιερεμίας στο ζ':18 κάνει αναφορά γι' αυτή τη λατρεία, την αποκηρύσσει, διότι λατρευόταν από τους Ισραηλίτες, εξαιτίας της επιρροής της Ιεζάβελ. Εκείνη ήταν που εισήγαγε τη λατρεία αυτή στον Ισραήλ. Διαβάζουμε ότι είχε 850 προφήτες του Βάαλ, προφήτες των Ασταρώθ ή Αστάρτης. Η λατρεία αυτών των θεοτήτων περιείχε πορνεία και μοιχεία. Η Ιεζάβελ ήταν αρχιιέρεια και μάντισσα αυτών των θεοτήτων, οι οποίες αντιπροσώπευαν τη γονιμότητα, τη θηλυκή αρχή, εκείνη από την οποία ξεκινάει η ζωή.
Στην περίοδο της Θυάτειρας, η Ιεζάβελ αντιστοιχεί στο Καθολικό-Ορθόδοξο σύστημα, το οποίο εισήγαγε μία θηλυκή θεότητα μεταξύ των ανθρώπων, την Παναγία. Οι Βαβυλώνιοι στη λαϊκή θρησκεία τους λάτρευαν μία θεά μητέρα και ένα γιο, τον οποίο κρατούσε στην αγκαλιά της. Αυτή η λατρεία με τον καιρό μεταδόθηκε στα πέρατα της γης. Στην Αίγυπτο τη μητέρα την ονόμαζαν Ίσιδα και το παιδάκι Όσιρη. Στην Ινδία αυτές οι θεότητες υπάρχουν και σήμερα ως Ίσι και Ισβάρα. Στη Μικρά Ασία ονομάζονταν Κυβέλη και Δίας. Στη Ρώμη, Τύχη και Ζευς. Στην Ελλάδα, Δήμητρα και Πλούτωνας. Στην Κίνα έχουμε τη αγία μητέρα Σινγκ Μου με ένα βρέφος στην αγκαλιά της και ένα φωτοστέφανο γύρω της. Η ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία ονομάζει τη Μαριάμ, Βασίλισσα των ουρανών και είναι ένας ευρύς και διαδεδομένος τίτλος. Διακρίνουμε ότι, άλλαξαν απλώς το όνομα της Αστάρτης σε Παναγία, καλύπτοντας την ειδωλολατρική λατρεία της Αστάρτης με χριστιανικούς τύπους. Όταν ο Κωνσταντίνος πίεσε τους ειδωλολάτρες να γίνουν χριστιανοί, ανάμειξαν την ειδωλολατρεία με το χριστιανισμό. Πήραν χριστιανικά ονόματα και τα τοποθέτησαν στους θεούς τους, αντικαθιστώντας τα αρχαία τους ονόματα. Π.χ. Άγιος Νικόλαος - Ποσειδώνας.
Η θεά Αστάρτη επίσης αντιπροσωπεύει την Αφροδίτη των Ελλήνων. Πραγματικά εξύψωσαν τη Μαριάμ πιο ψηλά από τον Ιησού, λέγοντας ότι εκείνη ήταν που Τον γέννησε. Έτσι είναι καλύτερα να προσεύχεσαι στη Μητέρα του Ιησού και εκείνη με τη σειρά της θα παρακαλέσει το γιο της. Υποστηρίζουν ότι η Μαριάμ είναι πιο οικτίρμων και πολυέλεος από τον Ιησού. Η αγάπη και η μεσιτεία του Ιησού μεταβιβάστηκαν στο πρόσωπο της Μαριάμ και ο διάβολος κατάφερε να κλέψει τις σωτήριες ιδιότητες του Ιησού Χριστού. Έλεγαν να μην πηγαίνεις στον Ιησού, γιατί είναι πολύ αυστηρός, ενώ η Μαριάμ είναι εκείνη που πραγματικά σε συμπονάει και είναι σε θέση να σε βοηθήσει ως έχουσα το μητρικό ένστικτο.
Βλέπουμε πόσο αργά και μεθοδικά ο σατανάς πλάσαρε με έμπειρο τρόπο το σχέδιό του, το οποίο εισχώρησε στο σώμα της Εκκλησίας και πολλές ψυχές ακόμα και σήμερα χάνονται εξαιτίας αυτής της ψευδοδιδασκαλίας. Αν θέλεις να κάνεις τον Ιησού να μη μπορεί να σώζει ανθρώπους, απλώς διδάσκεις ότι υπάρχει ένα άλλο πρόσωπο που μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά. Δεδομένου ότι μόνο ο Ιησούς σώζει, μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος της καταστροφής στο ανθρώπινο γένος, μέσα απ' αυτή τη διδασκαλία. Είναι φοβερό αυτή η άποψη να είναι ριζωμένη μέσα στη συνείδηση ολόκληρων λαών ακόμα και σήμερα.
Ο Ιησούς λέει ότι έχει επιτραπεί να εισχωρήσουν αυτές οι ψευδοδιδασκαλίες στην Εκκλησία Του, να διαπράξουν πνευματική μοιχεία, διότι απομακρύνθηκαν από τον Κύριό τους και προσκολλήθηκαν σε άλλες δοξασίες. Ενώ είναι αρραβωνιασμένοι με το Χριστό, η καρδιά τους έτρεξε να διαλέξει άλλους κυρίους. Όταν η καρδιά σου δεν επιθυμεί τον Ιησού, αυτομάτως θα επιθυμήσει κάτι διαφορετικό, όπως πλούτος, φήμη, δόξα κλπ. Οι άνθρωποι εκείνοι που πλανήθηκαν, ουσιαστικά ήθελαν να πλανηθούν, διότι δεν αγάπησαν την καθαρότητα, αλλά επιθύμησαν να ζήσουν ευχαριστώντας τη σάρκα τους. Υπάρχει μία έντονη και ζωηρή περιγραφή για την πνευματική πορνεία στις ΠΑΡ. κεφ. ζ'. Μιλάει για μία αμαρτωλή γυναίκα, τύπος του συστήματος που περιγράψαμε παραπάνω. Δελεάζει και αποπλανά τους Ισραηλίτες και ο Κύριος προειδοποιεί ότι η κλίνη της είναι οδός για το λάκκο (ΠΑΡ. ζ':4,5,11-13,19-20,24-27). ΠΑΡ. ζ':11 - "Φλύαρος και αναιδής, οι πόδες αυτές δεν μένουσιν εν τω οίκω αυτής, τώρα είναι έξω, τώρα εν ταις πλατείαις, και ενεδρεύει πλησίον πάσης γωνίας." Οι πλάνες και τα ψέματα του διαβόλου σε περιμένουν σε κάθε στροφή. Δεν γίνεται να ζήσεις μία ζωή χωρίς να χρειαστεί να προσπαθήσεις να διακρίνεις το κακό από το καλό. Κάθε μέρα λαμβάνουμε μηνύματα, τα οποία χρειάζεται να τα εξετάζουμε με το Πνεύμα του Θεού. Η γυναίκα που αναφέραμε παραπάνω, δεν θα μείνει στο μέρος της, αλλά θα βγει έξω με ένα και μοναδικό σκοπό, να αναζητήσει πιστούς αφύλακτους, μη αφιερωμένους και να τους ελκύσει στο "ζεστό και φιλόξενο σπίτι" της. Ορισμένα πράγματα μπορεί να τα ακούς και να λες ότι είναι καλά και χρήσιμα. Εκεί μπορεί να κρύβεται παγίδα, διότι μόνο το Πνεύμα του Θεού μπορεί να φωτίσει τα κρυφά και να τα κάνει φανερά. Μόνο ο Ιησούς είναι ικανός να σε βοηθήσει να αποφύγεις τις παγίδες. Πολλοί στηρίχθηκαν στις γνώσεις τους, αλλά ήταν εκείνες που έγιναν παγίδες σ' αυτούς. Άλλοι στηρίχθηκαν στην εμπειρία τους, ή σε κάποια συναισθήματα και εντυπώσεις. Ούτε κι εδώ υπάρχει διέξοδος. Ο μόνος τρόπος είναι να κτίσεις μία στενή σχέση με το Χριστό. Να αποκτήσεις οικειότητα με το Σωτήρα σου βασισμένη σε μία βάση δέους και φόβου. Διά του Πνεύματός Του μπορείς να νοήσεις και να διαισθανθείς που είναι το μονοπάτι που οδηγάει στη σωτηρία.
Το παραπάνω εδάφιο μας λέει ότι η γυναίκα είναι φλύαρος και αναιδής. Τέτοια αναίδεια δεν ακούστηκε παρά μόνο από τους Πάπες, όταν έστρεφαν τη λατρεία προς το πρόσωπό τους. Το μόνο που προσφέρει αυτή η γυναίκα είναι κενά λόγια, φλύαρα, για να σε υπνωτίσουν. Κατ' αυτό τον τρόπο έχουμε εκκλησιαστικά συστήματα που υποστηρίζουν ότι στέκονται και υπηρετούν το Θεό, αλλά οι ψυχές δεν βρίσκουν συγχώρηση και αιώνια ζωή εκεί, με αποτέλεσμα να χάνονται στην κόλαση. Το σύστημα αυτό του ενθαρρύνει να τρώνε ειδωλόθυτα, ψευδοδιδασκαλίες για να μολυνθούν και να απομακρυνθούν από το φως της σωτηρίας και του Ιησού. Σήμερα αυτού του είδους η ειδωλολατρία ξεχειλίζει από παντού. Υπάρχουν όμως και πολλά προβλήματα τέτοιας φύσεως και σε εκκλησίες με αναγεννημένους χριστιανούς. Υπάρχει μεγάλη εξάρτηση των πιστών από εργάτες, κήρυκες και διάφορα φημισμένα ονόματα, οι οποίοι προσπαθούν να περάσουν (ίσως και άθελά τους) ένα μήνυμα που έχει να κάνει και σχετίζεται με το παραπάνω πνεύμα. Δίνουν την εντύπωση ότι ο Κύριος εργάζεται μέσα στον καθένα, μέσα από τη δική τους διακονία, περισσότερο απ' ότι πρέπει. Έτσι δημιουργείται ένα είδωλο, ένας τύπος επικοινωνίας με το Θεό, που υπαγορεύει ότι μόνο μέσα από εκείνους τους εργάτες θα έχεις σωστό αποτέλεσμα και καρποφόρα ζωή. Σίγουρα θα έχετε ακούσει ότι αν κάποιος φύγει από μία εκκλησία, είναι καταδικασμένος να χαθεί στη δίνη του κόσμου. Τέτοιου είδους λόγια προέρχονται από ανθρώπους που υιοθετούν το πνεύμα της Ιεζάβελ μέχρι σε ένα βαθμό. Τέτοιοι εκφοβισμοί δεν έχουν καμιά σχέση με το Πνεύμα του Θεού και πηγάζουν από μία σαρκικότητα και μία επιθυμία για εξουσία και κατακυρίευση κατά την συνταγή της Ιεζάβελ. Ο πιστός τελικά καθίσταται ένα παθητικό μέλος και ο εργάτης είναι εκείνος, που ο Θεός διάλεξε να κάνει σχεδόν τα πάντα. Οι υπεύθυνοι γίνονται επαγγελματίες και έτσι προχωράμε σε ένα αυθόρμητο, λανθασμένο δομικά, διαχωρισμό επαγγελματιών και απλών πιστών. Σε αυτό το σημείο αν δεν προσέξουμε θα φτιάξουμε ένα προθάλαμο για τον ορισμό και το διαχωρισμό μεταξύ λαϊκών και κληρικών, μεταξύ χαρισματούχων πιστών και απλών πιστών που παρακολουθούν τους πρώτους. Κάθε σύστημα που θέτει όρους στην κοινωνία του πιστού με τον Ιησού είναι ύποπτο και χρειάζεται λεπτομερή εξέταση για να μην υποπέσουμε σε μεγάλες παγίδες. Κάθε σύστημα που καθιστά παθητικούς τους χριστιανούς, χρειάζεται αποκήρυξη και παράλληλα, εκζήτηση του θελήματος του Θεού. Στην εποχή μας έχουμε μέσα στις εκκλησίες μας περίπου το 70 τοις εκατό των πιστών να μην είναι ενεργοί, χωρίς να υπάρχει και τόσο η δυνατότητα να εμπλακούν στις διάφορες δραστηριότητες και να απελευθερώσουν την όραση που ο Κύριος ενδεχoμένως να τους έχει δώσει (που είναι άραγε το σώμα της Εκκλησίας, έτσι όπως μας το έδωσε ο Παύλος; (Α' ΚΟΡ. ιβ':7-11, 14-31). Πρότυπο συνάθροισης δεν είναι το καθολικό-ορθόδοξο (παρόλο που πολλές φορές φαίνεται να είναι), αλλά η παραχώρησή μας στον άνεμο του Αγίου Πνεύματος. Όταν ερχόμαστε στην εκκλησία, στόχος μας δεν είναι να παρακολουθήσουμε κάποιες εκδηλώσεις ή κάποιο πρόγραμμα, αλλά να έρθουμε όσο γίνεται πιο κοντά στην παρουσία του Θεού, ν' αποκτήσουμε μία θεία πείνα, να γευτούμε τη μετάνοια που ο Θεός έχει να προσφέρει και να λάβουμε ένα χρίσμα, που θα μας βοηθήσει να μαθητεύσουμε τα έθνη. Όσο η Εκκλησία είναι χώρος για να προωθούν τους εαυτούς τους ορισμένοι, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι να εισέλθει το πνεύμα της Ιεζάβελ και να φέρει κατακυρίευση, καταπίεση, ξηρασία και θρησκεία. Αν η Εκκλησία είναι τόπος, όπου όλοι μας θα πούμε "Εκείνος πρέπει να αυξάνεται, εγώ να ελαττώνομαι" (ΙΩΑΝ. γ':30), τότε η Εκκλησία θα ξεχειλίζει προς τα έξω και ο κόσμος θα δει το πρόσωπο του Χριστού, καθώς η δόξα Του θα τυλίγει κάθε δραστηριότητα αυτής της εκκλησίας. Στην Αποκάλυψη (ζ':1-6 και ιη':1,2,4) περιγράφεται εκείνο το σύστημα - ψευδοδιδασκαλία, σαν "Βαβυλών, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης", την οποία ο ίδιος ο Κύριος θα καταστρέψει ολοκληρωτικά. Σήμερα υπάρχουν και ο Κύριος θα συνεχίζει να σηκώνει Ηλίες, ώστε να αντιπαρατεθούν στο φρόνημα και στο φόβο που προκαλεί η Ιεζάβελ. Ένας φόβος, που καθηλώνει πιστούς και άπιστους, τους φυλακίζει μέσα σ' ένα σύστημα και τους εξουσιάζει χωρίς να αντιληφθούν τις επιπτώσεις αυτής της βασιλείας. Ο Ηλίας τότε φοβήθηκε απ' αυτή τη γυναίκα, ενώ δεν φοβήθηκε, όταν τα έβαλε με εκατοντάδες ψευδοπροφήτες, με τον ίδιο το βασιλιά Αχαάβ, αλλά και όλό το πλήθος που λάτρευε αυτά τα είδωλα. Τράπηκε σε φυγή, όταν τον απείλησε η Ιεζάβελ με δύο μόνο προτάσεις. Ο Κύριος στις μέρες μας θα φέρει ένα θανατηφόρο χτύπημα στο χάρτινο πύργο του παρόντος συστήματος (ΑΠΟΚ. ιγ':3). Οι υπηρέτες Του αυτή τη φορά δεν θα φοβηθούν και δεν θα υποκύψουν σε καμία απειλή. Το τελευταίο χρίσμα που θα έρθει στο λαό του Θεού θα είναι σαν μία φωτιά, που θα κατακαίει κάθε έργο του σκότους και θα απομακρύνει κάθε ύπουλο εργάτη. Ο φόβος θα κυριεύσει τους υπηρέτες του διαβόλου, ενώ οι εργάτες του Θεού θα λάμπουν μέσα στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Το τελειωτικό χτύπημα στη Βαβυλώνα θα το φέρει ο ίδιος ο Κύριος κατά τη δεύτερη έλευσή Του, όπου θα Τον δουν όλοι! β':21 - "Και έδωκα εις αυτήν καιρόν να μετανοήση εκ της πορνείας αυτής, και δεν μετανόησεν." Ο Κύριος στέκεται υπομονετικά, δίνοντας την ευκαιρία να αλλάξει στάση, κάτι όμως που δεν έγινε. Δείχνει την αγάπη του Ιησού για τους ανθρώπους, θέλοντας να σωθούν όσο γίνεται περισσότεροι. Έχουμε το έλεος και τη χάρη του Θεού σε όλο της το μεγαλείο. Αν οι άνθρωποι που υποκινούν ένα διεφθαρμένο σύστημα, το οποίο καταδικάζει τις ψυχές σε απώλεια, έχουν ευκαιρία να μετανοήσουν, πόσο περισσότερο δίνεται η χάρη του Θεού πλουσιοπάροχα στα παιδιά Του μέσα στα διάφορα λάθη τους για να επιστρέψουν με το σωστό τρόπο στην παρουσία του Κυρίου. Αυτή η γυναίκα έλεγε ότι ήταν προφήτισσα του Θεού. Χρειάζεται να προσέχουμε και να διακρίνουμε τους προφήτες, διότι ο καθένας μπορεί να αποκαλεί τον εαυτό του προφήτη. Σήμερα πολλοί "προφήτες" ψευδοπροφητεύουν και σκανδαλίζουν ολόκληρες οικογένειες οδηγώντας τους σε σύγχυση και απιστία. Δεν είναι όμως αυτό το μόνο κακό που κάνουν. Ανοίγουν την πόρτα διάπλατα σε ακάθαρτα πνεύματα να έρθουν και να επηρεάσουν το εκκλησίασμα. Αυτό μπορεί να γίνει ατομικά, αλλά και συνολικά σε ένα μέρος ή και σε ολόκληρη την Εκκλησία. Είναι πολύ σημαντικό τέτοια άτομα να σταματήσουν άμεσα να προφητεύουν. Πολύ επικίνδυνο επίσης είναι το άλλο άκρο, δηλ. να διακοπεί κάθε διακονία προφητείας κι έτσι να φιμώσεις τη χάρη του Θεού, που θέλει να εκφραστεί μ' αυτό το υπερφυσικό χάρισμα. Ο Παύλος μας λέει ότι πρέπει να είναι δύο ή τρεις, οι οποίοι να διακρίνουν τα πνεύματα . Α' ΚΟΡ. ιδ':29. Δεν λέει ότι απαραίτητα θα είναι ο ποιμένας ή γυναίκα του εκείνοι που θα διακρίνουν. Αυτή είναι μία ευθύνη που ανήκει σε όλο το πρεσβυτέριο και η χάρη της διάκρισης δίδεται σε όλους, αλλά ιδιαίτερα σε μερικά άτομα με κάποια περισσότερη αποκάλυψη.
Ο Ησαίας μας δείχνει άλλο ένα τρόπο, που συμπληρώνει το έργο του Αγίου Πνεύματος. (ΗΣΑ. η':20 "Εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν, εάν δεν λαλώσι κατά τον λόγον τούτον, βεβαίως δεν είναι φως εν αυτοίς." Χρειάζεται να γνωρίζουμε το Λόγο του Θεού για να μπορούμε διά μέσω αυτού να τοποθετούμε τις προφητείες, αλλά και τις όποιες διδασκαλίες. Παράγοντας πλάνης είναι η έλλειψη γνώσης του Λόγου του Θεού. (ΜΑΤΘ. κβ':29) "Αποκριθείς δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς, Πλανάσθε, μη γνωρίζοντες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού." (β':22) "Ιδού, εγώ βάλλω αυτήν εις κλίνην, και τους μοιχεύοντας μετ' αυτής εις θλίψιν μεγάλην, εάν δεν μετανοήσωσιν εκ των έργων αυτών." Πού διέπραττε αυτή η γυναίκα τις πορνείες της; Στην κλίνη. Ειρωνικά εκεί θα την βάλει ο Κύριος, αλλά θα είναι κλίνη οδύνης και βασάνων. Υπήρχε μία πραγματική γυναίκα στην τοπική εκκλησία των Θυατείρων. Ίσως δεν την έλεγαν Ιεζάβελ, αλλά ο Κύριος μας δίνει αυτό το όνομα, για να δείξει το πνεύμα που αντιπροσωπεύει. Πιθανότερα η γυναίκα αυτή έλεγε ότι είχε πλήθος αποκαλύψεων και ότι κινούνταν από το Άγιο Πνεύμα, αλλά η ζωή της ήταν φανερή και η αμαρτία της δήλωνε τι είδους δέντρο ήταν. Επηρέαζε όμως αρνητικά τους ανθρώπους πλανώντας τους σε συμβιβασμό και ο Θεός ήταν έτοιμος να τη ρίξει σε κλίνη οδύνης. Αυτή η μεγάλη θλίψη είναι η καταστροφή της πραγματικής Ιεζάβελ, που βλέπουμε στο 8ο κεφ. της Αποκάλυψης. Εκείνοι που θα καταστρέψουν αυτό το σύστημα είναι τα δέκα κέρατα (ΑΠΟΚ. ιζ':16). Οι ίδιοι οι εραστές της θα την "καταστήσουν ηρημωμένην". Ο Κύριος όμως δεν θα κρίνει μόνο τη γυναίκα, την καρδιά της υπόθεσης, αλλά και όλους όσους έχουν σχέση μαζί της. Γι' αυτό τώρα είναι η ώρα να μετανοήσουν από τα έργα αυτής. (Στο αρχαίο κείμενο δεν λέει "έργα αυτών", αλλά "αυτής".) Με άλλα λόγια, μετάνοια εκ των έργων αυτής είναι να αποχωρήσουμε τους εαυτούς μας, από οτιδήποτε έχει σχέση με τη γυναίκα αυτή. Ο Κύριος είναι ζηλότυπος πάνω σ' αυτό το θέμα, αποκηρύσσει κάθε συμβιβασμό και λέει στο λαό Του πολύ έντονα : "Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής, διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής" (ΑΠΟΚ. ιη';4-5 Επίσης: Β' ΚΟΡ. ς':17) (β':23) - "Και τα τέκνα αυτής θέλω αποκτείνει με θάνατον. Και θέλουσι γνωρίσει πάσαι αι εκκλησίαι, ότι Εγώ είμαι ο ερευνών νεφρούς και καρδίας και θέλω σας δώσει εις έκαστον κατά τα έργα σας." "Τα τέκνα αυτής αποκτένω εν θανάτω" : (αρχ. κειμ. - UBS) Θα πεθάνουν με το δεύτερο θάνατο, που θα είναι παντοτινός αποχωρισμός του Πνεύματος του ανθρώπου από τον Πατέρα στη γέενα του πυρός. Αυτή η προειδοποίηση είναι για ξεχωριστά άτομα, όπως και για ολόκληρες εκκλησίες, που επικοινωνούν, συνεργάζονται και επηρεάζονται από αυτό το σύστημα γενικότερα. "εγώ είμαι ο ερευνών νεφρούς και καρδίας" : Είναι το Πνεύμα του Θεού, που εξερευνά τις καρδιές και τα βάθη των ανθρώπων (ΡΩΜ. η':27) "Ο ερευνών τας καρδίας εξεύρει τι είναι το φρόνημα του Πνεύματος." Ο Κύριος δεν βλέπει και δεν κρίνει από τα εξωτερικά, αλλά προσέχει τα κίνητρα και τα ελατήρια της καρδιάς. Ανάλογα θα κρίνει, αν είμαστε τίμιοι με τον Κύριο εν τω κρυπτώ, θα μας ανταμείψει εν τω φανερώ.
Οι νεφροί θεωρούνταν σαν έδρα των βαθέων και των συναισθημάτων του ανθρώπου. Όταν λέει "καρδιά" εννοεί την ψυχή, το θέλημα, καθώς και τα συναισθήματα του ανθρώπου. "Θέλω σας δώσει εις έκαστον κατά τα έργα σας" : Όπως είδαμε στην Αποκάλυψη (ιη':4-5), αν μείνουμε στο φρόνημα της Βαβυλώνας, έστω και σε ένα μικρό βαθμό, θα πάρουμε από τις πληγές που θα πάρει κι εκείνη. Ο διαχωρισμός πρέπει να είναι ριζικός. Ας θυμηθούμε τη γυναίκα του Λωτ. Επιθύμησε τη ζωή των Γομόρρων και αυτό την έκανε να κοιτάξει για μια στιγμή πίσω της. Μία μόνο μικρή επιθυμία! Μόνο ένα βλέμμα πίσω της ήθελε να ρίξει. Ήθελε να την ξαναδεί, διότι εκεί είχε περάσει ευχάριστες στιγμές και κάπου αναπολούσε αυτό το είδος της ζωής. Μόνο μία φορά γύρισε και ήταν αρκετή για να χάσει τη σωτηρία. Ήταν στο δρόμο της εξόδου, στο δρόμο του διαχωρισμού, αλλά ένα κομμάτι της καρδιάς της ήταν ακόμα προσκολλημένο εκεί πίσω. Δεν απέβλεπε στο Θεό και τη χάρη Του. Δεν έφτασαν οι προειδοποιήσεις των αγγέλων στην καρδιά της. Πήρε τα πράγματα επιπόλαια, όπως πολλοί από εμάς και το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή για μας σήμερα. |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β' - β':18 - β':23 |
|
(β':24) "Λέγω δε προς εσάς και προς τους λοιπούς τους εν Θυατείροις, όσοι δεν έχουσι την διδαχήν ταύτην, και οίτινες δεν εγνώρισαν τα βάθη του σατανά, ως λέγουσι, Δεν θέλω βάλει εφ' υμάς άλλο βάρος." "Υμίν δε λέγω τοις λοιποίς τοις εν Θυατείροις, όσοι ουκ έχουσιν την διδαχήν ταύτην" (αρχ. κείμενο - UBS)
Αναφέρεται στο λαό Του, στους δίκαιους, εκείνους που δεν "συγκοινώνησαν" και δεν πάντρεψαν τους εαυτούς τους με το σύστημα της Ιεζάβελ. Δεν δέχτηκαν τη διδασκαλία και διέκριναν εκείνους που με ένδυμα προβάτου, έρχονταν και ισχυρίζονταν ότι ήταν εργάτες του Θεού. Είναι δική μας ευθύνη να αποκτήσουμε τη χάρη εκείνη για να ξεχωρίζουμε το κακό από το καλό. Είτε πρόκειται για εργάτες, είτε για διδασκαλίες, έχουμε διά του Πνεύματος την πληροφορία και την απαραίτητη αποκάλυψη τι προέρχεται από το Θεό και τι όχι. "και οίτινες δεν εγνώρισαν τα βάθη του σατανά, ως λέγουσι" - Οι ψευδοδιδάσκαλοι δεν λένε ότι αυτά που έχουν είναι τα βάθη του σατανά. Με άλλα λόγια, λένε ότι έχουν τα βάθη μυστηρίων (π.χ. αειπαρθενία, ευχαριστία κλπ). Ο Ιησούς λέει ότι αυτά είναι τα βάθη του σατανά, ενώ εκείνοι αντίθετα, τα αποκαλούν πνευματικά βάθη, βάθη του Θεού, μυστήρια, που μόνο εκείνοι που είναι ιερείς έχουν τη δυνατότητα να γνωρίζουν. Στην ουσία δεν είναι βάθη, αλλά ρηχότητες, που προήλθαν από τη Βαβυλώνα και μόλυναν, αλλά και συνεχίζουν να μολύνουν την Εκκλησία. Είναι διδασκαλίες με λευκό προσωπείο, αλλά μαύρο περιεχόμενο. Άρχισαν με το μυστήριο της "ιεροσύνης". Ξεχώρισαν για τους εαυτούς τους μία ειδική τάξη, την τάξη των ιερέων, περιέβαλαν τους εαυτούς τους σε βαθιά και ακατανόητα μυστήρια και έτσι βασιλεύουν μέχρι τώρα. Διατηρούνται στις πνευματικές επάλξεις, καθώς κηρύττουν ότι μόνο εκείνοι μπορούν να έχουν επικοινωνία με το Θεό. Εκείνοι μόνο μπορούν να γνωρίζουν τι ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι σε μία άγνοια στα πράγματα του Θεού.
Διαπράττουν μεγάλο έγκλημα κατά του λαού, τον οποίο κρατούν υποδουλωμένο στα κεριά, τα λιβάνια και τις εικόνες. Ο κόσμος δεν μπορεί να γνωρίσει το ζωντανό Θεό. Οι αμαρτίες μένουν πάνω τους και η ψυχή τους χάνεται στην κόλαση. Ο Θεός θα ζητήσει την ευθύνη από εκείνους που καταλαβαίνουν και δεν έκαναν εκείνο που έπρεπε. Πάρα πολλοί από τους σημερινούς επιφανείς ιερείς γνωρίζουν ότι εκείνο που δίνουν στο λαό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από εκείνο που αναφέρει ο Λόγος του Θεού. Βέβαια δεν κάνουν τίποτα για ν' αλλάξουν το σύστημα, διότι αυτό τους τρέφει, τους αποδίδει δόξα και πλούτο.
Αυτά είναι τα βάθη του σατανά, γιατί αυτόν εξυπηρετούν και ανήκουν στη γυναίκα την Ιεζάβελ. Ο Κύριος είναι η αλήθεια και μόνο αυτό το έχουν καλύψει με ένα σωρό τελετουργίες και μυστήρια, για να μη μπορεί ο απλός άνθρωπος να πλησιάσει τον Ιησού, να πάρει συγχώρηση και να σωθεί. Έχουν φτιάξει ένα δρόμο γεμάτο τύπους και σαρκικότητες και λένε ότι εκείνος είναι ο δρόμος του Θεού. Είναι αδύνατον μέσα από αυτόν τον δρόμο να πλησιάσεις οτιδήποτε έχει σχέση με το Θεό. Ο δρόμος του Θεού είναι απλός και λέγεται συντριβή, μετάνοια και αφιέρωση στον Κύριο Ιησού. Αυτή την απλή αλήθεια την έχουν τόσο πολύ διαστρεβλώσει, που οι σωζόμενοι μέσα απ' αυτό το σύστημα είναι πραγματικά ελάχιστοι. "Δεν θέλω βάλει εφ' υμάς άλλο βάρος" : Οι πιστοί έπρεπε να σταθούν κόντρα στο σκοτάδι, στη δουλεία, όπου η πλάνη ήταν τόσο δυνατή, ώστε έπρεπε να καταβάλουν μεγάλο τμήμα της δύναμής τους για να διατηρήσουν την πρέπουσα στάση. Γι' αυτό ο Κύριος τους λέει ότι αυτό που κάνουν είναι αρκετά κουραστικό και επίπονο και τους διαφυλάττει από περισσότερο βάρος. (' ΚΟΡ. ι':13) "Πειρασμός δε σας κατέβαλεν ειμή ανθρώπινος, πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε." Ο Ιησούς τους λέει ότι γνωρίζει πόσο σκοτεινή είναι η περίοδος που διανύουν. Γνωρίζει ότι προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στο πυκνό σκοτάδι του Παπισμού. Γνωρίζει ότι δεν έχουν πολύ φως πάνω στο Λόγο του Θεού, αλλά γι' αυτούς η αποστολή είναι να σταθούν στέρεοι στα λίγα που ξέρουν. Δεν απαιτούσε να γίνουν η τέλεια νύμφη εκείνη τη στιγμή. Δεν ήταν η ώρα για να δώσει ο Κύριος περισσότερη αποκάλυψη πάνω στο Λόγο Του. Ένα πράγμα ήταν ο στόχος.
Κράτα αυτό που έχεις και να είσαι ένα παράδειγμα, μία μαρτυρία για το όνομα του Ιησού.
Όταν υπάρχει σκοτάδι γύρω μας και ζούμε σε καταστάσεις, όπως ζούσαν κι εκείνοι οι άνθρωποι, ο Θεός δεν ζητάει να γεμίζουμε με γνώσεις και να μαθαίνουμε απ' έξω κάθε τύπο της Παλαιάς Διαθήκης ή της Σκηνής του Μαρτυρίου, αλλά για Εκείνον το σημαντικότερο είναι να είμαστε καθαρό και άγιο φως μέσα στο πυκνό σκοτάδι. Μπορεί να είσαι ο μοναδικός πιστός σε ένα ολόκληρο χωριό, σε μία σχολή, σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον και να αντιμετωπίζεις δύσκολες καταστάσεις από τους συνανθρώπους σου. Η πίεση, πολλές φορές μπορεί να είναι ανυπόφορη και να νιώθεις ότι απελπίζεσαι, διότι κανείς δεν σε παίρνει στα σοβαρά και όχι μόνο, αλλά αντιμετωπίζεις και απειλές. Προσπαθείς να επιβιώσεις πνευματικά, αλλά κάθε μέρα νιώθεις ότι χάνεσαι και παραδίνεσαι, διότι κουράζεσαι και οι δυνάμεις τελειώνουν. Με τον καιρό, αν δεν προσέξεις θα έχεις απορροφηθεί από το πνεύμα του κόσμου και θα σε διακατέχει μία πάγια απογοήτευση, που τείνει να εξαφανίσει το Χριστό από την καρδιά σου. Ο Κύριος σου λέει, Κράτα εκείνο που έχεις. Δεν θα σου βάλει άλλο βάρος και είναι κοντά η στιγμή που θα αλλάξουν τα πάντα. Να έχεις όραση για τη σωτηρία των ανθρώπων, για την εξάπλωση της βασιλείας του Θεού και αυτή θα βρει διέξοδο και θα πραγματοποιηθεί διά του Αγίου Πνεύματος. (ΑΒΒ. β':3)
(β':25) "πλην εκείνο το οποίον έχετε, κρατήσατε εωσού έλθω."
Εκείνα που έπρεπε να κρατήσουν, είναι αυτά που αναφέρει ο Κύριος λίγο πιο πριν, στο 19ο εδάφιο. Ήταν η αγάπη, η πίστη, η υπομονή, έργα και διακονία. Εκείνος θα τα διατηρούσε ζωντανά μέσα στην καρδιά τους μέχρι τον ερχομό Του. Αν προσπαθείς εσύ να δώσεις ζωή στον εαυτό σου, θα αποτύχεις, γιατί δεν έχεις αυτή τη δυνατότητα. Όταν όμως εκζητάς τον Κύριο, η ζωή που θα σου δώσει, θα είναι αστείρευτη, θα αυξάνεται και ο καρπός του Πνεύματος με τον καιρό τελειοποιείται. Δεν ξέρουμε πότε θα έρθει για να μας βρει έτοιμους, αλλά το σίγουρο είναι ότι, όταν έρθει θα πρέπει να μας βρει "πράττοντας ούτως". Αν πιστεύεις στον Ιησού πραγματικά, τότε τα έργα σου θα είναι ανάλογα. Ο βαθμός της πίστης σου εξαρτάται από την ποιότητα των έργων σου. Πολλοί λένε ότι ανήκουν στον Ιησού, αλλά η δραστηριότητά τους δεν έχει καμία διαφορά με αυτά που κάνει ο κόσμος. Δεν είσαι αυτό που λες, αλλά αυτό που πράττεις. Κοίταξε πίσω σου, και δες, ποιο είναι το βάδην σου μέσα στο θέλημα του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος για να ζυγίσεις τον εαυτό σου, αν θες πραγματικά να μάθεις τι πίστη έχεις. Π.χ. κοίταξε μία βδομάδα πίσω και συγκέντρωσε αυτά που έχεις κάνει για τον Κύριο. Συμβαδίζουν με τον τύπο του χριστιανού που μας δίνει η Αγία Γραφή; Ο κανόνας δεν είναι ο διπλανός σου, που πηγαίνετε μαζί στην εκκλησία. Αυτή η σιγουριά και η αναμονή για τον Κύριο επιδρούν δυναμικά στην πνευματική μας ζωή, καθιστώντας μας ικανούς να παραμένουμε ταπεινοί κοντά Του.
Ο Κύριος δεν ήρθε εκείνη τη χρονική περίοδο, αλλά ήρθε σε κάθε πιστό την ώρα του θανάτου του για να τον αναπαύσει μέχρι την ανάσταση και την αρπαγή. (β':26) "Και όστις νικά, και όστις φυλάττει μέχρι τέλους τα έργα μου, θέλω δώσει εις αυτόν εξουσίαν επί των εθνών." "Και όστις νικά, και όστις φυλάττει μέχρι τέλους τα έργα μου" : Ο Ιησούς λέει να κρατήσουν τα δικά Του έργα και όχι τα μάταια και ανώφελα έργα μιας οργανωμένης και επίσημης θρησκευτικής οργάνωσης. Όχι τα δικά μας έργα, αυτά που εμείς νομίζουμε ότι θα ήθελε ο Θεός να κάνουμε. Μας στρέφει να οικειοποιηθούμε το θέλημά Του και να ευθυγραμμίσουμε την καρδιά μας σύμφωνα με αυτό που θέλει Εκείνος να κάνει. Για να πράξουμε τα δικά Του έργα, χρειαζόμαστε μία στενή σχέση με το Άγιο Πνεύμα και όχι με κοσμικά στοιχεία και θρησκεία. Μέσα στην εκκλησία μπορεί κάποιος να σου πει να κάνεις κάτι, δεν σημαίνει αυτό απαραίτητα ότι είναι το θέλημα του Θεού. Όσο νιώθεις την ανάγκη να παραδώσεις τον εαυτό σου σ' αυτό που ο Θεός θέλει να κάνει, τόσο περισσότερο ο Κύριος θα σου αποκαλύπτει το θέλημά Του. Χρειαζόμαστε να διδαχθούμε από την παρουσία του Κυρίου και όχι τόσο από θεολογικά σεμινάρια, από βιβλικές σχολές, που δημιουργούν μία άκαμπτη και δυσλύγιστη γνώση σε συνδυασμό με ένα ανέγγιχτο από το χέρι του Θεού χαρακτήρα. Όλα χρειάζονται με τη σωστή προτεραιότητα. Για να αποφύγουμε τους συμβιβασμούς και τις πλάνες, που έρχονται εναντίον μας είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ουσιαστικά, προσωπικά και εκ καρδίας τον Κύριο και όχι απλά διανοητικά. Όσο λιγότερο γνωρίζεις τον Κύριο, τόσο περισσότερο η Αγία Γραφή σου φαίνεται μπερδεμένη και γεμάτη αντιφάσεις. Όταν αρχίζεις να καταλαβαίνεις μέσα από την καρδιά σου τον Κύριο, βλέπεις ότι αυτή η γνωριμία είναι ο μόνος σωστός τρόπος για να πλησιάσεις το Λόγο του Θεού και να Τον μελετήσεις μέσα απ' αυτό το πρίσμα. Όταν ένα άτομο σου φαίνεται περίεργο με την πρώτη ματιά και με παράξενες αντιδράσεις, καθώς αρχίζεις να αποκτάς καλύτερη εικόνα αυτής της προσωπικότητας, μπορείς να καταλάβεις ότι αυτές οι αντιδράσεις έχουν λογική. (ΙΩΑΝ. ς':28-29) "Είπον λοιπόν προς αυτόν, Τι να κάμωμεν διά να εργαζώμεθα τα έργα του Θεού; Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτούς, Τούτο είναι το έργον του Θεού, να πιστεύσητε εις τούτον τον οποίον εκείνος απέστειλε." Καμία δραστηριότητα δεν πρέπει να προπορεύεται της γνωριμίας μας με τον Κύριο. Πολλές φορές πράττουμε χωρίς την απαιτούμενη πίστη κι αφιέρωση. Είναι πράξεις θρησκευτικού καθήκοντος, όπως όλοι οι άνθρωποι συνειδητά ή υποσυνείδητα, πιστοί ή άπιστοι έχουν ανάγκη να εκτελέσουν. Όμως οι πράξεις που πηγάζουν από μία γλυκιά κι αφιερωμένη πίστη είναι τελείως διαφορετικές. Η ενότητα του ανθρώπου με τον Κύριο επιτρέπει στο Θεό να εκτελεί τα έργα Του μέσα από ένα τέλεια παραχωρημένο σκεύος. Αυτή η στάση πρέπει να μένει μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής του ανθρώπου. "θέλω δώσει εις αυτόν εξουσίαν επί των εθνών" : Έχουμε την αμοιβή εκείνων που θα υπακούσουν και θα σταθούν κόντρα στη διαφθορά. Αναφέρεται στη θέση που θα έχουν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας. Η Εκκλησία της αρπαγής και της ανάστασης των αγίων (Νύμφη) θα έχει θέση εξουσίας, ώστε να διακυβερνούν με ένα ιδιαίτερο τρόπο τους ανθρώπους πάνω στη γη μέσα στα χίλια έτη. Αυτό θα γίνεται με ένα πνευματικό τρόπο, όπως τώρα οι άγγελοι, οι οποίοι είναι πνευματικά όντα, υπηρετούν τον άνθρωπο. Η αμοιβή αυτή συνεχίζεται και στο επόμενο εδάφιο. (β':27) "Και θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά, θέλουσι συντριφθεί, ως τα σκεύη του κεραμέως, καθώς και εγώ έλαβα παρά του Πατρός μου," "Και θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά" : Αυτή η εξουσία έχει ποιμαντικό χαρακτήρα και θα γίνει με ένα ιδιαίτερο τρόπο εξουσίας, όπως δηλώνει η λέξη "σιδηρά". Στη χιλιετή βασιλεία, όταν ο Ιησούς θα εγκαθιδρύσει το βασίλειό Του στη γη, μας λέει η Γραφή ότι, θα τοποθετήσει τους αγίου Του ως πνευματικούς κυβερνήτες πάνω σ' αυτό το βασίλειο και θα υπάρχει πλήρης κυριαρχία του Θεού στη γη. Τότε "δεν θέλουσι κακοποιεί, ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει, διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Κυρίου, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι τη θάλασσαν" (ΗΣΑ. ια':9). Τότε είναι θα που θα έχει εισακουσθεί πλήρως η προσευχή του Κυρίου "ελθέτω η βασιλεία Σου". Εκείνες τις μέρες ο Θεός δεν θα ανέχεται την αμαρτία, τη διαφθορά και κάθετί αντίχριστο (ΗΣΑ. ξε':20).
Αναφορές για τη συμβασιλεία των αγίων μαζί με το Χριστό στη χιλιετή βασιλεία έχουμε (ΑΠΟΚ. ε':10, ιβ':5, κ':6). Αυτή η αμοιβή δεν θα είναι μόνο για τους νικητές της εκκλησίας ή της περιόδου της Περγάμου, αλλά για κάθε άγιο που νικά διά του αίματος του Ιησού. Στην παραβολή των δέκα μνων ο Ιησούς αμείβει εκείνους που εργάστηκαν το δικό Του θέλημα και τους δίνει εξουσία πάνω σε διάφορες πόλεις. Είναι ένα χαρακτηριστικό εδάφιο, το οποίο δεν αποδέχεται αντιφάσεις και δίνει αρκετό φως πάνω στο θέμα που μιλάμε. (ΛΟΥΚ. ιθ':16-19) "Και ήλθεν ο πρώτος, λέγων, Κύριε, η μνα σου εκέρδησε δέκα μνας.
Και είπε προς αυτόν, Εύγε, αγαθέ δούλε, επειδή εις το ελάχιστον εφάνης πιστός, έχε εξουσίαν επάνω δέκα πόλεων.
Και ήλθεν ο δεύτερος, λέγων, Κύριε, η μνα σου έκαμε πέντε μνας.
Είπε δε και προς τούτον, Και συ γενού εξουσιαστής επάνω πέντε πόλεων." Ο Θεός θα διοικεί μέσω των αγίων Του (Α' ΚΟΡ. ς':2,3).
"ποιμάνη αυτούς" : Αναφέρεται στα έθνη.
"θέλουσι συντριφθεί, ως τα σκεύη του κεραμέως" : Ο Ιησούς μας δείχνει ένα αγγείο, το οποίο θα σπάσει για να κατασκευάσει ξανά. Όταν δεν χρησιμεύει σε τίποτα, θα το συντρίψει για να του δώσει πάλι τη μορφή που θέλει Εκείνος (ΙΕΡ. ιη':1-4) Αναφέρεται στα έθνη που πρόκειται να συντριφθούν και να ανακατασκευαστούν σε ένα νέο σύστημα με μία νέα δομή, ώστε να ενεργείται το θέλημα του Θεού πάνω στη γη και τους κατοίκους της. Τα έθνη θα αναδιοργανωθούν μετά τη μάχη του Αρμαγεδδώνα, στην αρχή της χιλιετής βασιλείας. Τότε η Ιερουσαλήμ θα γίνει η πρωτεύουσα πάνω στον κόσμο και ο λαός Ισραήλ αποκατεστημένος πλέον θα έχει ένα ιδιαίτερο, σημαντικό ρόλο να εκπληρώσει πάνω στη γη. Ο φυσικός Ισραήλ θα κυβερνάει στο πρόσωπο της γης και οι άγιοι, η Νύμφη θα ποιμαίνει από την παρουσία του Θεού τον κόσμο. (ΗΣΑ. β':2-3) "Εν ταις εσχάταις ημέραις, το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών, και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό,
και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ, και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν τοις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος, και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ." Οι άγιοι θα συμβάλλουν στη διακυβέρνηση μέσα από το θρόνο της εξουσίας τους Θεού (ΙΩΑΝ. ε':22). Αυτή η εξουσία του Ιησού μεταβιβάστηκε στην Εκκλησία για να επεκταθεί η βασιλεία του Θεού. (ΜΑΤΘ. κη':18-19) Η εξουσία με την πλήρη της έκφραση θα δοθεί στους αγίους της Νύμφης κατά τη χιλιετή βασιλεία. Ο Παύλος, αναφερόμενος σ' αυτή την εξουσία που θα λάβει η εξουσία στον ουρανό, λέει, "δεν εξεύρετε ότι οι άγιοι θέλουσι κρίνει τον κόσμον ... ... δεν εξεύρετε ότι αγγέλους θέλομεν κρίνει;" (β':28) "και θέλω δώσει εις αυτόν τον αστέρα τον πρωινόν." Ο πρωινός αστέρας είναι το τελευταίο ορατό αστέρι, πριν ξημερώσει η μέρα. Τους λέει, με άλλα λόγια ότι, ζουν και υπάρχουν μέσα σε μία σκοτεινή περίοδο, όπου η νύχτα δεν έχει σκεπάσει μόνο τα έθνη, αλλά και την ίδια την Εκκλησία. Το φως του Θεού ήταν τόσο λίγο, όσο ένα μικρό αστέρι ψηλά στον ουρανό. Η αλήθεια έχει δυσπρόσιτη και δυσδιάκριτη. Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιος τολμούσε να κοιτάξει ψηλά, θα έβλεπε ένα λεπτό, ευγενικό, διακριτικό φως. Θα έβλεπε λίγους ανθρώπους να αντιστέκονται και να μένουν πιστοί στο Λόγο του Θεού. Είχαν λίγο φως, αλλά αρκετή αγάπη (β':19) για να βγουν νικητές.
Θα τους έδινε τον πρωινό αστέρα, δηλ. τον εαυτό Του. Η επόμενη μέρα είναι κοντά. Μετά μία δύσκολη και βαριά νύχτα θα έρθει η επιθυμητή ανάπαυση. Θα έρθει η ώρα, όπου θα ξεκουραστούμε για πάντα μέσα στο διάχυτο πλέον φως Του. Ο πρωινός αστέρας είναι το σημείο της καινούριας μέρας, είναι ο Κύριός μας Ιησούς (ΑΠΟΚ. κβ':16, Β' ΠΕΤΡ. α':19).
Η κοινωνία που έχουμε με τον Ιησού είναι η ελπίδα μίας καινούριας μέρας. (ΚΟΛ. α':27) "Εις τους οποίους ηθέλησεν ο Θεός να φανερώσει, τις ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου εις τα έθνη, όστις είναι ο Χριστός εις εσάς, η ελπίς της δόξης." ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ 1. Καταρχάς βλέπουμε μία γυναίκα να είναι ψευδοπροφήτισσα και είδαμε ότι αναφέρεται στα άτομα εκείνα που οδήγησαν και οδηγούν την Εκκλησία στην ειδωλολατρία και τους σκοτεινούς αιώνες. Αποτέλεσμα αυτής της κίνησης ήταν ένα σύστημα, στο οποίο κυριαρχούσε η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η καθαρή διδασκαλία της σωτηρίας και της λατρείας στο πρόσωπο του Ιησού σχεδόν εξαφανίστηκαν και κυριάρχησαν οι δεισιδαιμονίες, οι φοβίες, οι καταπιέσεις και λατρείες σε ανθρώπους και αντικείμενα. Μας λέει ο Ιησούς ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε να παρουσιαστεί ξανά το ίδιο. Μας λέει ότι πρέπει να διακρίνουμε σήμερα που κρύβεται η ειδωλολατρία, η προσωπολατρία μέσα σε μία κατά τα άλλα καθωσπρέπει εκκλησία. Δεν πρέπει να ανεχθούμε κάποια Ιεζάβελ ανάμεσά μας. Αν επιτρέψεις να μπει στην Εκκλησία, θα σκορπίσει φόβο και συμβιβασμό. Το επόμενο βήμα είναι η ειδωλολατρία. Ας πάρουμε και ας διδαχθούμε από το παρελθόν, ας παραδειγματιστούμε από εκείνους, που έμειναν έξω από το σύστημα αυτό και που μπορεί να τους κόστισε και την ίδια τους τη ζωή. Δεν λέω να απομακρυνθούμε από κάθε άνθρωπο, που ίσως δεν μας γεμίζει το μάτι ή να υιοθετήσουμε κάποια στάση αυτοδικαίωσης και υπερηφάνειας. Εννοώ ότι χρειάζεται να διακρίνουμε το πνεύμα της πλάνης για να το αντιμετωπίσουμε με τον τρόπο που ο Κύριος το έκανε. Διά του Αγίου Πνεύματος βλέπουμε και καυτηριάζουμε το έργο του σκότους προσπαθώντας να βοηθήσουμε άλλους αδελφούς.
Είναι λυπηρό και γεμίζει με αγανάκτηση την καρδιά του Θεού το γεγονός ότι, ένα ψέμα κυριάρχησε για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και γέμισε όλη τη γη με το βδέλυγμα της Βαβυλώνας. Μήπως όμως δεν έγινε έτσι και με τον Αδάμ; Με μία ανυπακοή βύθισε το ανθρώπινο γένος σε ένα σκοτάδι 4000 χρόνων. Γι' αυτό όταν θα έρθει η ώρα ο Κύριος θ' απελευθερώσει όλη την οργή Του πάνω στο ανθρωποκτόνο αυτό σύστημα και θα κρίνει όσους το έθρεψαν και το συντήρησαν. Μεγάλο μέρος από το Λόγο του Θεού αναφέρεται στο τέλος και στη θεαματική συντριβή της Βαβυλώνας, που κατέθλιβε και έπινε το αίμα των αγίων προς δική της ευχαρίστηση. Ο Κύριος μας προειδοποιεί να συγκοινωνήσουμε με τα έργα αυτής, όσο ελκυστικός κι αν είναι ο τρόπος που κινείται, όσο εντυπωσιακός κι αν εμφανίζεται στα μάτια του κόσμου. Το πολιτικοθρησκευτικό σύστημα της Ιεζάβελ - Βαβυλώνας θα έχει τέτοια λαμπρή κι εντυπωσιακή όψη για να καθηλώσει τους ανθρώπους. Όταν ο Ιωάννης είδε στην όραση την εικόνα αυτή, έμεινε με ανοιχτό το στόμα (ΑΠΟΚ. ιζ':6-7). 2. Το σύστημα αυτό δεν θέλει και ούτε πρόκειται να μετανοήσει. Γι' αυτό αν ακούς όμορφα λόγια, διπλωματικά διατυπωμένα, μην τα δεχθείς τόσο γρήγορα, αλλά κοίταξε τους καρπούς του δέντρου. 3. Το τρίτο δίδαγμα είναι η αλήθεια ότι θα αποκτείνει τα τέκνα της με θάνατο. Η ακριβή απόδοση είναι θα αποκτείνει τα τέκνα αυτής "εν θανάτω". Δεν είναι ένας απλός θάνατος, αλλά είναι ο δεύτερος θάνατος, που θα βιώσουν μέσα στην αιωνιότητα. Αρκετοί παίρνουν επιπόλαια τη στάση τους και δεν εξετάζουν ακριβώς τη θέση τους σε σχέση με το θέλημα του Θεού. Ο απόστολος Παύλος λέει: "Εαυτούς εξετάζετε, αν είσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε, ή δεν γνωρίζετε εαυτούς, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν είσθε αδόκιμοι κατά τι (Β' ΚΟΡ. ιγ':5) και "Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση (Α' ΚΟΡ. ι':12). Αν δεν προσέξουμε το βάδισμά μας να ακολουθεί τα χνάρια του Κυρίου, μπορεί να χάσουμε τη σωτηρία, ενώ έχουμε την αίσθηση ότι ο Θεός είναι μαζί μας. Μπορεί ένας μικρός συμβιβασμός να σου φαίνεται ανώδυνος, όμως με τον καιρό θα αλλάζουν ορισμένα βασικά στοιχεία και σιγά-σιγά ολόκληρη η ζωή σου. Όταν μπει μέσα στη ζωή σου "ολίγη ζύμη" με τον καιρό θα κάνει όλο το φύραμα ένζυμο. Εσύ νομίζεις ότι, ίσως ένα μικρό τμήμα της πνευματικής σου ζωής έχει κάποιο πρόβλημα. Αυτό όμως το μικρό πρόβλημα, χωρίς να το αντιληφθείς, επιδρά και στα άλλα υγιή τμήματα. Η αλλαγή που θα λάβει χώρα, είναι τέτοιας φύσης που είναι δύσκολο να αντιληφθείς την επικινδυνότητά της. Η ελπίδα μας είναι μόνο ο Κύριος, ο μόνος ικανός να μας φυλάξει μέχρι το τέλος. Αν η καρδιά μας είναι διψασμένη για μια ειλικρινή σχέση μαζί Του, Εκείνος σαν καλός Πατέρας θα μας κρατάει σφικτά στην αγκαλιά Του. Η ποιότητα της εκζήτησης καθορίζει την πιθανότητα να πλανηθείς. 4. Πρέπει να είμαστε σαν τον Άβελ. Να προσφέρουμε την καρδιά μας και τη ζωή μας στον Κύριο, αυθόρμητα και ελεύθερα και όχι να προσπαθούμε να Τον υπηρετούμε με σαρκικούς τρόπους, όπως ο Κάιν. Η σημερινή Εκκλησία των αναγεννημένων χριστιανών διακατέχεται από ένα πνεύμα αυτοδικαίωσης, το οποίο είναι δύσκολο να διακρίνεις με την πρώτη ματιά. Εργαζόμαστε και υπηρετούμε τον Κύριο και αυτό με τον καιρό μεταμορφώνεται σε ένα θρησκευτικό στερεότυπο, όπου υπάρχει ελάχιστος χώρος για τον Κύριο. Μηχανικά τρέχουμε δήθεν να υπηρετήσουμε τον Κύριο, ουσιαστικά όμως δεν υπάρχει ζωή λατρείας, κάτι που το απαιτεί. Στο στόμα μας υπάρχει συνέχεια η λέξη "έργο" ενώ η καρδιά μας έχει μεγάλη έλλειψη από επικοινωνία, οικειότητα και αφιερωμένη εκζήτηση. Τότε είναι που προσφέρουμε την προσφορά του Κάιν, η οποία βεβαίως δεν είναι καθόλου αρεστή στο Θεό. Η στάση του Άβελ ήταν ευλύγιστη και ακολουθούσε τη ροή του Αγίου Πνεύματος, όπου αν Εκείνο πήγαινε. Καθημερινά χρειάζεται να ανανεωνόμαστε μπροστά στον Κύριο με συντριβή και ταπεινότητα. Καθημερινά πρέπει να κοινωνούμε με το Άγιο Πνεύμα βάσει μίας σωστής συντριβής και όχι με βάση τα έργα και τις πράξεις μας. Πάντα πλησιάζουμε τον Κύριο κάτω από το λυτρωτικό Του αίμα, γνωρίζοντας ότι είμαστε τελείως ανάξιοι για το παραμικρό. Μην ξεχνάμε ότι στην περίοδο της Θυάτειρας, δίδασκαν αποκλειστικά σωτηρία διά έργων και όχι διά της πίστεως. Μήπως αυτό δεν έχει εντρυφήσει και ανάμεσά μας ;
Αυτό θα αλλάξει στην επόμενη εκκλησιαστική περίοδο.
|
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ' - γ':1 - γ':4 |
|
(γ':1) - "Και προς τον άγγελον της εν Σάρδεσιν εκκλησίας γράψον, Ταύτα λέγει ο έχων τα επτά πνεύματα του Θεού, και τους επτά αστέρας. Εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζης, και είσαι νεκρός." Η περίοδος των Σάρδεων είναι από το 1517 έως το 1900-1. Άρχισε με τη Μεταρρύθμιση του Λούθηρου, ο οποίος κήρυττε σωτηρία διά πίστεως και όχι διά των έργων. Η περίοδος τελειώνει με την έκχυση του Αγίου Πνεύματος στις αρχές του 20ου αιώνα. ΣΑΡΔΕΙΣ : Έχει δύο έννοιες : 1) ολίγοι διαφυγόντες, ή 2) υπόλοιπο. Πολλοί ήταν εκείνοι που εγκατάλειψαν το Καθολικό σύστημα εκείνη την εποχή. Ήταν μία μεγάλη έξοδος.
Πολλοί είναι εκείνοι, που σήμερα απομακρύνονται από ένα θρησκευτικό κατεστημένο, από μία ζωή "συναθροίσεων" που δεν επιφέρουν σχεδόν καμία αλλαγή στην καρδιά τους και εκζητούν την παρουσία του Κυρίου, το πρόσωπο του Ιησού, Εκείνο που έχει την ικανότητα να γκρεμίσει κάθε πώρωση, αμαρτία και νοοτροπία του εσωτερικού μας ανθρώπου. Πολλοί είναι εκείνοι, που βλέπουν ότι, μπορούν να πηγαίνουν σε μία εκκλησία για πενήντα χρόνια και εντούτοις να μην αλλάζει τίποτα. Ο Κύριος ζητάει να διαφύγουμε από τυπικότητες, άκαρπους δογματισμούς και φανατισμούς και να εισέλθουμε σε μία περίοδο μετάνοιας, συντριβής, κατασκευάζοντας κατ' αυτό τον τρόπο τη θεαματική και θριαμβευτική έλευση του Κυρίου Ιησού στην Ελλάδα. Τον καιρό της Μεταρρύθμισης πολλοί ακολούθησαν τους Μεταρρυθμιστές, διότι έβλεπαν τον τρόπο για να ξεφύγουν από το σιδερένιο χέρι του Καθολικισμού. Δεν είχαν την καρδιά να ακολουθήσουν τον Ιησού ολοκληρωτικά. Χαίρονταν και πανηγύριζαν στην απόκτηση περισσότερης ελευθερίας τους και στο λύσιμο από τα βαριά δεσμά που τους κρατούσαν δεμένους για αρκετές εκατοντάδες χρόνια. Από τα πλήθη που προσκολλήθηκαν στους Μεταρρυθμιστές, μόνο λίγοι ήταν εκείνοι που διέφυγαν πραγματικά έχοντας το κίνητρο να λατρεύσουν ελεύθερα και με αφιέρωση τον Ιησού και να βιώσουν το Λόγο Του.
Ανάλογη εικόνα έχουμε και στις μέρες μας, όπου αρκετοί είναι εκείνοι που μπαίνουν στις εκκλησίες, όπου κηρύττεται ο Ιησούς, λίγοι όμως είναι αυτοί που μένουν, στερεώνονται και ωριμάζουν στη χάρη Του. Πολλοί εργάτες αναφέρονται με λύπη σ' αυτό το θέμα και κατά κοινή ομολογία, ελάχιστοι είναι οι πραγματικά πιστοί μέσα στο ορατό σώμα της Εκκλησίας των αναγεννημένων χριστιανών. Ο Ιησούς αποκαλύπτεται σ' αυτή την εκκλησία ως ο "έχων τα επτά πνεύματα του Θεού και τους επτά αστέρες". Γιατί ο Ιησούς έχει τα επτά πνεύματα του Θεού; Τι σημαίνει αυτό;
Σε προηγούμενα μαθήματα αναλύσαμε το ρόλο και το συμβολισμό του αριθμού "επτά" μέσα στην Αγία Γραφή και είπαμε ότι συμβολίζει τελειότητα και πληρότητα. Μέσα στον Ιησού κατοικεί όλο το πλήρωμα του Πνεύματος σε πλήρη και τέλεια κατοίκηση. Μέσα στον Ιησού υπάρχει όλη η ουσία και ενεργείται όλο το θέλημα του Πατέρα. Ο Παύλος πολύ χαρακτηριστικά το διατυπώνει με ένα πολύ καθαρό τρόπο σε μία μόνο πρόταση : (ΚΟΛ. β':9) "Εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς." Χρησιμοποιεί διαρκή χρόνο για να ορίσει την κατοίκηση του Πατέρα μέσα στον Υιό. Δηλαδή κατοίκησε και συνεχίζει να κατοικεί. Ο Πατέρας συνεχίζει να φανερώνεται μέσα από τον Υιό Του. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μαρτύρησε γι' αυτή την αλήθεια και είπε: (ΙΩΑΝ. α':32-33) "Και εμαρτύρησεν ο Ιωάννης, λέγων, Ότι είδον το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν εξ ουρανού, και έμεινεν επ' αυτόν. Και εγώ δεν εγνώριζον αυτόν, αλλ' ο πέμψας με διά να βαπτίζω εν ύδατι, εκείνος μοι είπεν, Εις όντινα ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ' αυτόν, ούτος είναι ο βαπτίζων εν Πνεύματι αγίω." Το Πνεύμα του Πατέρα κατοίκησε μέσα στον Υιό Του. Ο Χριστός παραχώρησε τέλεια τον εαυτό Του για να μπορεί να γίνει αυτή η τέλεια ταύτιση και κατοίκηση. Κοιτάξτε πώς το είπε ο ίδιος ο Ιησούς στο Φίλιππο. (ΙΩΑΝ. ιδ':10-11) "Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί, και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ' εμαυτού δεν λαλώ, αλλ' ο Πατήρ ο μένων εν εμοί, αυτός εκτελεί τα έργα. Πιστεύετέ μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί, και ο Πατήρ είναι εν εμοί, ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι." Ορισμένες μεταφράσεις δεν μεταφέρουν την αλήθεια αυτή καθαρά, διότι εκεί που λέει "εν" στο αρχαίο κείμενο, χρησιμοποιούν τη λέξη "ενότητα". Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, τελείως διαφορετικό είναι το ένα από το άλλο. Άλλο είναι να είσαι μαζί με κάποιον (ενότητα) και άλλο είναι να είσαι μέσα του! Ο Παύλος μας βοηθάει να καταλάβουμε ποιος ενεργούσε και δοξαζόταν μέσα από τον Ιησού. (Β' ΚΟΡ. ε':19) "Δηλονότι ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ, διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν ... " Και πάλι λέει σε άλλο μέρος: (ΚΟΛ. α':19) "Διότι εν αυτώ ηυδόκησεν ο Πατήρ να κατοικήσει παν το πλήρωμα." Στη νεοελληνική μετάφραση των τεσσάρων καθηγητών αποδίδεται πιο καθαρά το εδάφιο αυτό : "Διότι εις αυτόν ευαρεστήθηκε να κατοικήσει όλον το πλήρωμα του Θεού." Η ταύτιση του Πατέρα μέσα στο Χριστό είναι ένα αιώνιο λυτρωτικό γεγονός και με αυτή την ιδιότητα συνεχίζει να μας αποκαλύπτεται ο Πατέρας. (ΕΒΡ. α':1-2) UBS-αρχ.κριτ.κειμ. "Πολυμερώς και πολυτρόπως πάλαι ο θεός λαλήσας τοις πατράσιν εν τοις προφήταις επ' εσχάτου των ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν υιώ, ον έθηκεν κληρονόμον πάντων, δι' ου και εποίησεν τους αιώνας" Αυτό, που ο Λόγος του Θεού μας δίνει καθαρά να καταλάβουμε είναι ότι το πλήρωμα της θεότητας αποφασίζει, ευδοκεί και κατοικεί μέσα στον Ιησού. Αυτό το γεγονός χαρακτηρίζει την επιθυμία του Θεού να κατοικήσει μέσα στον καθένα από μας, διά μέσου της κατοίκησης στον Ιησού (ΙΩΑΝ. ιδ':2, ιζ':21,23,26).
Αυτή τη δόξα λοιπόν, περιγράφει ο Λόγος του Θεού, όταν μας λέει ότι ο Ιησούς έχει τα επτά πνεύματα του Θεού. Βλέπουμε πάλι τα "επτά πνεύματα του Θεού" στο εδάφιο ε': 6 τα οποία είναι ενώπιον του θρόνου Του. Εδώ τώρα βλέπουμε ποιος είναι ο κάτοχος. Έχουμε άλλη μία αποκάλυψη ως προς τη θεία φύση του Ιησού. Επίσης, έχει τους "επτά αστέρες", που μας δείχνει ότι Εκείνος είναι που κάνει τους υπηρέτες Του να λάμπουν. Από Εκείνον μόνο θα λάβουν το φως και την τελειότητα. Ο Ιησούς έχει στα χέρια Του την αποστολή να φέρει την Εκκλησία στο θέλημά Του. Εκείνος είναι υπεύθυνος για τους εργάτες, για το έργο και έχει στα χέρια Του την εξουσία αυτή. Στο καιρό της Μεταρρύθμισης οι άνθρωποι δεν προχώρησαν στα πράγματα του Θεού όσο θα έπρεπε. Δεν διακήρυξαν τον Ιησού με ένα καθαρό και αμίαντο τρόπο κι έτσι ο Κύριος τους καλεί να προχωρήσουν κατά το δικό Του θέλημα. Άρχισαν καλά με το Πνεύμα, αλλά αργότερα βάδιζαν με τη σάρκα. Βγήκαν μέσα από το βασίλειο του συμβιβασμού και του Ρωμαιοκαθολικισμού, αλλά δεν εκζήτησαν την αλήθεια περισσότερο, λέγοντας ότι τώρα έχουν αρκετή αλήθεια και δεν χρειάζονται περισσότερη. Έλαβαν το ζωτικό φως του Ιησού, αλλά λίγο μετά παραιτήθηκαν. Αντιστέκονταν στο συμβιβασμό, παρόλ' αυτά παρέμεινε αρκετός στις τάξεις των Μεταρρυθμιστών. Σκέφτηκαν ότι η έξοδός τους ήταν ισοδύναμη με την άφιξη και ο Ιησούς του λέει ότι δεν έχουν φτάσει καθαρά. Πολλές φορές νομίζουμε ότι έχουμε πετύχει το σκοπό μας, αφού έχουμε ξεφύγει από κάποια δυσκολία, αλλά αυτή είναι η αρχή του καινούριου δρόμου που πρέπει να ακολουθήσεις. Σε Πεντηκοστιανά δόγματα η βάπτιση με το Άγιο Πνεύμα μπορεί να σημάνει ότι πέτυχαν το σκοπό τους και δεν συνεχίζουν έπειτα. Θεωρούν ότι γεύτηκαν το μεγαλύτερο σκοπό του Θεού στη ζωή τους. Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι το θεμέλιο για να χτίσεις μία οικοδομή κατά το θέλημα του Θεού.
Έχει ανοιχτεί η οδός επικοινωνίας με το Θεό και τώρα πρέπει να είσαι έτοιμος να ακούσεις τι λέει ο Θεός. Το βάπτισμα είναι η αρχή της χριστιανικής σου ζωής ουσιαστικά και όχι το τέλος. Από τη στιγμή που θα λάβεις το αναγεννητικό φως του Θεού, πρέπει να σταθείς υπεύθυνα και να κινηθείς μέσα στο φως αυτό προχωρώντας όλο και περισσότερο προς την πηγή του φωτός. Οι Μεταρρυθμιστές δεν επιθύμησαν να πλησιάσουν το Θεό περισσότερο, αλλά έφτιαξαν ένα θρησκευτικό καθεστώς ανάλογο του Ρωμαιοκαθολικισμού. Γι' αυτό ο Ιησούς τους λέει στο τέλος του πρώτου εδαφίου : "εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζης, και είσαι νεκρός." Είχαν τη φήμη, τη γνώση, έλεγαν ότι έπρεπε να επιστρέψουν στο Λόγο του Θεού, αλλά παρ’ όλα αυτά ήταν νεκροί. Απ' έξω ίσως όλα να φαίνονται ωραία, από μέσα όμως υπάρχει υποκρισία, θρησκεία και ψέμα. Άρχισαν με μία μεγάλη αναζωπύρωση, αλλά γρήγορα βυθίστηκαν και κατέληξε η αλήθεια να γίνει παράδοση και ιστορικό γεγονός κατάλληλο μόνο για ιστορική εξερεύνηση. Οι σημερινοί αναγεννημένοι Χριστιανοί διακηρύττουν ότι είναι η ζωντανή και αληθινή Εκκλησία, αλλά πέρα από τη γνώση που υπάρχει, μάλλον δεν μπορείς να δεις τίποτα άλλο από το Θεό. Βλέπεις ένα πρόγραμμα, ορισμένες δραστηριότητες, αλλά η αγάπη, η ενότητα και η επιείκεια είναι στοιχεία υπό εξαφάνιση. Μας αρέσει να καυχιόμαστε, αλλά δεν βλέπουμε τη φτώχεια και την έλλειψη του καρπού του Αγίου Πνεύματος (ΓΑΛ. ε':22). Δεν αναρωτιόμαστε σχεδόν καθόλου γιατί αυτός ο καρπός δεν βιώνεται στη σημερινή Εκκλησία στο βαθμό που πρέπει και αντί αυτού προσπαθούμε να κάνουμε ακόμα καλύτερα και μελετημένα κηρύγματα προσπαθώντας διά της γνώσης να σκεπάσουμε κάθε εξάμβλωμα από ανάμεσά μας. Λέμε ότι είμαστε οίκος Θεού. Μόνο στην προσευχή δεν είμαστε αφιερωμένοι, προσπαθώντας να την αποφύγουμε, νομίζοντας ότι κάτι θα κάνει ο Θεός γι' αυτό που θα θέλαμε να προσευχηθούμε. Ο Ιησούς μας λέει: "Παραμένεις χωρίς τη ζωή του Θεού. Δεν βαδίζεις σε αυτή την οδό, που εγώ έχω για σένα. Το δόγμα σου είναι μελετημένο, αλλά η καρδιά ξερή. Συνεχίζει να σε διακατέχει θρησκευτικότητα και η σχέση σου με Μένα είναι κρύα και δύσκαμπτη και Εγώ θέλω να σ' ελευθερώσω."
Τα λόγια που πολλές φορές βγαίνουν απ' το στόμα μας, δεν συμβαδίζουν με την πραγματική κατάσταση της καρδιάς μας. Λέμε πολλά για να κάνουμε λίγα. Όμως όποιος πράττει το θέλημα του Θεού και ζει την παρουσία του Ιησού, δεν είναι σε θέση να λέει, απλά για να λέει. Εκείνος που είναι άδειος μέσα Του, λέει για να πιστέψει ότι πηγάζουν από κάποια ουσία. Λέει για να καλύψει τη ρηχότητα και την κενότητά του. Ο Κύριος δεν ζητάει ρήτορες και συσσωρευτές γνώσεων ή εδαφίων. Ζητάει καρδιές που πονάνε για το θέλημά Του. Ζητάει καρδιές που πονάνε για τους συνανθρώπους τους που είναι δεμένοι στην αμαρτία και την άγνοια. Ζητάει καρδιές που αγωνιούν, ώστε η παρουσία του Θεού να αγγίξει φίλους, συγγενείς, χωριά και πόλεις και διακατέχονται από μία τέτοια όραση ζωής. Αν είσαι ζωντανός στα μάτια του Θεού, η καρδιά σου θα χτυπάει κατά την καρδιά του Θεού. Νεκρός είσαι όταν έχεις δε λόγια, αλλά η καρδιά σου είναι ξερή, μονωμένη απ' αυτό που θέλει ο Θεός να σου μεταδώσει. Άφησε τον Κύριο να σε αγγίξει για να τρέξουν δάκρυα ζωής από τα μάτια σου, για να νιώσεις την παρουσία Του να αλλάζει κάθε αδιαφορία και σκληρότητα από μέσα σου. Σ' αυτή την εκκλησιαστική περίοδο πολλοί έπεσαν σε σαρκικές υπερβολές, διότι αφού πήραν την αλήθεια της σωτηρίας δεν ξεχώρισαν τους εαυτούς τους από τον κόσμο. Υπήρχαν όμως πιστοί που αναγνώριζαν ότι αφού δέχτηκαν τη σωτηρία, θα έπρεπε να προχωρούν άγια, όπως ο Ιησούς βάδιζε. Ορισμένοι ξεχώρισαν τους εαυτούς τους από τον κόσμο. Μέσα από το πλήθος πάντα ο Θεός διάλεγε να δοξάζεται από ένα υπόλοιπο. Εκείνοι ήταν που κρατούσαν το νήμα της Ιστορίας, όπως ο Θεός την όριζε. Τι πρέπει να γίνει; (γ':20 "Γίνου άγρυπνος, και στήριξον τα λοιπά τα οποία μέλλουσι να αποθάνωσι, διότι δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού." "γίνου άγρυπνος" : Ένας σημαντικός παράγοντας για την πνευματική μας επιβίωση είναι η εγρήγορση και η επαγρύπνηση. Σημαντικό μέρος της διδασκαλίας του Ιησού προς τους μαθητές Του είχε ακριβώς αυτό σαν θέμα (ΛΟΥΚ. κα':34-36) Μην ξεχνάμε την παραβολή των δέκα παρθένων (ΜΑΤΘ. κε':1-13) "και στήριξον τα λοιπά τα οποία μέλλουσι να αποθάνωσι" : Η αλήθεια, που αποκαλύφθηκε στους Μεταρρυθμιστές έπρεπε να στηριχθεί και να αυξηθεί, αντί να μειώνεται και να σβήνει. Η πολύτιμη αλήθεια που απέκτησαν με τόσο κόστος, πρέπει να οχυρωθεί. Η αποκάλυψη του Ιησού εκείνη την εποχή έπρεπε να διατηρηθεί και από εκεί να εκζητηθεί ακόμα περισσότερο το βάθος του προσώπου Του. Εάν δεν έμεναν στην αλήθεια, η έλλειψη πνευματικότητας και η αύξηση της τυπολατρείας θα τους χτυπούσε την πόρτα. Θα τους έκλεβε το φως και θα δημιουργούνταν ακόμα μία θρησκεία. Επιπλέον μεγάλο μέρος από τους κήρυκες της μεταρρυθμιστικής περιόδου δεν κήρυτταν μέσα από το Λόγο του Θεού, αλλά από Εκκλησιαστικούς Πατέρες, όπως κάνουν και σήμερα οι Καθολικοί και Ορθόδοξοι ιερείς. Αργότερα ο Κύριος σήκωσε εργάτες και άρχισαν να μεταδίδουν στο λαό περισσότερο φως από το Λόγο του Θεού. (ΙΕΖ. μζ':1-5) "Και με επέστρεψεν εις την θύραν του οίκου, και ιδού ύδατα εξερχόμενα κάτωθεν από του κατωφλίου του οίκου προς ανατολάς, διότι το μέτωπον του οίκου ήτο προς ανατολάς, και τα ύδατα κατέβαινον κάτωθεν από του δεξιού πλαγίου του οίκου ... ... Και ο άνθρωπος, όστις είχε το μέτρον εν τη χειρί αυτού, εξελθών προς ανατολάς, εμέτρησε χιλίας πήχας, και με διεβίβασε διά των υδάτων, τα ύδατα ήσαν των αστραγάλων. Και εμέτρησε χιλίας, και με διεβίβασε διά των υδάτων, τα ύδατα ήσαν έως των γονάτων. Πάλιν εμέτρησε χιλίας, και με διεβίβασε, τα ύδατα ήσαν έως της οσφύος. Έπειτα εμέτρησε χιλίας, και ήτο ποταμός, τον οποίον δεν ηδυνάμην να διαβώ, διότι τα ύδατα ήσαν υψωμένα, ύδατα κολυμβήματος, ποταμός αδιάβατος." Βλέπουμε ότι για να αυξηθούν τα ύδατα του Αγίου Πνεύματος, ο προφήτης έπρεπε να προχωράει στο λίγο νερό που εξερχόταν από τον οίκο του Θεού. Στην αρχή βρέχονταν μόνο μέχρι τους αστραγάλους. Υπήρχε δηλ. μία μικρή, περιορισμένη δροσιά στο σώμα. Αν ήθελε να αυξηθεί η δύναμη του Αγίου Πνεύματος έπρεπε τα πόδια του να προχωρούν μέσα στο νερό. Δεν έπρεπε να πατήσουν σε στεγνό έδαφος. Σιγά-σιγά το νερό της παρουσίας του Κυρίου θα ανέβει μέχρι τα γόνατα και σε λίγο θα σε σκεπάσει ολόκληρο. Η διαδικασία της αύξησης στη ζωή σου θα είναι σταδιακή. Κάθε φορά ο Κύριος σου μετράει μία ορισμένη απόσταση, την οποία πρέπει να βαδίσεις μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος Από τον καιρό της Μεταρρύθμισης οι άνθρωποι άρχισαν να βαδίζουν σε λίγο φως και οι λίγοι που έμειναν πιστοί κατάφεραν να προχωρήσουν βαθύτερα στο θέλημα του Θεού. Αυτή η μερίδα των πιστών συνέβαλε ώστε να φτάσουμε σήμερα, όπου το Πνεύμα το Άγιο είναι έτοιμο να ξεχυθεί και να σκεπάσει ολόκληρη τη γη. Τα ύδατα αυτά που εξέρχονται από τον οίκο του Θεού, θα καλύψουν όλη τη γη στη χιλιετή βασιλεία, καθώς μας λέει ο Λόγος του Θεού. Αλλά και στην προσωπική μας ζωή ο κανόνας είναι ο ίδιος.
Μείνε μέσα σ' αυτό που σου έχει δώσει το Πνεύμα του Θεού. Περίμενε να σε οδηγήσει Εκείνος και μη βιάζεσαι να περπατήσεις και να κάνεις πράγματα που ο Θεός δεν σου έχει ορίσει να κάνεις. Πολλοί εργάτες απογοητεύονται, ακόμα και αποσύρονται από τη διακονία, επειδή έπραξαν χωρίς τα πόδιά τους να βρέχονται από το θέλημα του Θεού. Ο Κύριος λέει σήμερα σε μας να προσέξουμε την αλήθεια που μας έχει δωρίσει δια του Ιησού Χριστού. Συμπεριφερόμαστε με τρόπους που νομίζεις ότι αυτές οι λαμπερές και πολύτιμες αλήθειες δεν υπάρχουν στο μέτρο που πρέπει μέσα μας. Ο συγγραφέας της επιστολής προς Εβραίους μας προειδοποιεί στην περίπτωση που αρχίζουμε να μεταχειριζόμαστε αυτές τις αλήθειες σαν κοινές. ΕΒΡ. ι':29 Ξεχνιόμαστε και λέγοντας ότι είμαστε αναγεννημένοι χριστιανοί συμπεριφερόμαστε σαν άπιστοι άνθρωποι, γεμάτοι θρησκεία και υποκρισία. Ο Ιησούς μας λέει να ξυπνήσουμε από αυτή την επιπολαιότητα. και απρόσεκτη στάση μας. Να κοιτάξουμε την αρχή, τα πρώτα μας βήματα, από εκεί που αρχίσαμε με στάση ταπεινή. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία της κοινωνίας. Την κάνουμε "εις ανάμνησιν" για να ανανεώσουμε τη διαθήκη μας με τον Κύριο, αν έχουμε ξεφύγει από το δρόμο Του. Για να έχουμε την ευκαιρία "να δοκιμάζη εαυτόν ο άνθρωπος" καθώς "διακρίνει το σώμα του Κυρίου" (Α' ΚΟΡ. ια':28,29). Γι' αυτό το λόγο ο Ιησούς συνεχίζει και λέει σ' αυτή την ομάδα πιστών. "Διότι δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού." (γ':3) "Ενθυμού λοιπόν πως έλαβες και ήκουσας, και φύλαττε αυτά, και μετανόησον, εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω ελθεί επί σε." "Ενθυμού λοιπόν πως έλαβες και ήκουσας" : Ο Θεός μας στρέφει στην πρώτη αγάπη, από εκεί που αρχίσαμε. Ένας τρόπος για να συγκρίνεις μίας τωρινή κατάσταση είναι να θυμηθείς εκείνα τα βήματα με τα τωρινά. Είναι τα κίνητρά σου το ίδιο καθαρά και άγια, όπως τότε; Χρειάζεται να κοιτάζουμε πότε πότε πίσω, γιατί μας βοηθάει να ζυγίζουμε και να μετράμε ορισμένα πράγματα σε σχέση με τον εσωτερικό μας άνθρωπο. "φύλαττε αυτά, και μετανόησον" : Είναι αναγκαίο να επιστρέψουμε από εκεί που αρχίσαμε και να οικοδομήσουμε στο βράχο και όχι στην άμμο. Για να ξεφύγουμε από κάθε επικίνδυνη θέση, απαραίτητη είναι η μετάνοια, δηλ. να αλλάξουμε τη στάση και τη θέση μας, αν νιώθουμε και βλέπουμε ότι δεν είμαστε στο τέλειο θέλημα του Θεού. Μην έχουμε την εντύπωση ότι αφού κουβαλάμε το όνομα του Ιησού πάνω μας, Εκείνος θα είναι ευχαριστημένος με ό,τι κι αν κάνουμε. Αν δεν έχουμε σαν βάση την ταπείνωση στη ζωή μας, εύκολα θα χάσουμε το δρόμο και τον προορισμό που έχει ο Θεός για μας. Η χαρά της αναγέννησης στις πρώτες μέρες που γνωρίσαμε τον Κύριο είναι μία δυνατή πυξίδα, που μπορεί να σου δείξει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσεις. Ο τέλειος καθοδηγητής είναι πάντοτε βέβαια το Πνεύμα το Άγιο κι Εκείνο είναι που θα ενεργήσει όλη αυτή τη χάρη της επανόρθωσης πάνω μας. "εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης" : Είναι βέβαιο ότι ο Ιησούς δεν θα ερχόταν τον καιρό που θα υπήρχε η εκκλησία στις Σάρδεις, κάτι που μας λέει ότι αυτή η περικοπή είναι περισσότερο για μας, τη σημερινή Εκκλησία, που θα βιώσει την αρπαγή. Οι λόγοι αυτοί που απευθύνει ο Ιησούς προς τον άγγελο των Σάρδεων έχουν εφαρμογή στην εκκλησιαστική περίοδο των Σάρδεων, αλλά η κύρια εφαρμογή τους αφορά εμάς. Ερχόμενος ως κλέπτης σημαίνει ότι θα έρθει ξαφνικά και με μυστικότητα. Παρομοιάζει τον εαυτό Του με κλέπτη στον τρόπο που κινείται αυτός. Θα είναι μία μυστική πράξη, που δεν θα αντιληφθούν οι περισσότεροι. Όλο αυτό θα γίνει γρήγορα και αθόρυβα. Ο Ιησούς λέει ότι θα κλέψει τους δικούς Του πιστούς. Η αιφνιδιαστική αυτή κίνηση είναι η πιο ευλογημένη στιγμή για τη Νύμφη, διότι θα την αρπάξει, ενώ οι υπόλοιποι θα είναι σε ύπνο και σκοτάδι. Για τους υπόλοιπους θα είναι κρίση, διότι θα περάσουν στη Μεγάλη Θλίψη. Κοιτάξτε πώς το θέτει ο Ιησούς σε μία παραβολή (ΜΑΤΘ. κδ':45-51) "Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ;
Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως.
Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.
Εάν δε είπη ο κακός εκείνος δούλος εν τη καρδία αυτού, Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου
και αρχίση να δέρη τους συνδούλους, να τρώγη δε και να πίνη μετά των μεθυόντων,
θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου εκείνου καθ' ην ημέραν δεν προσμένει, και καθ' ην ώραν δεν εξεύρει,
και θέλει αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των υποκριτών, εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων." Αν η Εκκλησία δεν ξυπνήσει και δεν μετανοήσει, θα εφαρμοστεί σ' αυτήν το εδάφιο 51. Αν υπακούσει στη φωνή του Κυρίου θα ευλογηθεί, όπως ευλογήθηκε ο δούλος στα εδάφια 45,46.
Εκείνοι που δεν είναι διατεθειμένοι να επιστρέψουν, θα πλανηθούν ακόμα περισσότερο (ΑΠΟΚ. κβ':11, Β' ΤΙΜ. γ':13, Β' ΘΕΣ. β':10-12). Επίσης πολλές Λουθηριανές, Μεθοδιστικές κ.λπ. Εκκλησίες που ξεπήδησαν από τη Μεταρρύθμιση εκείνης της εποχής και επιβιώνουν μέχρι σήμερα, καλούνται να επιστρέψουν και να αποκτήσουν τη σχέση και επικοινωνία που ο Θεός θέλει να υπάρχει. Αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλο το σώμα του Χριστού και όχι μόνο για μερικούς.
Η προηγούμενη εκκλησία, η Θυάτειρα, δεν διέθετε το φως της τωρινής, γι' αυτό ο Κύριος τους είχε πει ότι δεν θα τους βάλει περισσότερο βάρος να σηκώσουν. Εδώ ο Κύριος απαιτεί να προχωρήσουν με το φως, που τώρα κατέχουν και αυτό είναι μία ευθύνη στην οποία πρέπει να ανταποκριθούμε όλοι μας. (γ':4) - "Έχεις ολίγα ονόματα και εν Σάρδεσι, τα οποία δεν εμόλυναν τα ιμάτια αυτών, και θέλουσι περιπατήσει μετ' εμού με λευκά, διότι είναι άξιοι." Υπάρχουν λοιπόν και ορισμένοι που δεν κηλίδωσαν τα ιμάτιά τους. Είναι ονόματα ανθρώπων, τους οποίους γνωρίζει ο Θεός (Β' ΤΙΜ. β':19). Το Άγιο Πνεύμα είναι καθαρό νερό και όταν αυτό αναμειχθεί με σάρκα - χώμα (ψευδοδιδασκαλίες του ψευδοπροφήτη, όπως στην Αποκάλυψη, ιγ':11-18) θα προκύψει μία λάσπη η οποία είναι άχρηστη. Στο καθαρό νερό όμως μπορείς να δεις το πρόσωπό σου, την αντανάκλαση του εαυτού σου και αυτό είναι που θέλει να δει ο Θεός : Τον εαυτό Του μέσα από εμάς. Όταν εκλείψει η επικοινωνία με τον Ιησού και πέσει η αγάπη για τη μελέτη του Λόγου Του, χωρίς να το καταλάβουμε, γλιστράμε σ' ένα συμβιβασμό με τα στοιχεία του κόσμου. Το πρώτο πράγμα που θα αναδυθεί από μία ελλιπή χριστιανική ζωή είναι η επιθυμία για μία αγάπη - συμβιβασμό κατά τις συνήθειες του κόσμου. Δεν θέλουμε να είμαστε "αντίθετοι" και "αντικοινωνικοί" και σιγά - σιγά βυθιζόμαστε σε ένα ευαγγέλιο που δεν έχει σχέση με την καθαρότητα και περιέχει πολύ λίγη κρίση κατά της αμαρτίας. Παρασυρόμαστε στις σαρκικές και κοσμικές εκδηλώσεις, προκειμένου να δείξουμε στους απίστους ότι δεν είμαστε από άλλο πλανήτη και νομίζουμε ότι έτσι θα τους φέρουμε κοντά μας, έτσι θα τους προσεγγίσουμε στο Χριστό, ενώ στην πραγματικότητα εμείς είμαστε, εκείνοι που πηγαίνουμε προς το μέρος τους.
Την έλλειψη σταθερότητας και πίστης την ονομάζουμε "σοφία" και "ευφυΐα", ενώ την ίδια στιγμή είμαστε εμείς οι εξαπατημένοι. Η αλήθεια του Ευαγγελίου θα αρχίσει να αλλοιώνεται και θα πάρει μία μορφή κοσμικής ιδεολογίας χάνοντας κάθε ουσία και δύναμη στο να φέρει άλλους ανθρώπους σε μετάνοια. Θέλουμε να τα έχουμε καλά με όλους και αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό. Το άσχημο αρχίζει όταν τεντώνουμε επικίνδυνα το Λόγο του Θεού προσπαθώντας να τον προσαρμόσουμε στα κοσμικά πρότυπα. Ίσως μιλάμε λιγότερο για μετάνοια. Ίσως μιλάμε λιγότερο για την κρίση που θα λάβει καθένας που θα θελήσει να ζήσει μέσα στην αμαρτία. Είναι πράγματα που δημιουργούν πόλωση και ανάβουν εστίες, όπως ακριβώς έκανε ο Παύλος, καθώς κήρυττε το Ευαγγέλιο.
Αγαπητοί μου αδελφοί, όταν συμβιβάζουμε τη δύναμη του Ευαγγελίου, δεν δείχνουμε αγάπη, αλλά αδυναμία και αγάπη για τον εαυτό μας. Όταν καυτηριάζεις την αμαρτία με τον τρόπο που ο Ιησούς το έκανε, αυτό εμπεριέχει αγάπη, διότι αυτή η οδός είναι που θα κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν καλύτερα τις επιλογές τους. Αν κινούμαστε σ' αυτό το χαμηλό επίπεδο, το φίδι μας έχει τυλίξει χωρίς να το καταλάβουμε. Άλλο είναι να είμαστε μία επιστολή προς ανάγνωση για τους άσωτους, κρίνοντας τη σκληροκαρδία, υποκρισία και αμαρτία τους, ενώ βρισκόμαστε ανάμεσά τους και άλλο είναι, όταν φοβισμένα και αμήχανα προσπαθούμε να κατευνάσουμε τα άσχημα λόγια του κόσμου, επειδή δεν είμαστε αυτό που είναι εκείνοι και που δεν καταλαβαίνουν.
Ο Ιησούς λέει ότι, αν βαδίσουμε καθαροί εδώ στη γη, θα βαδίσουμε μαζί Του με λευκά ιμάτια, διότι θα μας κρίνει άξιους. Όταν μας τυλίγει η δική Του δικαιοσύνη, τότε θα έρθει η ώρα που θα αναπαυθούμε στην παρουσία Του. Θα ανταμείψει τις καρδιές, που στάθηκαν, διώχθηκαν και έπαθαν για τον Ιησού. Οι άξιοι γνωρίζουν ότι δεν ήταν άξιοι και αυτή είναι η διαφορά με τους υπόλοιπους, οι οποίοι πολύ εύκολα θεωρούν τους εαυτούς τους άξιους, καθώς κινούνται μέσα σε κάποια διακονία. Οι Μεταρρυθμιστές θεώρησαν κάποια στιγμή τους εαυτούς τους άξιους, σήκωσαν σαν σημαία το δόγμα τους και ξέχασαν ότι, ο Ιησούς είναι Εκείνος που έκανε τα πάντα, θέλοντας να τους δώσει τον Εαυτό Του. Σήμερα γίνεται και σε μας μάθημα. Δεν χρωστάμε τίποτα σε κάποιο συγκεκριμένο δόγμα ή σε ένα θρησκευτικό περιβάλλον, στο οποίο αναπτυχθήκαμε. Δίνοντας αξία σ' αυτά, αυτομάτως εισέρχεται σαρκικότητα, διαχωρισμός και έριδα. Όλη μας η αξία και η δόξα είναι μόνο στον Ιησού. Η Εκκλησία υπάρχει, επειδή είναι θέλημα του Θεού. Εκεί ας ακουμπάει η καρδιά μας, εκεί ας γονατίσουν τα γόνατά μας, εκεί ας αδειάσουμε ως σκεύη για να μας γεμίσει με την παρουσία Του. Η μετάνοια δεν είναι μόνο για τους απίστους, όπως λέμε συχνά, αλλά πρέπει εξίσου να ενεργείται και στις τάξεις των αναγεννημένων χριστιανών. Ο ευαγγελισμός δεν πρέπει να γίνεται μόνο προς εκείνους που δεν γνωρίζουν το Χριστό, αλλά και σ' εκείνους που υποτίθεται ότι Τον γνωρίζουν και επισκέπτονται αναγεννημένες εκκλησίες. Όλος μας ο αγώνας είναι να κρατήσουμε τα ιμάτιά μας αμόλυντα. Αν έχουν κηλιδωθεί, είναι ανάγκη να κοιτάξουμε και να παραδεχθούμε ότι είναι κηλιδωμένα και να ζητήσουμε τον Ιησού να μας πλύνει με το αιώνιο και λυτρωτικό Του αίμα. Πολλοί δεν έχουμε διάθεση να κοιτάξουμε την ενδυμασία μας, διότι φοβόμαστε μήπως την αντικρίσουμε πολύ βρώμικη. Αν θέλουμε όμως να περπατήσουμε με τον Ιησού και να μας αποκαλέσει άξιους, είμαστε υποχρεωμένοι να αφήσουμε την αγάπη για τον εαυτό μας και ν' αρχίσουμε ν' αγαπούμε περισσότερο τον Ιησού που ποθεί να μας καθαρίσει και να μας κάνεις όπως είναι Εκείνος. Ας είναι η ζωή μας καθημερινά ένα παράδειγμα μετάνοιας και ειλικρινούς εκζήτησης του Θεού. |